Ο Παύλος Χατζόπουλος γεννήθηκε στη Γερμανία το 1964 σε μια χριστιανική οικογένεια. Οι γονείς του, ο Σωσθένης και η Νίνα Χουσουρίδου, ήρθαν στη Γερμανία το 1962 για να εργαστούν ανάμεσα σε χιλιάδες τότε Έλληνες, πνευματικά και κοινωνικά. Στην εφηβική του ηλικία δέχτηκε το Χριστό ως Σωτήρα του. Σ’ ένα συνέδριο της Λεπτοκαρυάς, ακούοντας ένα μήνυμα του Κώστα Μακρή, αφιέρωσε τη ζωή του στο Θεό, για να τον χρησιμοποιούσε Εκείνος όπου ήθελα. Την υπόσχεση αυτή την πραγματοποίησε ύστερα από 8 χρόνια, λίγο πριν πεθάνει ο πατέρας του. Από τότε ξεκίνησε να κηρύττει, πρώτα στην ελληνική εκκλησία στη Στουτγκάρδη και μετά σε γερμανικές εκκλησίες. Εκείνη την εποχή ξεκίνησε να παρουσιάζει στο διεθνή χώρο κονσέρτα και ρεσιτάλ πιάνου με επεξηγητικά πνευματικά σχόλια. Την πνευματική διακονία του (κηρύγματα, κλπ.) την κάνει με πιστότητα ανιδιοτελώς, τη δε δεύτερη ως επάγγελμά του. Θέλουμε να σημειώσουμε ότι στις 6 Ιανουαρίου 2013, η ελληνική σύναξη διοργανώνει μια εκδήλωση προς τιμήν της μητέρας του Παύλου και του Γιάννη, της Νίνας, που γιορτάζει τα 70 γενέθλιά της και για την προσφορά της για μισό αιώνα στη διακονία του Ευαγγελίου και της πολύπλευρης συμπαράστασης της στους ΄Ελληνες μετανάστες. Της ευχόμαστε υγεία και ευλογίες Θεού και στα υπόλοιπα χρόνια που θα της χαρίσει ο Θεός.
ΕΡΩ: Υπάρχει κάποιος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο ώστε από μικρή ηλικία να ακολουθήσεις συνειδητά την χριστιανική πίστη;
ΑΠΑΝΤ: Καθοριστικό ρόλο για τη χριστιανική πορεία έπαιξαν πρώτα οι γονείς μου με την καθαρή ζωή τους και τη διδασκαλία από το Λόγο του Θεού. Με βοήθησαν να δημιουργήσω μέσα μου μια ισορροπημένη εικόνα του Θεού- να βαδίζω στη γραμμή μεταξύ νόμου και αγάπης, ελευθερίας και πειθαρχίας. Αυτά με βοηθούν μέχρι σήμερα στις διακονίες και στην επαφή με τους συνανθρώπους.
Σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα συνέδρια της «Κίνησης Ευαγγελικής Νεολαίας» στη Λεπτοκαρυά όπου έλαβα σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή μου. Επίσης γνωρίστηκα με ανθρώπους που είναι στο έργο του Θεού. Αυτοί με κατεύθυναν πνευματικά σωστά όπως ο Γιώργος Γούδας. Σημαντικό ρόλο στο θέμα της νουθεσίας και προσευχής παίζουν οι διακόνισσες στη Γερμανία που ζω. Πρόκειται για γυναίκες που σε νεαρή ηλικία αφιερώθηκαν στον Κύριο συνειδητά. Είναι πνευματικά διαμάντια.
Ευχαριστώ όλους που προσεύχονται για μένα και τις δραστηριότητές μου. Το εκτιμώ ιδιαίτερα, γιατί ο διάβολος με πολεμά με διαφόρους τρόπους, επειδή δίνω τη μαρτυρία μου εξηγώντας τα κονσέρτα.
ΕΡΩ: Τι ήταν αυτό που σ’ έκανε να επιλέξεις τη μουσική; Και σε τι σχολεία εκπαιδεύτηκες;
ΑΠΑΝΤ: Η επιλογή να γίνω πιανίστας πάρθηκε όταν ήμουν 14 χρονών. Από μικρός είχα πάθος για το ποδόσφαιρο και τη μουσική. Τελικά με κέρδισε η δεύτερη. Η μητέρα μου αναφέρει ότι ήδη σε ηλικία ενός έτους τραγουδούσα μελωδίες σωστά ντουέτο μαζί της. Στην ηλικία των τριών ετών η μητέρα μου έγινε η πρώτη μου δασκάλα του πιάνου. Στα δέκα μου έδωσα τα πρώτα ρεσιτάλ στην Wirtsburg της Βαυβαρίας και στο Saltsburg (Αυστρία). Το χάρισμα αυτό με οδήγησε να ασχοληθώ επαγγελματικά. Ένας από τους καθηγητές μου ήταν ο Γιάννης Αδαμίδης που βρισκόταν τότε στην περιοχή της Στουτγκάρδης για σπουδές. Τότε ήμουν 8 χρονών. Αργότερα παρακολουθούσα μαθήματα στο δημοτικό ωδείο, μέχρι που ξεκίνησα στα 18 μου τις σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Στουτγκάρδης. Αποφοίτησα το 1995 από την Ακαδημία του Βίντσουμπουργκ στη Βαυαρία, με δίπλωμα μάστερ για σολίστες. Μεσολάβησαν εκπαιδεύσεις στο Σάλτσουμπουργκ της Αυστρίας και στο Πόρτο Καράς με υποτροφία της Ελληνικής Πρεσβείας στη Βόννη.
ΕΡΩ: Υπάρχουν “συγκρούσεις” ανάμεσα στη μουσική σου σταδιοδρομία και τη χριστιανική σου πίστη;
ΑΠΑΝΤ: Συγκρούσεις στο χώρο μου, λόγω της χριστιανικής μου πίστης, αντιμετωπίζω συχνά. Ιδιαίτερα στο δημοσιογραφικό και μουσικολογικό τομέα υπάρχουν άνθρωποι που δε θέλουν να ακούν τις επεξηγήσεις μου, μέσα από τις οποίες εκφράζονται οι χριστιανικές μου πεποιθήσεις. Τα κονσέρτα αυτά έχουν μεν έναν πληροφοριακό χαρακτήρα, αλλά και ένα καλυμμένο μήνυμα ευαγγελίου. Η πλειοψηφία του ακροατηρίου όμως θέλει να ακούει αυτό το μήνυμα. Με εκπλήσσει το γεγονός ότι τέτοιοι κύκλοι εκτιμούν το πρόσωπο και την εργασία μου. Αυτό μου δείχνει πόση ανάγκη πνευματική υπάρχει εκεί, όπου ο Θεός έχει παραγκωνιστεί.
ΕΡΩ: Ποιες είναι οι μουσικές δραστηριότητες σου; Δίνεις συναυλίες μόνο στη Γερμανία ή και σε άλλες χώρες;
ΑΠΑΝΤ: Συναυλίες έχω δώσει σε 4 ηπείρους. Ο Θεός με έχει οδηγήσει να παίζω προς τιμή πολλών πολιτικών ηγετών. Επίσης μου έχουν ανοιχτεί πόρτες σε μουσουλμανικές χώρες, όπως τη Σαουδική Αραβία. Το 2012 έχω προσκληθεί επίσημα στην Τουρκία για να τιμήσω τα 75 χρόνια βαριάς βιομηχανίας. Και τούτο ως Έλληνας! Εκτός από τον πολιτιστικό καλλιτεχνικό χώρο δίνω επεξηγηματικά κονσέρτα στον εκπαιδευτικό, τον επιχειρηματικό, τον εκκλησιαστικό χώρο, στα Media, και σε οργανισμούς με ουμανιστικές ιδέες και φιλανθρωπικούς σκοπούς.
ΕΡΩ: Ποιά ήταν η καλύτερη εμπειρία σου από κάποια μουσική συναυλία;
ΑΠΑΝΤ: Η πιο όμορφη εμπειρία των συναυλιών είναι όταν η μουσική και το μήνυμα συγκινούν πολύ τους ακροατές και με πλησιάζουν μετά με δάκρυα και επιβεβαιώνουν ότι κάτι άγγιξε την καρδιά τους. Έχω ζήσει βέβαια και απόρριψη. Θυμάμαι που κάποτε μια γυναίκα σηκώθηκε και έφυγε από το κονσέρτο, διότι δεν άντεξε ν’ ακούει την προσκαιρότητα της ζωής και το θάνατο. Μια πολύ όμορφη εμπειρία έζησα πριν χρόνια, όταν έδινα ένα κονσέρτο για μια πριγκηπική τράπεζα. Παραβρισκόταν ένας από τους πρίγκιπες, με τον οποίο συζητούσαμε, μετά από το κονσέρτο, μέχρι αργά τη νύχτα. Την εγκάρδια αυτή επαφή διατηρούμε μέχρι σήμερα. Είναι ευσεβής καθολικός. Θυμάμαι που είπε: «κ. Χατζόπουλε, πρέπει οπωσδήποτε να γνωριστείτε με τον αδελφό μου στις Βρυξέλλες. Αυτός πιστεύει στο Θεό σαν κι εσάς».Με τον αδελφό του γνωρίστηκα λίγο καιρό αργότερα. Είναι ένας αναγεννημένος χριστιανός, που οργανώνει στην Ευρωβουλή συναντήσεις και συμπροσευχές με Ευρωβουλευτές.
ΕΡΩ: ´Εχεις συμμετοχή στη χριστιανική διακονία ανάμεσα σε ´Ελληνες στην περιοχή της Στουτγάρδης. Πώς είναι οι έλληνες από πνευματικής πλευράς;
ΑΠΑΝΤ: Η διακονία μου από το 1993 έχει να κάνει πρώτιστα με την ελληνική σύναξη… Την περίοδο αυτή επικοινωνούν μαζί μας πολλοί συμπατριώτες από Ελλάδα, καθώς ψάχνουν εργασία στη Γερμανία. Η γενική πνευματική κατάσταση των εδώ Ελλήνων δεν είναι διαφορετική απ’ εκείνων που είναι στην Ελλάδα. ΄Εχουν την ίδια νοοτροπία. Είναι καλά οργανωμένοι σε ελληνικές κοινότητες στο χώρο της Ορθόδοξης εκκλησίας. Παρατηρείται όμως ότι Λόγω της κρίσης στην πατρίδα άρχισαν να βλέπουν κάποια πράγματα στάσης, ηθικής και τρόπου σκέψης, Συγκρίνουν τον εαυτό τους με την πειθαρχία του Γερμανού και διακρίνουν σιγά-σιγά ότι η κατάντια της Ελλάδας έχει ηθικούς και πνευματικούς λόγους.
ΕΡΩ: Μπορούν οι χριστιανοί να χρησιμοποιούν όλα τα είδη μουσικής στις συνάξεις και στις λατρείες της εκκλησίας;
ΑΠΑΝΤ: Το θέμα του είδους της μουσικής διχάζει συχνά τις γνώμες. Πρέπει να σημειώσουμε ότι κάθε μουσική δεν ταιριάζει σε κάθε εκκλησιαστική λατρεία. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η λατρεία δεν είναι αποτέλεσμα οργάνωσης, αλλά είναι η πηγαία έκφραση της πίστης και λατρείας στον αληθινό Θεό. Επίσης, νομίζω, ότι ο τρόπος λατρείας θα πρέπει να ανταποκρίνεται σ’ αυτό που είμαστε. Το λέω αυτό διότι λόγω παγκοσμιοποίησης έχουμε υιοθετήσει πολλά ξένα στοιχεία, χωρίς να ξέρουμε με ακρίβεια αυτά πώς δημιουργήθηκαν, τι ιστορία έχουν. Έχουμε πάρει πολλά π.χ. από την αμερικάνικη κουλτούρα, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη πώς σκέπτεται ο Αμερικανός. Αυτό δεν πρέπει να σημαίνει απαραίτητα ότι η χρήση της μουσικής από άλλη κουλτούρα δεν μπορεί να είναι ωφέλιμη. Πάντοτε η «πνευματική ωδή» δε γίνεται από μόνη της πνευματική, αλλά εξαρτάται από το άτομο που ψάλλει.
Πέρα όμως απ’ αυτό είναι θεμιτό να εξετάζουμε το περιεχόμενο του ύμνου; Έχει ως κεντρικό μήνυμα το έργο του Ιησού Χριστού; Είναι Βιβλικού περιεχομένου; Ή επικεντρώνεται περισσότερο στις φράσεις «Κύριε εγώ λατρεύω, εγώ μιλάω, εγώ ψάλλω, έτσι νιώθω»; Υπάρχουν βεβαίως πολλοί σύγχρονοι ύμνοι που εκ πρώτης όψεως φεύγουν από το «εγώ» και πάνε στο «εσύ». Παρόλ’ αυτά μια προσεκτικότερη ματιά αποκαλύπτει πολύ συχνά ρηχό περιεχόμενο, βασισμένο πολύ στο συναίσθημα παρά στο Λόγο. Γενικά παρατηρώ ότι στις λατρείες των εκκλησιών μας τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί μεγάλη σημασία στη μουσική, όπου προσανατολίζεται πρωταρχικά σε αμερικανικά πρότυπα. Ο λόγος του Θεού προσωπικά μού δείχνει ότι η εκκλησιαστική ζωή χαρακτηρίζεται στα πρώτα χριστιανικά χρόνια από πολύ απλά πράγματα, την κοινωνία και την αγάπη των αδελφών, την προσευχή, τη νηστεία και το Λόγο. Καλό είναι να υπάρχει και η μουσική κουλτούρα στην εκκλησία, αλλά μέσα σε πλαίσια ισορροπημένα και προς συμφέρον όλων των πιστών.
Στο ερώτημα αν «επιτρέπονται» ορισμένα είδη μουσικής ή όχι, ο λόγος του Θεού μού λέει ότι όλα είναι στην εξουσία μας, αλλά όλα δε συμφέρουν. Δεν ταιριάζουν όλα τα είδη της μουσικής σε κάθε συγκέντρωση. Οι νεότεροι θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους μεγαλύτερους και βεβαίως το ίδιο και αντιθέτως. Στόχος λατρείας θα πρέπει να είναι ο Θεός, το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και όχι η μουσική μου προτίμηση.
ΕΡΩ: Πώς βλέπεις τη σημερινή νεολαία- έχει πνευματικές αναζητήσεις;
ΑΠΑΝΤ: Οι αναζητήσεις της νεολαίας σήμερα μου φαίνονται να είναι πιο απαιτητικές από άλλες εποχές. Κοινωνικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι νέοι πάσχουν από αποπροσανατολισμό, έλλειψη οραματισμών και στόχων, όπως και σταθερών παραμέτρων της οικογένειας. Πολλά νέα παιδιά αντιμετωπίζουν δυνατά οικογενειακά και προσωπικά δράματα. Οι μέχρι τώρα αξίες καταρρέουν. Υπαρξιακά ερωτήματα τίθενται σε μικρή ηλικία. Ο ορθολογισμός, η βιομηχανοποίηση και ο μοντερνισμός έχουν φτωχύνει την ψυχή του ανθρώπου. Ακόμη και στο χώρο της εκκλησίας αντιδρά η νεολαία πολύ έντονα, όταν η ζωή της εκκλησίας αγγίζει τον τυπικισμό και τον νομικισμό. Δε θέλει να δεχτεί εγκεφαλικούς τρόπους λατρείας, ζητάει το υπερφυσικό, το στοιχείο που βοηθάει να ξεφύγει από το εδώ. Αντιστέκεται στους τύπους, στην υποκρισία, την καταλαλιά, τον νομικισμό. Ζητάει ειλικρίνεια, ζωή, στόχους, οραματισμούς.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΡΧΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ (ΤΕΥΧΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013)- ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΟΛΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ- ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΝΤΕΞΗ ΤΟΥ Π. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ – ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΙΝΚ