ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΨΩΜΙ

Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Ο γεωργός δε βγαίνει ποτέ στα χωράφια να οργώσει, αν πρώτα ένα σύννεφο δεν αφήσει τη βροχή του να μαλακώσει το κατάξερο χώμα. Το αλέτρι, για να οργώσει βαθιά, θέλει τη γη βρεγμένη. Το ίδιο και η σκληρή καρδιά μας πρέπει πρώτα να μαλακώσει με τη βροχή των δακρύων μας, για να μπορέσει το αλέτρι του Θεού να την οργώσει. Κι όταν το αλέτρι του Κυρίου θα αυλακώνει βαθιά τα ”χωράφια” του εσώκοσμου μας, θα ανατρέπει στο διάβα του καθετί που κακώς θεωρούμε ωραίο κι όμορφο, όπως το υνί του γεωργού ξεριζώνει τα όμορφα αγριολούλουδα του κάμπου. Οι μωρές φιλοδοξίες, οι ματαιοδοξίες και οι εγωιστικές μας προσδοκίες, οι φιλαυτίες μας, η σκληρή αδιαφορία στον πλησίον, όλα τούτα που μοιάζουν σαν άγριες παπαρούνες στους αγρούς, πρέπει να ανατραπούν εκ θεμελίων, για να μπορέσει ο Θεός να φυτέψει εκεί το σπόρο της δικής Του εκλογής. Μην κλαις αγαπητέ, αν στη θέση του καταπράσινου «λιβαδιού» σου (εγωιστικών επιδιώξεων), βλέπεις τώρα τις καφετιές αυλακιές απ’ το νιόσκαφτο χώμα. Θαρρώ, πως κατανοείς τους συμβολισμούς. Ρίξε μια διεισδυτική ματιά στο μέλλον με τα πνευματικά σου μάτια και δες τις κατάμεστες θημωνιές που μπορούν να αυξηθούν στη «γη» σου, πόσο όμορφα λικνίζονται στον αέρα. Ο Θεός περιμένει από σε χριστιανέ μια πλούσια σοδειά, για να χορτάσει τις ψυχές που αναζητούν το Χριστό.

Θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά, με πόση λαχτάρα περιμέναμε να βγουν τα ψωμιά απ’ το φούρνο της γειτονιάς! Η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού ξεχυνόταν στον αέρα και έμπαινε μεθυστικά σε όλα τα σπίτια. Αλλά τότε, ποτέ δε σκεφτήκαμε πόσος κόπος χρειάστηκε και τι μεσολάβησε για να γίνει αυτό το ψωμί.

Τώρα ξέρεις, αγαπητέ αναγνώστη, πως αν το αλέτρι του Κυρίου αυλακώνει βαθιά την ψυχή σου, είναι γιατί ο Κύριος καλλιεργεί μέσα σου τα δικά Του «στάχυα». Το «Χριστόψωμο» είναι ζυμωμένο με το Λόγο του Θεού και τις επώδυνες προσωπικές εμπειρίες από τη ζωή. Αν θέλεις μια μέρα να ξεχύνεται απ’ την καρδιά σου το θεϊκό μοσχοβόλημα από αυτό το αλλιώτικο ψωμί, πρέπει να καταλάβεις πως τα «στάχυα» του Θεού μεγαλώνουν με κόπο και πόνο στην ανθρώπινη καρδιά.

Παναγιώτης Σταυρινού
Μαθηματικός
Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com


Comments are closed.

ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΨΩΜΙ

Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Ο γεωργός δε βγαίνει ποτέ στα χωράφια να οργώσει, αν πρώτα ένα σύννεφο δεν αφήσει τη βροχή του να μαλακώσει το κατάξερο χώμα. Το αλέτρι, για να οργώσει βαθιά, θέλει τη γη βρεγμένη. Το ίδιο και η σκληρή καρδιά μας πρέπει πρώτα να μαλακώσει με τη βροχή των δακρύων μας, για να μπορέσει το αλέτρι του Θεού να την οργώσει. Κι όταν το αλέτρι του Κυρίου θα αυλακώνει βαθιά τα ”χωράφια” του εσώκοσμου μας, θα ανατρέπει στο διάβα του καθετί που κακώς θεωρούμε ωραίο κι όμορφο, όπως το υνί του γεωργού ξεριζώνει τα όμορφα αγριολούλουδα του κάμπου. Οι μωρές φιλοδοξίες, οι ματαιοδοξίες και οι εγωιστικές μας προσδοκίες, οι φιλαυτίες μας, η σκληρή αδιαφορία στον πλησίον, όλα τούτα που μοιάζουν σαν άγριες παπαρούνες στους αγρούς, πρέπει να ανατραπούν εκ θεμελίων, για να μπορέσει ο Θεός να φυτέψει εκεί το σπόρο της δικής Του εκλογής. Μην κλαις αγαπητέ, αν στη θέση του καταπράσινου «λιβαδιού» σου (εγωιστικών επιδιώξεων), βλέπεις τώρα τις καφετιές αυλακιές απ’ το νιόσκαφτο χώμα. Θαρρώ, πως κατανοείς τους συμβολισμούς. Ρίξε μια διεισδυτική ματιά στο μέλλον με τα πνευματικά σου μάτια και δες τις κατάμεστες θημωνιές που μπορούν να αυξηθούν στη «γη» σου, πόσο όμορφα λικνίζονται στον αέρα. Ο Θεός περιμένει από σε χριστιανέ μια πλούσια σοδειά, για να χορτάσει τις ψυχές που αναζητούν το Χριστό.

Θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά, με πόση λαχτάρα περιμέναμε να βγουν τα ψωμιά απ’ το φούρνο της γειτονιάς! Η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού ξεχυνόταν στον αέρα και έμπαινε μεθυστικά σε όλα τα σπίτια. Αλλά τότε, ποτέ δε σκεφτήκαμε πόσος κόπος χρειάστηκε και τι μεσολάβησε για να γίνει αυτό το ψωμί.

Τώρα ξέρεις, αγαπητέ αναγνώστη, πως αν το αλέτρι του Κυρίου αυλακώνει βαθιά την ψυχή σου, είναι γιατί ο Κύριος καλλιεργεί μέσα σου τα δικά Του «στάχυα». Το «Χριστόψωμο» είναι ζυμωμένο με το Λόγο του Θεού και τις επώδυνες προσωπικές εμπειρίες από τη ζωή. Αν θέλεις μια μέρα να ξεχύνεται απ’ την καρδιά σου το θεϊκό μοσχοβόλημα από αυτό το αλλιώτικο ψωμί, πρέπει να καταλάβεις πως τα «στάχυα» του Θεού μεγαλώνουν με κόπο και πόνο στην ανθρώπινη καρδιά.


Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com



Αφήστε μια απάντηση