Γράφει η Μυρτώ Θεοχάρους, Εκπαιδευτικός
Το βιβλίο της Εσθήρ είναι για μια γυναίκα που γίνεται γυναίκα Θεού.
Αρχίζει τη ζωή της κουβαλώντας τη μοναδική της αξία, αυτή με την οποία γεννήθηκε: την εθνικότητά της, την ανατροφή της, αλλά πάνω απ’ όλα, την ομορφιά της.
Η γυναίκα στον κόσμο του άνδρα, αναγνωρίζοντας ότι βρίσκεται στον κόσμο του άνδρα και λειτουργεί μέσα σ’ αυτόν, σε αντίθεση με την πρώτη γυναίκα του βασιλιά που απέρριψε τον άνδρα και έχασε τα πάντα, ακόμα και την ευκαιρία να κάνει διαφορά, να φέρει κάποια αλλαγή. Η πρώτη βασίλισσα κλήθηκε να είναι το έκθεμα του βασιλιά, να περιοριστεί στην αξία της ομορφιά της, να περιοριστεί στην ιδιότητα που ο βασιλιάς της ορίζει και τίποτα περισσότερο.
Η Εσθήρ του Θεού αντιμετωπίζει τον ίδιο κίνδυνο και ξεκινά από την ίδια αφετηρία: διδασκόμενη από έναν άνδρα, επιλεγμένη από έναν άνδρα παρασύρεται και αυτή στο σύστημα ομορφιάς αυτού του κόσμου… θα σταματήσει εκεί; Εκπληρώθηκε ο ρόλος της όταν επιλέχτηκε για σύζυγος; Τελειώνει η ιστορία όταν υποτάσσεται σιωπηλά στην εξουσία του συζύγου της;
Οι ισχυροί άνδρες του κόσμου, όπως μας λέει το βιβλίο στην αρχή, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να διασφαλίσουν ότι η γυναίκα τελειώνει εκεί, στην τυφλή υπακοή των εντολών του άνδρα, και εφεύρουν τρόπους για να επιβληθεί η δύναμή τους. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή του βιβλίου. Δε σταματά εκεί…
Η Εσθήρ του Θεού δεν απορρίπτει τον άνδρα αλλά τον εισάγει στην ιστορία που δημιουργεί, του ανοίγει δρόμους για να εξασκήσει δικαιοσύνη. Η γυναίκα του Θεού εξελίσσεται καθώς η αξία της εκτείνεται πέρα από τα όρια της εξωτερικής της ομορφιάς σε μια ταυτότητα συνυφασμένη με την ιστορία της σωτηρίας, το όραμά της διαπερνά τους τοίχους του δικού της παλατιού προς τους ταπεινούς δρόμους του βασιλείου. Η αξία της τώρα κρέμεται από τη σωτηρία των ανθρώπων.
Η γυναίκα αναπτύσσεται από τον αναμενόμενο σιωπηλό της ρόλο, κινείται ανάμεσα σε νόμους αιώνων, σε πρέπει, σε αυτοκρατορικά διατάγματα. . . . Απλά εμπόδια που την κάνουν να ανθίσει σε περισσότερη σύνεση και αποφασιστικότητα με την πρόνοια ως το μόνο της οδηγό, μια σιωπηλή απαρατήρητη φωνή σε αυτούς που δε βλέπουν, έναν Θεό που επιλέγει να κρύψει το όνομά του πίσω απ’ το δικό της. Βρίσκει το δρόμο της δίπλα στις προσδοκίες των ανδρών, βασιλιάδων και Ιουδαίων. Προσδοκίες, ανεκτίμητες δυνάμεις, που τη στριμώχνουν να δει τις απαιτήσεις της ζωής της να υπερβαίνουν τις φροντίδες της όμορφης εμφάνισής της, τα ήσυχα οικογενειακά της γεύματα και να γίνει η γυναίκα της κοινωνίας της, η γυναίκα της οποίας η ύπαρξη επηρεάζει τις ζωές δεκάδων οικογενειών πέραν από τη δική της. Πρέπει να απογειωθεί επάνω από το χρόνο, πάνω από τη ματαιότητα του παρόντος της, να θυμηθεί το παρελθόν της και να γίνει η συγγραφέας του μέλλοντος.
Η γυναίκα του Θεού σε πλήρη ωρίμανση είναι τώρα σε θέση να δει τη χρεωκοπία της προσφοράς της μισής βασιλείας όταν αυτή είναι εις βάρος των απελπισμένων φωνών που ηχούν στους δρόμους αυτής της βασιλείας. Δεν κλείνει τα αυτιά της!
Η γυναίκα του Θεού ζει και πεθαίνει μαζί με το λαό. Δεν έχει ύπαρξη έξω από τη σωτηρία του λαού της. Υπάρχει καθώς ακούει τον Μαροδοχαίο στη ζωή της. Τους Μαροδοχαίους που την προτρέπουν να ΜΗΝ παραμείνει στη σιωπή, να μείνει απλά ακόμα ένα χαριτωμένο γυναικείο πρόσωπο στη συλλογή της κυρίαρχης αυτοκρατορίας. Οι Μαροδοχαίοι προτρέπουν τις Εσθήρ αυτού του κόσμου να ενωθούν μαζί τους στην ιστορία της σωτηρίας, να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη δύναμη που η άνω πρόνοια επέτρεψε να λάβουν και να γίνουν πολεμίστριες στο πλάι τους.
Η γυναίκα του Θεού αυτούς τους Μαροδοχαίους ακούει, όχι τους άνδρες που θα την ήθελαν να παραμείνει ως έκθεμα ομορφιάς για τους βασιλείς αυτού του κόσμου. Οι Εσθήρ του Θεού υποτάσσονται στη φωνή των ανδρών που δεν τις αφήνουν στη σιωπή τους… η σιωπή είναι εγωιστική, λέει ο Μαροδοχαίος, είναι αυτοσυντήρηση.
Ούτε οι Μαροδοχαίοι είναι σίγουροι, και αυτοί αναπτύσσονται, και αυτοί αναρωτιούνται: Ποιος ξέρει; Είναι δυνατόν; Ίσως αυτή η γυναίκα είναι εδώ για ένα σκοπό… αλλά ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ σε όλη της την ισχύ, η δύναμη που δημιουργεί μια αληθινή βασίλισσα καθώς μέσα από μία μόνο φράση του εξαπολύει την πορεία της ιστορίας. Μια Ιουδαία με το όνομα παγανιστικής θεάς, παντρεμένη με βασιλιά ειδωλολάτρη, που τρέφεται με ακάθαρτα και δε μετέχει στις τελετές μας ∙ θα μπορούσε ο Θεός να επιλέξει αυτή για το έργο Του; Ωστόσο ο Μαροδοχαίος τόλμησε να δει την πρόνοια εκεί που η κλασσική θεοσέβεια αποτυγχάνει να δει…
Η Εσθήρ του Θεού απαντάει στην κλήση με κίνδυνο της ζωής της, με κίνδυνο να σπάσει τα παρόντα πρωτόκολλα βασιλικής συμπεριφοράς. Καθώς βρίσκει την ταυτότητά της, ο βασιλιάς βρίσκει τη δική του. Καθώς εκπέμπει την πραγματική της αξία, αυτή αντανακλάται στο πρόσωπο του Μαροδοχαίου. Η γυναίκα του Θεού αναπτύσσεται στον πραγματικό της εαυτό και μαζί της ωριμάζει και ο βασιλιάς εγκαταλείποντας τη δική του ματαιοδοξία. Αυτή δεν είναι πλέον η βασίλισσα του βασιλιά, αλλά η βασίλισσα του λαού και των γενεών που έσωσε…
ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΤΗΣ http://4torah.wordpress.com/