Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός
Στα εδάφια 38 – 42 του κεφαλαίου 10 του Λουκά, βλέπουμε δυο τύπους Χριστιανών, που εκπροσωπούνται από τις αδελφές Μάρθα και Μαρία. Δυο πρόσωπα που πολύ αγαπούν τον Κύριο, αλλά με πολύ διαφορετικές αντιλήψεις για διακονία και υπηρεσία προς τον Κύριό τους. Όλοι οι χριστιανοί μοιάζουν με τη Μάρθα ή με τη Μαρία. Είναι αδελφοί εν Χριστώ, αλλά οι αντιλήψεις τους για προσφορά, λατρεία και υπηρεσία που να ευαρεστεί το Χριστό, σε πολλά σημεία δεν συμφωνούν. Οι χριστιανοί που ενεργούν και σκέφτονται σαν τη Μάρθα, παρόλο που έχουν ειλικρινείς και αγαθές προθέσεις και κίνητρα, εντούτοις δεν μπορούν να ευαρεστήσουν τον Κύριο. Ο Ιησούς δεν τους αποδιώχνει ούτε τους κατηγορεί, αλλά τους καλεί κοντά Του με τα γλυκά λόγια της αγάπης Του: « Μάρθα, Μάρθα μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά . Ενός δε εστί χρεία» (Λουκ.10/41). Δείχνει στη Μάρθα και στις ”Μάρθες” όλων των αιώνων τι είναι εκείνο που Τον ευαρεστεί. Εκφράζει τόσο διακριτικά σε κάθε ”Μάρθα”, την απαρέσκειά Του σε ένα Χριστιανισμό εξωτερικών λατρευτικών τύπων. Όπως τότε στο σπίτι της Μάρθας, έτσι και σήμερα δεν ευαρεστείται, αν εμείς χρησιμοποιούμε υλικούς τρόπους έκφρασης της λατρείας μας σ’ Αυτόν, διότι ο Χριστός είναι ο ίδιος χθες και σήμερα και στους αιώνες (Εβρ.13/8).
Η Μάρθα προφανώς είχε την ειλικρινή πεποίθηση, ότι θα εκδήλωνε καλύτερα την αγάπη της με υλικές προσφορές. Αλλά ο Κύριος έχει άλλη γνώμη. Δυστυχώς υπάρχουν τέτοιοι σαρκικοί Χριστιανοί, που έχουν τις ίδιες απόψεις και την ίδια νοοτροπία με τη Μάρθα. Είναι λυπηρό, διότι χωρίς να το καταλαβαίνουν, όπως και η Μάρθα, πιστεύουν ότι έτσι υπηρετούν και ευχαριστούν τον Κύριό τους. Η Μάρθα θέλησε να εκφράσει την αγάπη της στο Χριστό με υλικές προσφορές. Θέλησε να προσφέρει αυτά που ευχαριστούν και συγκινούν έναν άνθρωπο. Δεν κατάλαβε και δεν πρόσεξε ότι στο σπίτι της φιλοξενούσε όχι έναν άνθρωπο αλλά τον Θεάνθρωπο.
Κανένας πιστεύω, δεν αμφισβητεί τα πλούσια και θερμά αισθήματα αγάπης της Μάρθας προς τον Κύριο. Μαζί με το πλούσιο τραπέζι που θέλει να Του παραθέσει, ταυτόχρονα προσφέρει την ευγνωμοσύνη και την αγάπη της. Όμως ο Κύριος της λέει, ότι δεν πρέπει να μεριμνά και να αγχώνεται με την ετοιμασία υλικής τροφής, για να Τον ευχαριστήσει. Την καλεί να κατανοήσει, ότι Εκείνος είναι ο Άρτος της ζωής (Ιω.6/35). Την καλεί να εκλέξει την αγαθή μερίδα, σαν αυτή που διάλεξε η αδελφή της Μαρία (Λουκ.10/42). Πρέπει πρώτα να μάθουμε τι ζητά από εμάς ο Θεός και μετά να ζητήσουμε να Τον υπηρετήσουμε.
Η Μαρία εκπροσωπεί εκείνη τη μερίδα των Χριστιανών, την αγαθή μερίδα, που με πνεύμα υπακοής, υποταγής και ταπείνωσης κάθονται στα πόδια Του και Τον ακροάζονται. Ο Χριστός δίνει και η Μαρία παίρνει. Και όταν ακόμα Τον φιλοξενούμε, την ώρα που μελετούμε τη Βίβλο, Εκείνος μας δίνει κι εμείς παίρνουμε. Πρέπει να εκζητούμε το Λόγο Του, γιατί «τα ρήματά Του είναι Πνεύμα και Ζωή (Ιω.6/63).
Ας μιμηθούμε λοιπόν τη Μαρία και ας καθίσουμε μπροστά στα πόδια Του. Ο Λόγος Του εκπορεύεται από την Αγία Γραφή. Ας επιτρέψουμε στο Λόγο Του να εισχωρήσει στην καρδιά μας και τότε θα πάρουμε την οδό της μετανοίας και της επιστροφής στον Πατέρα. Η Μαρία εκπροσωπεί την ορθή αντίληψη για ένα Βιβλικό Χριστιανισμό. Μας υποδεικνύει μιαν ορθή στάση απέναντι στο Θεό και μιαν ορθή σχέση μαζί Του. Και αυτή η σχέση είναι μια σχέση υποταγής (στα πόδια Του) και δίψας για ένα καθαρά Πνευματικό Χριστιανισμό. Ο πνευματικός Ισραήλ, οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα και ζει μιαν εσωτερική Πνευματική ζωή, λατρεύοντας το Θεό εν πνεύματι και αληθεία (Ιω.4/24).
Η καλοπροαίρετη Μάρθα, σε κάποια απόσταση από τον Κύριό της, σκεφτόταν και σχεδίαζε τρόπους διακονίας. Μέσα στην κουζίνα της, όπως κι εμείς μέσα στα «μαγειρεία» του εγώ μας, προσπαθούμε να ετοιμάσουμε προσφορές προς τον Κύριο. Αλλά πρέπει να διδαχθούμε από τη Μαρία. Πρέπει να καθίσουμε μπροστά στα πόδια Του. Το βλέμμα μας πρέπει να είναι συνέχεια στραμμένο πάνω Του. Αδιαλείπτως πρέπει να Τον βλέπουμε με τους «οφθαλμούς του νοός» μας. Αλίμονο αν χάσουμε αυτή την «οπτική» επαφή μαζί Του. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε εσωτερικά βιώματα και πλούσια πνευματική ζωή. Το κοσμικό στοιχείο που εκπροσωπεί η Μάρθα, είναι στοιχείο αποπροσανατολισμού. Η Μαρία παραχώρησε το πνεύμα της στον Κύριο, ζητώντας πνευματικές ευλογίες. Ας φιλοξενήσουμε κι εμείς το Χριστό μες στην καρδιά μας με πίστη (Εφ.3/17), όπως Τον φιλοξένησε η Μαρία. Κι Αυτός, επειδή είναι η Ανάσταση και η Ζωή (Ιω.11/25), θα την αναμορφώσει, θα την αναπλάσει, θα την αναγεννήσει. Ας Του επιτρέψουμε όπως και η Μαρία, να ενεργήσει με το Λόγο Του στον εσωτερικό μας άνθρωπο, γιατί η καλύτερη έκφραση αγάπης προς Αυτόν είναι να δεχτούμε να μας υπηρετήσει πρώτα Εκείνος με το Λόγο Του. Ας θυμηθούμε τι είπε στους μαθητές Του, λίγο προτού βαδίσει προς τη θυσία. «Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει..» (Ιω.14/23). Λοιπόν, ας φροντίσουμε να μάθουμε το Χριστό (Εφ.4/20). Κι όταν Τον μάθουμε, όταν αποκτήσουμε νουν Χριστού (Α Κορ.2.16), θα καταλάβουμε ότι δεν έχουμε ανάγκη από πλούσιους, λαμπρούς και φανταχτερούς λατρευτικούς χώρους. Τέτοια πράγματα, σαν το πλούσιο τραπέζι της Μάρθας, δε συγκινούν τον Κύριο. Είναι τον ενδότερο ναό της καρδιάς μας που πρέπει να καθαρίσουμε «δια πίστεως εν τω αίματι Αυτού», γιατί σ’ αυτόν το ναό θέλει να Τον φιλοξενούμε. Ας ετοιμάσουμε λοιπόν στον Κύριο καρδιές πρόθυμες και συντετριμμένες, ταπεινές και υπάκουες, υποταχτικές στο θέλημά Του. Η προσκόλλησή μας στα διάφορα λατρευτικά σύμβολα, στους διάφορους θρησκευτικούς τύπους, τα ποικίλα αισθητά και υλικά μέσα προβολής του Χριστού, τα πανηγύρια μας, οι «εορτές και νεομηνίες μας», δεν μπορούν να θεωρηθούν ισάξια με το ζωντανό Λόγο Του. Γιατί μόνο Αυτός αφυπνίζει συνειδήσεις, ανοίγει οφθαλμούς τυφλών, εγείρει νεκρούς, ελευθερώνει αιχμαλώτους, συντρίβει καρδιές, οδηγεί στο φως, την ελευθερία και τη σωτηρία.
Μια σωστή σχέση λοιπόν με το Θεό, είναι αυτή που παρατηρούμε στη συμπεριφορά της Μαρίας. Αντίθετα, οι ενέργειες της Μάρθας, αν και καλοπροαίρετες, διασπούν την προσοχή μας και αποκρύπτουν το πρόσωπο του Λυτρωτή μας. «Ενός δε εστί χρεία»: Ο Λόγος Του, που ζωοποιεί τις συνειδήσεις μας.
Να φιλοξενήσουμε λοιπόν δια πίστεως το Χριστό στον οίκο της καρδιάς μας, γνωρίζοντας ότι τότε μόνο θα εισέλθει, αν κατεβάσουμε τα δικά μας «οικόσημα» και υψώσουμε το σταυρό Του. Κι όταν εισέλθει, να καθίσουμε μπροστά στα πόδια Του σαν τη Μαρία, εκλέγοντας έτσι την αγαθή μερίδα, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται αφ’ ημών (Λουκ.
stavrinoup@hotmail.com