ΟΈραστος και η Αλτάνα, δυο σπάνια ονόματα, όσο σπάνιοι είναι και οι ίδιοι σε χαρίσματα και χαρακτήρα, είναι δυο από τους χιλιάδες Έλληνες που ζουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό, μια και η Ελλάδα μας δεν μπόρεσε να τους χρησιμοποιήσει στο αντικείμενό τους. Είναι και αυτοί από τους Έλληνες του εξωτερικού που προβάλλουν και βοηθούν την πατρίδα τους. Ο Έραστος γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στη Γερμανία. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου και έκανε διδακτορικό στη Φυσικοχημεία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας στη Γερμανία. Μετά από δέκα χρόνια στο Πανεπιστήμιο, εργάστηκε για επτά χρόνια στη βιομηχανία. Από τo 1993 μέχρι σήμερα εργάζεται ως επιστημονικό στέλεχος στο πρόγραμμα έρευνας, ανάπτυξης και καινοτομίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες. Γεννήθηκε σε χριστιανική οικογένεια. Προσωπική πίστη απέκτησε, όταν στην ηλικία των 14 ετών συνειδητοποίησε ότι ο Θεός δεν έχει εγγόνια αλλά μόνο παιδιά.

Η Αλτάνα (Άλτα) κατάγεται από την Αράχωβα στη Βοιωτία. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία, στα Πανεπιστήμια του Αμβούργου και της Κωνσταντίας, απ’ όπου και ανακηρύχτηκε διδάκτορας Νομικής, στον κλάδο του Συνταγματικού Δικαίου. Δέχτηκε συνειδητά τη σωτηρία του Χριστού στα φοιτητικά της χρόνια σε Συνέδριο Νεολαίας στο Σούνιο.

Τους στείλαμε ηλεκτρονικά τις ερωτήσεις, στις οποίες απάντησαν με προθυμία. Οι απαντήσεις τους είναι διατυπωμένες με ειλικρίνεια και παρρησία και τους ευχαριστούμε θερμά.

                                                                                                                                  Γ.Σ.Κ.

● Γιατί αποφασίσατε να μεταναστεύσετε για να εργαστείτε στο Βέλγιο και γιατί σε αυτή τη χώρα;

Άλτα: Μετά το γάμο μας, το Σεπτέμβρη του 1980, ακολούθησα τον Έραστο στο Αμβούργο, προκειμένου να τελειώσει τη διπλωματική του εργασία στην Πυρηνική Φυσική. Στόχος μας ήταν να επιστρέψουμε αμέσως μετά στη Ελλάδα. Ήμουν ήδη δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, και ήθελα να προετοιμαστώ για το Δικαστικό Κλάδο, που ήταν το όνειρό μου.

Έραστος: Τα σχέδια όμως πήραν άλλη τροπή όταν αποφασίσαμε και οι δύο να συνεχίσουμε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Αφορμή στάθηκε η θέση βοηθού καθηγητή, που μου προσφέρθηκε από το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας, όπου και μετακομίσαμε. Μετά το διδακτορικό και των δυο μας μετακομίσαμε, για επαγγελματικούς λόγους, στη Χαϊδελβέργη. Γρήγορα ανακαλύψαμε όμως πως, ως Έλληνες, χωρίς τη γερμανική υπηκοότητα, δε θα είχαμε ίσες ευκαιρίες για επαγγελματική εξέλιξη στη Γερμανία. Εξάλλου άρχισε να μας προβληματίζει και η ταυτότητα και το μέλλον των παιδιών μας που ήταν πια σε σχολική ηλικία. Από τη μια ήμασταν ευγνώμονες για τα τόσα καλά και τις ευκαιρίες, που μας έδωσε αυτή η χώρα, από την άλλη «μουδιάζαμε» παρατηρώντας τη συμπεριφορά των μέσων γερμανών προς τους ξένους την εποχή μετά την επανένωση της χώρας. Ψάχναμε εναγωνίως προς πάσαν κατεύθυνση για διέξοδο. Μια αγγελία σε γερμανική εφημερίδα, άνοιξε το δρόμο για τις Βρυξέλλες. Από την πρώτη στιγμή νιώσαμε και οι δυο μας, πως θα μπορούσαμε να ζήσουμε, ως Έλληνες πιο ελεύθερα στις Βρυξέλλες, γιατί το περιβάλλον εκεί ήταν διεθνές!

● Ποια είναι η κύρια απασχόληση σας;

Έραστος: Εργάζομαι στο πρόγραμμα έρευνας και τεχνολογίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Παράλληλα ασχολούμαι με τη συγγραφή επιστημονικών άρθρων και έχω συμβάλει στην έκδοση πέντε βιβλίων. Από το 2008 διατηρώ το blog «Επιστήμη + Πίστη» http://efilos.blogspot.gr/ καθώς και το «Ευαγγέλιο στον 21ο Αιώνα» http://evangelio21.blogspot.gr, στα ελληνικά, μέσω των οποίων ευελπιστώ σ’ έναν ανοιχτό διάλογο σ’ επίκαιρα θέματα που έχουν σχέση με τη χριστιανική πίστη. Είμαι ιδρυτικό μέλος του γερμανικού συνδέσμου Κarl-Heim Gesellschaft που έχει σκοπό την προώθηση του διαλόγου σε θέματα Επιστήμης και Πίστης, καθώς και μέλος του αντίστοιχου αμερικανικού συνδέσμου American Scientific Affiliation και του βρετανικού Christians in Science.

Άλτα: Συνεχίζω τη συνεργασία μου με το Ερευνητικό Κέντρο στη Χαϊδελβέργη, χωρίς να χρειάζεται να είμαι καθημερινά εκεί. Τα θέματα έρευνας είναι κυρίως επίκαιροι συνταγματικοί προβληματισμοί, οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, τα Ατομικά Δικαιώματα και η εφαρμογή τους, καθώς και οι αναλύσεις αποφάσεων ανωτάτων δικαστηρίων, κυρίως του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Ζητήματα, όπως αυτό της εφαρμογής της συνταγματικής επιταγής περί Θρησκευτικής Ελευθερίας, στην Ελλάδα και αλλού, ανήκουν στα αγαπημένα μου πεδία έρευνας. Ασχολούμαι επιπλέον με τη συγγραφή επιστημονικών άρθρων και συμμετέχω σε επιστημονικές ημερίδες στο εξωτερικό, όπου στόχος μου είναι να ακούγεται και η φωνή της Ελλάδας σε επίκαιρα νομικά θέματα. Στις Βρυξέλλες είμαι μέλος της Ομάδας Εργασίας «Ευρωπαϊκή Νομοθεσία», της Επιτροπής «Εκκλησία και Κοινωνία» του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), σε εθελοντική βάση, όπου και εκπροσωπώ την Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία. Από το 2010 διατηρώ το blog «From Brussels with Love» http://www.filos-europe.com/from-brussels-with-love/ στα ελληνικά, στο οποίο σχολιάζω, κυρίως την ευρωπαϊκή επικαιρότητα.

● Ποια είναι η εμπειρία του Έλληνα που εργάζεται στο εξωτερικό και ποια η αποδοχή του από τους ανθρώπους της ξένης χώρας;

Το εξωτερικό δίνει στους Έλληνες πολλές ευκαιρίες να εργαστούν στον τομέα που επιθυμούν και να διαπρέψουν. Αυτή είναι και η δική μας εμπειρία. Μας δόθηκαν, τόσο στη Γερμανία, όσο και στο Βέλγιο, ευκαιρίες που η Ελλάδα δε μας έδωσε ή δεν μπορούσε να μας δώσει. Έχουμε αποκτήσει αληθινούς φίλους και στις δύο χώρες, αλλά για πολλούς δεν πάψαμε να είμαστε, μειονοτικά, «οι Έλληνες». Στο Βέλγιο θεωρούμε πως οι άνθρωποι είναι πιο φιλικοί απέναντί μας, αλλά και πιο απόμακροι. Με την κρίση στην Ελλάδα νιώθουμε τους Βέλγους στο πλάι μας, ενώ πολλές από τις φιλίες μας με Γερμανούς έχουν ψυχρανθεί. Είναι και τα ΜΜΕ κυρίως στη Γερμανία, που διογκώνουν ή διαστρεβλώνουν την κατάσταση, με αποτέλεσμα να δημιουργούν πολλές φορές ένα αρνητικό κλίμα για μας. Η κρίση έχει καταστρέψει πολλά, ειδικά όσον αφορά την καλή θέληση των ξένων απέναντί μας, ως λαό. Αυτό μας λυπεί αφάνταστα, επειδή για πολλά φταίμε κι εμείς οι Έλληνες, τόσο με την νοοτροπία μας όσο και με τις συμπεριφορές μας.

● Πώς βλέπετε γενικά την Ελλάδα από μακριά;

Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μας και την αγαπάμε. Όποιος έχει ζήσει κάποια χρόνια στο εξωτερικό και τον ρωτήσετε θα σας πει πως η Ελλάδα είναι το πιο όμορφο μέρος της γης για να ζει κανείς, φτάνει να μην έχει πάρε-δώσε με τις δημόσιες υπηρεσίες και τη γραφειοκρατία. Δε μας αρέσει καθόλου ο τρόπος που χρησιμοποιούν πολλοί στην Ελλάδα, προκειμένου να διεκπεραιώσουν υποθέσεις τους με τις διάφορες δημόσιες υπηρεσίες. Μας ρωτάνε οι ξένοι για το «φακελάκι» και τις άλλες μεθόδους και η κατάσταση αυτή μας κάνει να ντρεπόμαστε. Τέτοια παραδείγματα διασύρουν τη χώρα μας στο εξωτερικό και σαν Έλληνες θεωρούμαστε όλοι «διεφθαρμένοι». Επίσης, μας λυπεί η έλλειψη συνεργασίας και συμβολής στο κοινό όφελος. Ο καθένας νοιάζεται μόνο για το δικό του συμφέρον, όχι για το κοινό. Τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να χαρακτήριζαν τον ελληνισμό από την αρχαιότητα, αποτελούν όμως αναχρονισμό στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Είναι επίσης αδιανόητο, μια χώρα με ικανό ανθρώπινο δυναμικό και αξιοποιήσιμους φυσικούς πόρους να συνεχίζει να βρίσκεται σε επίπεδο υπανάπτυξης, όσον αφορά την κρατική διοίκηση και την οργάνωση. Η χώρα μας στο εξωτερικό έχει καταντήσει να συγκρίνεται σε αυτούς τους τομείς, με τις αναπτυσσόμενες χώρες. Να πει κανείς πως δε μας δόθηκαν ευκαιρίες για ανάπτυξη; Χώρες που σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα από τη δική μας έγιναν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μάς έχουν ήδη ξεπεράσει. Τη βιώνει κανείς την αντίθεση αυτή πιο έντονα όταν ζει κι εργάζεται στις Βρυξέλλες.

● Ως χριστιανοί αντιμετωπίζετε ιδιαίτερα προβλήματα στο χώρο της δουλειάς σας και ποια είναι αυτά;

Ιδιαίτερα προβλήματα, όχι! Απλώς τις αντιπαραθέσεις με συναδέλφους, που αντιμετωπίζει ο καθένας που θέλει να ζήσει συνειδητά ως χριστιανός και θέλει να είναι το ίδιο συνεπής και στο χώρο της δουλειάς του. Στον επαγγελματικό χώρο είναι εύκολο κανείς να κάνει κατάχρηση της εμπιστοσύνης που του παρέχει ο εργοδότης του. Αυθαιρεσίες κάθε μορφής, καταχρήσεις του ωραρίου, είτε με το να χρησιμοποιεί το χρόνο εργασίας για άλλες, προσωπικές του δουλειές κ.λπ. είτε ως προϊστάμενος να κακομεταχειρίζεται τους υφισταμένους του. Όλ’ αυτά μπορεί να θεωρούνται ασήμαντα παραπτώματα, αλλά υπό το φως της Γραφής, ο χριστιανός εκπροσωπεί τον Κύριό του και στο χώρο της δουλειάς και είναι υπόλογος σ’ Εκείνον.

● Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εμπνευστείτε τη συγγραφή ενός έργου πολυσυλλεκτικού για την οικονομική κρίση στην πατρίδα μας; Ποια ήταν η ανταπόκριση από το κοινό;

Η σκέψη να εκδοθεί ένα βιβλίο που ν’ ασχολείται με το επίκαιρο αυτό θέμα της κρίσης στη χώρα μας, απασχολούσε τον Έραστο από την αρχή, επειδή πίστευε ότι η κρίση δεν ήταν μόνο οικονομική και ότι η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη ν’ ακούσει μια χριστιανική άποψη επί του θέματος. Δημιουργήθηκε έτσι μια ομάδα από συγγραφείς, οι οποίοι ενστερνίστηκαν την ιδέα και απάντησαν θετικά. Θέλαμε, ως Έλληνες χριστιανοί και στον τομέα του ο καθένας, να εκφράσουμε μια υπεύθυνη και συγκροτημένη άποψη επί του θέματος. Δεν κρύβουμε τη βαθύτερη σκέψη μας, που ήταν, μια ομαδική, στο συγκεκριμένο θέμα, προσπάθεια χριστιανών στη χώρα μας ως παράδειγμα προς μίμηση, επειδή πιστεύουμε πως η Ελλάδα κι επίσης ο εκκλησιαστικός μας χώρος, πάσχουν σε αυτό το σημείο. Πρέπει να μάθουμε να εργαζόμαστε και συλλογικά. Ο καθένας μας συνέβαλλε με το δικό του «λιθαράκι» στο μωσαϊκό του όλου βιβλίου, έτσι που κάθε κεφάλαιο να είναι αφ’ ενός αυτόνομο και ανεξάρτητο αλλά και να συμπληρώνει τα υπόλοιπα. Κάθε συγγραφέας ήταν ελεύθερος να αποτυπώσει τη σκέψη του και συγχρόνως υπεύθυνος για τα γραφόμενά του. Το βιβλίο «Βιώνοντας την Κρίση. Υπάρχει Ελπίδα;», είναι ευκολοδιάβαστο, παρότι διαπραγματεύεται και δύσκολα επιστημονικά θέματα.

● Τι εντύπωση αποκομίσατε από τη βραδιά παρουσίασης του βιβλίου στο κοινό της Αθήνας; Και τι σχόλια ακούσατε;

Η παρουσίαση του βιβλίου στη Στοά του Βιβλίου στις 14 Μαΐου 2013 ήταν μια επιτυχής εκδήλωση από πολλές απόψεις. Γι’ άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι μπορούμε ως χριστιανοί –αν θέλουμε!– να εργαστούμε συλλογικά και με ομόνοια. Τόσο ο εκδοτικός οίκος, «Ο Λόγος», που από την αρχή αγκάλιασε με θέρμη την ιδέα, όσο και οι συγγραφείς, που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση, συνέβαλαν ενεργά και μ’ ενθουσιασμό στο πρόγραμμα. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά. Εντύπωση μας έκανε και η θετική, μάλιστα θα τολμούσαμε να πούμε, άκρως φιλική και ουσιαστική συμμετοχή επιφανών εκπροσώπων των άλλων δογμάτων –ορθοδόξων και καθολικών– οι οποίοι υιοθέτησαν το βιβλίο και το θεώρησαν αφορμή να δοθεί στη δημοσιότητα από κοινού το μήνυμα ότι η κρίση είναι πρωτίστως πνευματική και ηθική. Η αίθουσα ήταν γεμάτη και πολλοί εξέφρασαν τη χαρά και την ικανοποίησή τους για ένα τέτοιο βιβλίο στον ελληνικό χώρο. Το βιβλίο παραμένει επίκαιρο, όσο δυστυχώς η χώρα μας μαστίζεται από την κρίση. Ευχόμαστε να εξαντληθεί η πρώτη έκδοση γρήγορα και να επανεκδοθεί, ίσως με την προσθήκη και άλλων κειμένων, από ικανούς επιστήμονες της ευρύτερης κοινότητάς μας, που μας έχουν ήδη διαβεβαιώσει, ότι θα συμβάλουν ευχαρίστως σε τυχόν διευρυμένη επανέκδοση. Να προτρέψουμε τους αναγνώστες του περιοδικού σας να το αγοράσουν, ίσως για χριστουγεννιάτικο δώρο για φίλους και γνωστούς!

● Πώς βλέπετε την πνευματική κατάσταση στην πατρίδα μας σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη;

Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, η κρίση που πλήττει κυρίως τον ευρωπαϊκό χώρο δεν είναι μόνο οικονομική και σε κάθε περίπτωση όχι μόνο ελληνική. Έγιναν πολλά λάθη, κυρίως στην αρχή, από κράτη, που είχαν τη δυνατότητα να συμβάλουν θετικά, επομένως η λύση θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει ολόκληρη την Ευρωζώνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση από τη δημιουργία της. Ξεκίνησε στηριζόμενη σε χριστιανικές βάσεις, με σκοπό την ειρήνη και την ευημερία των κατοίκων της. Κι ενώ πάντες απολαμβάνουν τα δικαιώματα, που απορρέουν και από τη Θρησκευτική Ελευθερία, που έχει κατοχυρωθεί πλέον και στη Συνθήκη της Λισαβόνας, πολλοί εκπρόσωποι των διαφόρων εκκλησιών και δογμάτων στην Ευρώπη, πολλές φορές δε στέκονται στο ύψος τους και δεν είναι σε θέση να οδηγήσουν σωστά το ποίμνιό τους, με αποτέλεσμα να παρατηρείται, παντού στην Ευρώπη, μια γενική «πνευματική απαξίωση». Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει και στην πατρίδα μας. Όπως αναφέρεται και στο κεφάλαιο, «Καινοτομία στη Σκέψη» (Έραστου), πρέπει ν’ αλλάξουν νοοτροπίες και συνήθειες για να δοθούν ευκαιρίες σε νέες καινοτόμες ιδέες. Αυτή η ουσιαστική αλλαγή σκέψης προέρχεται από το Ευαγγέλιο. Το μήνυμα του Χριστού «μετανοείτε», αλλάξτε τρόπο σκέψης δηλαδή, μας αφορά όλους. Καινοτομία στη σκέψη αφορά και τις εκκλησίες στον τόπο μας, όπου βρίσκονται κρυμμένα –σε μικρογραφία βέβαια! –πολλά από τα προβλήματα της χώρας. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από το Ευαγγέλιο και την προσωπική απελευθέρωση που μόνο ο Χριστός χαρίζει. Ίσως και η κρίση συντελέσει τελικά, ώστε πολλοί να ψάξουν για τα βαθύτερα αίτια, ξεκινώντας από τον εαυτό τους πρώτα. Αντί να δείχνουμε με το δάκτυλο ο ένας τον άλλο, καλό είναι να κοιτάξουμε τα δικά μας λάθη και να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε.

● Ποια είναι συμμετοχή σας στο εξωτερικό σε θέματα που αφορούν τα προβλήματα της Ελλάδος;

Έραστος: Πολλά προγράμματα που χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποσκοπούν στο να δοθούν ίσες δυνατότητες σε όλους τους ευρωπαίους. Το πρόγραμμα που στην Ελλάδα έγινε γνωστό ως ΕΣΠΑ αποσκοπεί σε έργα ανάπτυξης και υποδομών. Επί χρόνια στον τόπο μας έγινε κακή διαχείριση των πόρων, έτσι που η Ελλάδα έχασε πολλές ευκαιρίες στο παρελθόν. Στο πρόγραμμα επιστημονικής έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης, όπου εργάζομαι εγώ, η ελληνική συμμετοχή είναι πολύ καλή. Λόγω έλλειψης εθνικών πόρων για έρευνα πολλοί επιστήμονες απευθύνονται για χρηματοδότηση στις Βρυξέλλες. Πολλές φορές όμως διαπιστώνουμε αναγκαστικά, ότι ναι μεν τα κονδύλια καταναλώνονται για τους σωστούς σκοπούς (έρευνα), αλλά λόγω έλλειψης κρατικής οργάνωσης δεν υπάρχει συνέχεια της προσπάθειας, ώστε η χώρα να επωφεληθεί από τη νέα γνώση που παράχθηκε με το να δημιουργήσει κι ενισχύσει νέες καινοτόμες εταιρίες και προϊόντα, όπως κάνουν άλλες χώρες. Προσπαθώ, όσο εξαρτάται από μένα, να ενεργοποιήσω τους αρμόδιους φορείς με την κατάλληλη ενημέρωση για περισσότερη συμμετοχή και προς όφελος της Ελλάδας.

Άλτα: Η εργασία μου σε έναν ημικρατικό γερμανικό οργανισμό, όπως είναι το Ερευνητικό Κέντρο Max-Planck, στη Χαϊδελβέργη, μου έδωσε από την αρχή, «χρυσές» ευκαιρίες να προβάλλω τα «καλά» της Ελλάδας στον τομέα μου και να συμβάλλω, ώστε συνάδελφοί μου να σκέφτονται θετικά για την Ελλάδα. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα ίδια αυτά άτομα κατελάμβαναν στην πορεία υψηλές κρατικές θέσεις στη χώρα τους ήμουν ικανοποιημένη, αν κατάφερνα σε διάλογο μαζί τους να τους θέσω το κάθε θέμα, όπως ήταν και όχι, όπως το παρουσίαζαν τα ΜΜΕ. Στόχος μου είναι επίσης να υπάρχει καλή επικοινωνία μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών επιστημόνων, προς όφελος και των δύο. Στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο της, σε εθελοντική βάση, συμμετοχής μου σε Ομάδα Εργασίας του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, η προσπάθειά μου εντείνεται στο να ενημερώνονται άμεσα και αντικειμενικά οι συνάδελφοί μου, νομικοί εκπρόσωποι των ξένων εκκλησιών, για την κατάσταση που επικρατεί στον εκκλησιαστικό χώρο της Ελλάδας. Και στις δυο περιπτώσεις η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν στο επίκεντρο αυτών των συζητήσεων και θέλω να πιστεύω πάντα με θετική εξέλιξη για την πατρίδα μου.

● Τι συμβουλή θα δίνατε σε νέους που ενδιαφέρονται να πάνε να εργαστούν στον εξωτερικό εξαιτίας της ανεργίας που μαστίζει την πατρίδα μας;

Είναι σκάνδαλο που η χώρα μας δεν είναι σε θέση ν’ απασχολήσει επαρκώς το ανθρώπινο δυναμικό της, έτσι ώστε πολλοί νέοι της να αναγκάζονται να ξενιτευτούν. Έχουμε μεγάλη κατανόηση για τους νέους που βγαίνουν στο εξωτερικό, ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Στις Βρυξέλλες έχει δημιουργηθεί μια ολόκληρη κοινότητα νέων γιατρών που έχουν βρει δουλειά εδώ. Η Γερμανία φιλοξενεί επίσης πολλούς νέους επιστήμονες από την Ελλάδα, οι οποίοι συμβάλλουν στον πλούτο, όχι της χώρας που τους έθρεψε και τους σπούδασε, αλλά της χώρας που τους φιλοξενεί, η οποία όμως τους παρέχει έναν αξιοπρεπή μισθό, έτσι ώστε αυτοί να έχουν πλέον μια προοπτική να δημιουργήσουν τη ζωή τους, να κάνουν οικογένεια και –με την κατανάλωση και τους φόρους που πληρώνουν– να συμβάλλουν στην ευημερία του (ξένου αυτού) τόπου. Η Ελλάδα είναι πολλαπλώς χαμένη από αυτήν την εξέλιξη! Από την άλλη πλευρά, οι νέοι που βγαίνουν να εργαστούν, όσο και να τους κοστίζει η ξενιτιά, πρέπει να το δουν αυτό σαν ευκαιρία ν’ αποκτήσουν πολύτιμες πρακτικές γνώσεις, έτσι ώστε –επιστρέφοντας ίσως στην Ελλάδα– να συμβάλλουν δημιουργικά στην ανάπτυξη της χώρας, ως πολίτες που βλέπουν και το κοινό συμφέρον. Τους συμβουλεύουμε να είναι κριτικοί σε όσα συμβαίνουν γύρω τους αλλά όχι αγνώμονες απέναντι στη χώρα που τους φιλοξενεί.

● Σκοπεύετε να επιστρέψετε κάποια στιγμή στην Ελλάδα και τι είναι αυτό που σας λείπει πιο πολύ;

Ναι, συν Θεώ. Όσο και αν είσαι ευχαριστημένος από την εργασία σου στη ξένη χώρα δεν παύεις να είσαι ένας ξένος. Μας έλειψαν όλα τα χρόνια οι δικοί μας άνθρωποι και οι φίλοι μας στην Ελλάδα. Η χριστιανική συναναστροφή με ανθρώπους που γνωρίζουμε και οι δυο από την τοπική μας εκκλησία στην Ελλάδα, με τους οποίους μας συνδέουν πολλές κοινές και όμορφες αναμνήσεις.

Έραστος: Νιώθω, πως είμαι ακόμα πιο χρήσιμος στην πατρίδα μου μένοντας, όσο αυτό είναι αναγκαίο και εφικτό, στις Βρυξέλλες και εργαζόμενος σ’ ένα από τα Ευρωπαϊκά Όργανα. Μου δίνονται αρκετές ευκαιρίες, στον ευρωπαϊκό χώρο, να δράσω εποικοδομητικά για τον τόπο μου. Έχω αρκετές ευκαιρίες να ταξιδεύω κι επαγγελματικά στην Ελλάδα, έτσι που δε μου λείπει, όπως στην αρχή.

Άλτα: Ακολούθησα τον Έραστο γιατί είχα την βεβαιότητα ότι ήταν στο πλαίσιο του θελήματος του Θεού στη ζωή μου και αποσκοπούσε στο καλό και των δυο μας. Δεν ήταν πάντα εύκολη η ζωή μας σ’ έναν ξένο τόπο, κυρίως ως οικογένεια με μικρά παιδιά και χωρίς καμιά εξωτερική βοήθεια…

● Κάποια τελευταία ευχή για την πατρίδα μας για την καινούρια χρονιά που έρχεται;

Συμπάσχουμε με όσους συμπατριώτες μας υποφέρουν από την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τους συμπαρασταθούμε. Ευχή μας είναι η πνευματική ηγεσία του τόπου, αλλά και οι υπεύθυνοι των τοπικών εκκλησιών ν’ αναλάβουν τις ποιμαντορικές και διακονικές τους ευθύνες ενώπιον του Θεού και να σταθούν αξίως δίπλα στο δοκιμαζόμενο λαό. Πολλά σημάδια δείχνουν πως το 2014 θα υπάρξει βελτίωση στο οικονομικό τοπίο. Μακάρι να μη σταθούμε εκεί, αλλά να δούμε, πέρα από το οικονομικό, τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων στη χώρα μας.

Ευχόμαστε να επαληθευτεί στο λαό μας αυτό που ο Κύριος διακηρύττει στο λόγο Του (Β΄ Χρονικών 7:14):

«Και ο λαός αυτός, που φέρει το όνομά μου, προσευχηθούν με ταπείνωση και με αναζητήσουν και επιστρέψουν από τον κακό τους δρόμο, τότε εγώ θα τους ακούσω από τους ουρανούς και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους και θα κάνω ευτυχισμένη τη χώρα τους».

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 40