Του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
«Ο Λόγος του Θεού είναι αναπνοή και ζωή της ψυχής μας… είναι η αλήθεια και είναι μακάριος ο άνθρωπος που γνωρίζει την αλήθεια, γιατί νοηματοδοτεί τη ζωή του και οδηγείται στην ουσιαστική ελευθερία… Ελευθερώνει την ψυχή και το πνεύμα, γιατί απομακρύνει τον φόβο του θανάτου… Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Λόγο του Θεού και ξέρει την αλήθεια του Θεού δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τον φυσικό θάνατο, γιατί ξέρει ποια είναι η όντως ζωή. Και όταν γνωρίζει την όντως ζωή είναι πραγματικά ελεύθερος, αφού τίποτα γήινο δε μπορεί να τον δεσμεύσει. Ξέρει το εφήμερο των υλικών πραγμάτων, τον πόνο, που αντί να τον απελπίσει, τον παιδαγωγεί και τον φέρνει ακόμα πιο κοντά στον Θεό και τους ανθρώπους… Όταν γνωρίζουμε την αλήθεια τότε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι, ακόμα κι αν υποστούμε οποιαδήποτε δουλεία….Μόνο ο άνθρωπος που έχει στη ζωή του την αλήθεια του Λόγου του Θεού, που έχει ελεύθερη ψυχή, μπορεί ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί. Γνωρίζει ότι ο άλλος είναι η ζωντανή εικόνα του Θεού, θεμελιώνει τις σχέσεις του στην αλήθεια, την ειλικρίνεια, την ανιδιοτέλεια, στο σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, ξέρει να δημιουργεί σχέσεις πραγματικής και ουσιαστικής αγάπης, αλληλεγγύης, συγχωρητικότητας, ξέρει ότι δε μπορεί να κρίνει και να κατακρίνει τους άλλους, αλλά μόνο να συγχωρεί. Γιατί ο άνθρωπος της αλήθειας και της ελευθερίας γνωρίζει πάνω απ’ όλα ότι είναι ο τελευταίος των ανθρώπων, αφού έχει γνωρίσει καλά τον εαυτό του… Ο άνθρωπος της μετανοίας, της αλήθειας, της ελευθερίας γίνεται ο άνθρωπος που συγχωρεί και μπορεί όχι απλώς να ξεχάσει εκείνον που τον έβλαψε ή να λησμονήσει όποιον τον συκοφάντησε, αλλά να τον ξανακαλέσει, να τον βάλει στην καρδιά του, να γίνει ένα περισσότερο μαζί του…». Τα βαρυσήμαντα αυτά λόγια τα είπε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, στα εγκαίνια του Εκκλησιαστικού Μουσείου της περιοχής του. Οι ομιλίες του είναι Βιβλοκεντρικές. Είπε ακόμη: «χρεοκοπήσαμε πνευματικά, ηθικά και υλικά. Δείτε τί είναι σήμερα η Παιδεία στον τόπο μας. Συζητείται στις μέρες μας η προαιρετική επιλογή των μαθημάτων της ιστορίας και των θρησκευτικών, να μαθαίνουν δηλ. τα παιδιά την ιστορία και την πίστη τους αν θέλουν. Τότε τα σχολεία να τα ονομάσουμε Σχολές καλής συμπεριφοράς, όπου τα παιδιά θα μαθαίνουν αγγλικά, καλούς τρόπους και να ντύνονται καλά. Αυτή είναι η αναγκαιότητα της Παιδείας μας σήμερα; Πού είναι η Παιδεία που μπορεί να κρατήσει τα Ελληνόπουλα ζωντανά ώστε να μπορέσουν ν’ αντιμετωπίσουν την λαίλαπα που έχει προκύψει;»
Αξιοσημείωτες και σημαντικές οι δηλώσεις αυτές. Τα λόγια όμως που μας προβλημάτισαν και πρέπει να βάλουν σε σοβαρές σκέψεις τους άρχοντες μας, πολιτικούς και θρησκευτικούς αλλά και όλους μας, ήταν: «χρεοκοπήσαμε πνευματικά, ηθικά και υλικά». Η δήλωση αυτή πρέπει να αποτελέσει σειρήνα συναγερμού για να αφυπνιστούν άρχοντες και λαός και να δούνε τα αίτια της πολλαπλής χρεοκοπίας μας και να αναζητήσουν τη λύση που θα οδηγήσει στην ανάκαμψη και παλινόρθωση της πατρίδας μας. Δεν είναι αρκετό να καυχόμαστε για τη μεγάλη, πολύχρονη και ένδοξη ιστορία μας και τα φώτα που δώσαμε στην ανθρωπότητα, ενώ έχουμε φτάσει στο χείλος της χρεοκοπίας. Μήπως φτάσαμε στο δρόμο της μη επιστροφής, δεν υπάρχει θεραπεία; Πολλοί θα πούνε ότι ξοφλήσαμε, δεν υπάρχει ελπίδα. Ο Μητροπολίτης δεν λέει, «υπάρχει κίνδυνος να χρεοκοπήσουμε», αλλά ότι ήδη «χρεοκοπήσαμε». Κι αυτή η διαπίστωση δεν είναι απόρροια μόνο ενός θρησκευτικού ηγέτη αλλά και πολλών πολιτικών αναλυτών και της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού. ΄Οπου και να ρίξουμε τα μάτια μας, θα δούμε ότι σ’ όλους τους τομείς της ζωής μας υπάρχει διαφθορά, από τα υψηλότερα- ιδιαίτερα σ’ αυτά- στρώματα της κοινωνίας και τους άρχοντες μας ως και τους κατώτερους υπαλλήλους και τους απλούς ανθρώπους. Μας απεικονίζει παραστατικά ο προφήτης Ησαϊας: «… από το πέλμα τού ποδιού μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει σ’ αυτόν ακεραιότητα, αλλά τραύματα, και μελανιές, και σάπια έλκη» (1/6). Οι υπόνομοι της ανηθικότητας έχουν σπάσει από το πολλά συσσωρευμένα λύματα της σήψης και η κοινωνία μας ασφυκτιά από τη δυσωδία.
Κι όταν ο κόμπος φτάνει στο κτένι και ο άνθρωπος σηκώνει απελπιστικά τα χέρια του, τότε επεμβαίνει ο Θεός, και όπως στην περίπτωση του λαού Ισραήλ που ήταν σε συντρίμμια, ο προφήτης ρωτά: «Δεν υπάρχει βάλσαμο στη Γαλαάδ; Δεν υπάρχει εκεί γιατρός; Γιατί, λοιπόν, η θυγατέρα τού λαού μου δεν ανέλαβε την υγεία της…» (Ιερεμίας 8/21, 22). Μήπως το χέρι τού Κυρίου μίκρυνε, ώστε να μη μπορεί να σώσει· μήπως βάρυνε το αυτί του, ώστε να μη μπορεί να ακούσει; (Ησαϊας 59/1). Το πρόβλημα ασφαλώς δεν είναι με τον Θεό, αλλά με εμάς, γιατί αυτό που λέει ο Ησαϊας για τους Ισραηλίτες, ισχύει και για μας σήμερα: «οι ανομίες σας έβαλαν χωρίσματα ανάμεσα σε σας και στον Θεό σας, και οι αμαρτίες σας έκρυψαν το πρόσωπό του από σας, για να μην ακούει…» (Ησαϊας 59/2). Πάντα όμως υπάρχει θεραπεία. Τον τελευταίο λόγο έχει ο Θεός της ελπίδας. Για να γίνει αυτό, πρέπει ο ασθενής να καταλάβει και να παραδεχτεί την κατάστασή του και να ακολουθήσει τη θεραπευτική αγωγή, τη συνταγή του γιατρού και, εν προκειμένω, του Θεού. Πιστεύουμε ότι σε κάθε εποχή υπάρχει ένα «πιστό υπόλοιπο», που είναι, είναι το αλάτι και το φως του κόσμου. Και σήμερα, στην πατρίδα μας, μ’ όλα αυτά τα κακά που συμβαίνουν, υπάρχουν εκείνοι που αγαπούν τον Θεό και κράζουν σ’ Αυτόν. Κλείνοντας, ας πάρουμε τη συνταγή που έδωσε ο Θεός για τη θεραπεία του εκλεκτού λαού Του, του Ισραήλ. Είναι αποτελεσματική σε κάθε άνθρωπο και λαό, σε κάθε εποχή. Βρίσκεται στο Β’ Χρονικών 7/14. «…και ο λαός μου, επάνω στον οποίο ονομάστηκε το όνομά μου, ταπεινώσουν τον εαυτό τους, και προσευχηθούν, και εκζητήσουν το πρόσωπό μου, και επιστρέψουν από τους δρόμους τους, τους πονηρούς, τότε εγώ θα εισακούσω από τον ουρανό, και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους, και θα θεραπεύσω τη γη τους». ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΕΚΖΗΤΗΣΗ-ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. Και όταν αυτά γίνουν ο Θεός θα συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και θα μας θεραπεύσει. Οι πιστοί του Κυρίου ας προσευχηθούμε για την πατρίδα μας. Ο Κύριος μας είναι στο θρόνο!