Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΥΡΙΝΟΥ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΟ LINK http://nikites.eu/synergates/57-keimenatoupanagiotostavrinou

Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου Κύριε, βαθείς είναι οι διαλογισμοί σου σφόδρα (Ψαλ. 92/5).

Τις τελευταίες μέρες διαδόθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης η είδηση ότι οι επιστήμονες που εργάζονται  στο CERN θα διαπιστώσουν οριστικά τις επόμενες μέρες αν υπάρχει ή όχι το μποζόνιο του Higgs ή όπως εκλαϊκευμένα ονομάζεται, το «σωματίδιο του Θεού». Η ύπαρξη του σωματιδίου αυτού που προβλέπεται από τη θεωρία του Καθιερωμένου Μοντέλου μπορεί να δώσει απάντηση στο μέχρι σήμερα αναπάντητο από την επιστήμη ερώτημα: Γιατί τα διάφορα υποατομικά σωματίδια αποκτούν μάζα; Κατ’ επέκταση, γιατί υπάρχει και τι είναι η μάζα; Θεωρητικά, τα διάφορα υποατομικά σωματίδια αποκτούν μάζα επειδή επιδρά πάνω τους το λεγόμενο πεδίο του Higgs, το οποίο συνυπάρχει με το ομώνυμο μποζόνιο, το οποίο θεωρείται ως ένας κυματισμός του εν λόγω πεδίου.
Ο άνθρωπος έχει προχωρήσει πολύ στην εξερεύνηση του μυστηρίου της δημιουργίας του σύμπαντος. Αλλά υπάρχει ένα σημαντικό ερώτημα που νομίζω ότι πρέπει να θέσουμε εξ’ αρχής. Μέχρι πού μπορεί να φθάσει η ανθρώπινη γνώση; Μήπως στο απώτερο μέλλον ο άνθρωπος θα μπορέσει να εξηγήσει πλήρως τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε η ύλη και να απαντήσει με επιστημονικό τρόπο στο ερώτημα, γιατί δημιουργήθηκε το σύμπαν;
Θεωρητικά ομιλούντες, ο άνθρωπος θα μπορούσε να γνωρίσει τα πάντα, αν διέθετε άπειρη σοφία. Επειδή όμως η σοφία του είναι πεπερασμένη, γι’ αυτό και οι γνωστικές του δυνατότητες είναι πεπερασμένες. Δια μέσου των αιώνων οι γνώσεις μας διαρκώς αυξάνονται και θα συνεχίσουν να αυξάνονται προϊόντος του χρόνου.  Αλλά νομίζω ότι πλησιάζουμε προς τα όριά μας. Από τότε που ανακαλύψαμε τον τροχό μέχρι σήμερα, το σημαντικότερο πράγμα που μάθαμε είναι τούτο:  Ότι ενόσω οι γνώσεις μας αυξάνονται, τα ερωτήματά μας αντί να λιγοστεύουν, πολλαπλασιάζονται. Αυτή η διαπίστωση νομίζω ότι αποδίδει και το βαθύτερο νόημα της σωκρατικής ρήσης, «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποιούμε ότι η πολυπλοκότητα του σύμπαντος είναι μεγαλύτερη από αυτή που υποψιαζόμαστε. Για την πολύπλοκη δομή της ύλης και την περίπλοκη λειτουργία του σύμπαντος προτείνονται πάρα πολλές θεωρίες και σε καθεμιά από αυτές διατυπώνονται διάφορες παραλλαγές. Κατά τη γνώμη μου αυτή η πολυπλοκότητα κατευθύνει τη λογική μας στην εξής σημαντική παραδοχή: Η άπειρη πολυπλοκότητα του σύμπαντος προϋποθέτει, αποκαλύπτει και υποδεικνύει την ύπαρξη μιας άπειρης και αυθύπαρκτης Σοφίας.  Πιστεύω ότι αυτή η ενυπόστατη Σοφία είναι ο Τριαδικός Θεός της Αγίας Γραφής. Μετά από αυτήν την προσωπική παραδοχή, θεωρώ ότι ο Θεός, μας έδωσε τέτοια νόηση ώστε καθώς ερευνούμε την όλη Δημιουργία να συμπεραίνουμε από την έρευνα μας και την ύπαρξη του Δημιουργού της. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει εν Πνεύματι Αγίω ο Απ. Παύλος με τούτα τα λόγια. «Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού είναι φανερόν εν αυτοίς, διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς.  Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι» (Ρωμ.1/19-20). Επειδή λοιπόν ο Θεός είναι απείρως σοφός, γι’ αυτό και στα δημιουργήματά Του είναι ευδιάκριτη η άπειρη Σοφία Του. Αλλά επειδή η δική μας σοφία είναι πεπερασμένη, δε θα μπορέσουμε ποτέ να ερμηνεύσουμε πλήρως το σύμπαν, όσα χρόνια κι αν παρέλθουν. 
Οι έρευνες στο CERN για την ανακάλυψη του «σωματιδίου του Θεού», πιθανόν να καταλήξουν σε θετικό αποτέλεσμα. Αλλά τότε θα προκύψουν νέα ερωτήματα και οι απορίες μας θα πολλαπλασιαστούν. Διότι μπορεί μεν να εξηγήσουμε την ύπαρξη μάζας στα υποατομικά σωματίδια, αλλά ταυτόχρονα εγείρεται θέμα ως προς τη φύση και την αιτία ύπαρξης του πεδίου Higgs και του ομώνυμου μποζονίου. Η απάντηση σε ένα ερώτημα δημιουργεί άλλα πιο περίπλοκα και σύνθετα από τα προηγούμενα. Η προσπάθειά μας να ερμηνεύσουμε το σύμπαν σε όλες του τις λεπτομέρειες μοιάζει με την μάταιη προσπάθεια εκείνου που πιστεύει ότι σε βάθος χρόνου θα καταφέρει να καταλήξει σε έναν πεπερασμένο αριθμό δεκαδικών ψηφίων κατά τη διαίρεση του μήκους της περιφέρειας κύκλου δια της διαμέτρου του (π=3,14159…). Η διαίρεση ποτέ δε θα δώσει πεπερασμένο αριθμό δεκαδικών ψηφίων και αν ακόμα η διαδικασία συνεχιστεί επ’ άπειρον. Συμβολικά αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος συνεχίζοντας τις επιστημονικές του έρευνες θα εμπλουτίζει και θα αυξάνει διαρκώς  τις γνώσεις του, αλλά ποτέ δε θα μάθει όλα τα μυστικά της Δημιουργίας. Η άποψη μου αυτή κατοχυρώνεται στην Αγία Γραφή ως εξής: «Τα πάντα έκαμε καλά εν τω καιρώ εκάστου· και τον κόσμον υπέβαλεν εις την διάνοιαν αυτών, χωρίς ο άνθρωπος να δύναται να εξιχνιάση απ’ αρχής μέχρι τέλους το έργον, το οποίον ο Θεός έκαμεν». (Εκκλ.3/11). «Τότε είδον παν το έργον του Θεού, ότι άνθρωπος δεν δύναται να εύρη το έργον το οποίον έγεινεν υπό τον ήλιον· επειδή όσον και αν κοπιάση ο άνθρωπος ζητών, βεβαίως δεν θέλει ευρεί· έτι δε και ο σοφός εάν είπη να γνωρίση αυτό, δεν θέλει δυνηθή να εύρη» (Εκκλ.8/17).
Με αυτά που έγραψα πιο πάνω δεν υπονοώ ότι πρέπει να σταματήσουμε τις επιστημονικές μας δραστηριότητες. Δεν εισηγούμαι ότι πρέπει να σταματήσουμε να αναζητούμε το ούτω καλούμενο «σωματίδιο του Θεού». Αντίθετα πιστεύω ότι κατά την αναζήτηση αυτή θα υπάρξουν κάποιες καλοπροαίρετες ψυχές που θα αντιληφθούν ότι πρώτα πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε το Θεό και ύστερα το «σωματίδιό Του».  Διότι ο ίδιος μας λέει:    « Εγώ τους εμέ αγαπώντας αγαπώ· και οι ζητούντές με θέλουσι με ευρεί» ( Παρ.8/17).
Ας αφήσουμε αγαπητέ αναγνώστη τους επιστήμονες να αναζητούν το «σωματίδιο του Θεού» στο μεγάλο επιταχυντή αδρονίων του CERN κι εμείς ας αναζητήσουμε το Θεό στην μικρή ταπεινή μας καρδιά. «Διότι ούτω λέγει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Ο Άγιος· Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς και εν αγίω τόπω· και μετά του συντετριμμένου την καρδίαν και του ταπεινού το πνεύμα, διά να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών και να ζωοποιώ την καρδίαν των συντετριμμένων (Ησα.57/15).