Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε σωματικά. Τα πιο κάτω εδάφια από το Ευαγγέλιο του Λουκά μιλούν ξεκάθαρα στο θέμα αυτό. «Ενώ δε ελάλουν ταύτα, αυτός ο Ιησούς εστάθη εν μέσω αυτών και λέγει προς αυτούς· Ειρήνη υμίν. Εκείνοι δε εκπλαγέντες και έμφοβοι γενόμενοι ενόμιζον ότι έβλεπον πνεύμα. Και είπε προς αυτούς· Διά τι είσθε τεταραγμένοι; και διά τι αναβαίνουσιν εις τας καρδίας σας διαλογισμοί; ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα. Και τούτο ειπών, έδειξεν εις αυτούς τας χείρας και τους πόδας. Ενώ δε αυτοί ηπίστουν έτι από της χαράς και εθαύμαζον, είπε προς αυτούς· Έχετε τι φαγώσιμον ενταύθα; Οι δε έδωκαν εις αυτόν μέρος οπτού ιχθύος και από κηρήθραν μέλιτος. Και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν» (Λουκ.24/36-43). Ο απόστολος Πέτρος μαρτυρεί τη σωματική ανάσταση του Χριστού στο σπίτι του Κορνήλιου με τούτα τα λόγια: « συνεφάγομεν και συνεπίομεν μετ’ αυτού, αφού ανέστη εκ νεκρών» (Πρ.10/41)·

Το αναστημένο σώμα του Κυρίου «ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού» (Μαρκ.16/19). Αυτό σημαίνει ότι η αναστηθείσα ανθρώπινη φύση του Κυρίου βρίσκεται τώρα στο θρόνο της δόξας (Αποκ.3/21).  Αλλά «και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ» (Ρωμ.12/5). Άρα, αφού είμαστε ενωμένοι δια πίστεως μαζί Του, βρισκόμαστε μυστικά και υπέρλογα εκεί όπου και Αυτός είναι. Η ανθρώπινη φύση βρίσκεται τώρα δια του Χριστού «εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς» (Εβρ.1/3). Ο Παύλος, το διευκρινίζει στην προς Εφεσίους επιστολή του ως εξής:  « και συνείγειρεν και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού» (Εφ.2/6), (και μας ανέστησε μαζί του και μας έβαλε να καθίσουμε στα επουράνια μαζί με το Χριστό).  Τα ρήματα συνείγειρεν και συνεκάθισεν είναι σε χρόνο αόριστο και όχι σε μέλλοντα. Αυτό σημαίνει ότι είναι πράξη που συντελέστηκε άπαξ και δια παντός.  «Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού, τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης. Διότι απεθάνετε, και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ» (Κολ.3/1-3)· Η κατανόηση και η αποδοχή αυτής της ένδοξης πραγματικότητας, δημιουργεί στον κάθε χριστιανό απερίγραπτη πνευματική χαρά και αγαλλίαση.

Η σταυρική θυσία και η ανάσταση του Χριστού, μας απαλλάσσει από τον αιώνιο πνευματικό θάνατο. Ο Χριστός πλήρωσε το τίμημα για χάρη μας. « Ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών» (Ρωμ.5/8) και  «καθώς διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι» (Ρωμ.5/19). «Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Ρωμ.5/1).  Η ανάσταση του Χριστού αποτελεί απόδειξη του γεγονότος ότι ο Θεός έκανε δεκτή την απολυτρωτική προσφορά του Υιού Του. Διότι ο Ιησούς Χριστός « παρεδόθη διά τα παραπτώματα ημών και ηγέρθη διά την δικαίωσιν ημών» (Ρωμ.4/25) (παραδόθηκε εξαιτίας των παραπτωμάτων μας, και αναστήθηκε εξαιτίας της δικαίωσής μας). Χωρίς την ανάσταση του Χριστού, η χριστιανική πίστη δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Χωρίς αυτήν δεν έχουμε ελπίδα, διότι απλούστατα δεν έχει βάση η σωτηρία. Ο Παύλος υπερτονίζει τη σημασία της ανάστασης του Κυρίου στα επόμενα εδάφια της Α προς Κορινθίους επιστολής του. «Εάν ο Χριστός δεν ανέστη, ματαία η πίστις σας· έτι είσθε εν ταις αμαρτίαις υμών» (Α Κορ.15/17). « Αν ο Χριστός δεν ανέστη, μάταιον άρα είναι το κήρυγμα ημών, ματαία δε και η πίστις σας» (Α Κορ.15/14).  «Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν, είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων» (Α Κορ.15/19).

Συνεπώς, οι χριστιανοί, σε κάθε τους απολογία προς τους απειθείς και αρνητές της πίστης μας, πρέπει να προτάσσουν με έμφαση την ανάσταση του Χριστού. Γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος, μιλώντας στους Στωικούς και Επικούρειους φιλόσοφους και Αθηναίους πολίτες «εκήρυττε προς αυτούς τον Ιησούν και την ανάστασιν» (Πρ.17/18).  Η χριστιανική πίστη εδράζεται πάνω σε Εκείνον που διακηρύσσει δια μέσου των αιώνων τα βαρυσήμαντα τούτα λόγια: « Εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν, και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου» (Αποκ.1/17, 18). Χριστός ανέστη, φίλτατε αναγνώστη.