Ο δάσκαλος του Κατηχητικού Σχολείου είχε μόλις παντρευτεί και τα παιδιά της τάξης του αποφάσισαν να οργανώσουν ένα πάρτυ για να γιορτάσουν το χαρούμενο γεγονός και να προσφέρουν τα δώρα τους στο νιόπαντρο ζευγάρι.
Ο Γιάννης, το πιο ζωηρό παιδί της τάξης, πήρε την πρωτοβουλία και ετοίμασε μερικά έξυπνα παιχνίδια. Ακόμα, πρότεινε στα παιδιά, αντί για άλλα δώρα, να φέρουν κονσέρβες για το καινούριο τους νοικοκυριό. Τους είπε:
“Ο καθένας μας να φέρει από μια ή δύο κονσέρβες, αφού πρώτα μπερδέψουμε ή εντελώς αφαιρέσουμε τις ετικέτες πάνω από τις κονσέρβες”. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την ιδέα. Όμως όταν η μητέρα του Γιάννη το άκουσε τους είπε:
“Μην το κάνετε αυτό. Είναι κρίμα στη νεαρή νοικοκυρά που δε θα ξέρει ποια κονσέρβα ν’ ανοίξει για να φτιάξει το ανάλογο φαγητό”. Ο Γιάννης είπε γελώντας:
“Μα αυτό ακριβώς είναι το κόλπο, μητέρα. Πόσο θα ήθελα να ήμουνα κάπου κρυμμένος και να έβλεπα τις αντιδράσεις τους τη στιγμή που θ’ άνοιγαν την κονσέρβα και θα έβλεπαν το άσχετο από την ετικέτα περιεχόμενό της”.
Η συγκεκριμένη μέρα έφτασε και τα παιδιά ήρθαν στο πάρτυ με τα δώρα τους. Φανερά ενθουσιασμένα με το αστείο τους, είπαν στο δάσκαλο για το μπέρδεμα των ετικετών. Ο δάσκαλος φάνηκε να συμμερίζεται τον ενθουσιασμό τους. Αφού τα παιδιά ησύχασαν, τα ευχαρίστησε για την οργάνωση του πάρτυ και συνέχισε:
“Ξέρετε, παιδιά, ότι ο καθένας από μας φορά μια ετικέτα. Το πιστό και αναγεννημένο παιδί του Θεού φορά την ετικέτα που γράφει “Χριστιανός”. Όμως μερικοί χριστιανοί ντρέπονται ή φοβούνται και δεν την φορούν πάντοτε. Άλλοι πάλι την αλλάζουν ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται. Προσαρμόζονται με τις ιδέες της παρέας για να γίνουν αποδεχτοί. Δεν έχουν το θάρρος και τη δύναμη να σταθούν σταθεροί στο “πιστεύω” τους. Αυτή η ταλαντευόμενη στάση τους φέρνει ένα μπέρδεμα στο νου των απίστων ως προς την γνησιότητα των χριστιανών”.
Ο Γιάννης άκουγε με προσοχή. Η περιγραφή αυτού του είδους των χριστιανών ταιριάζει πολύ με τη δική του τη ζωή. Γιατί κι αυτός, ενώ έλεγε ότι έχει το Χριστό στην καρδιά του, υπήρξαν φορές που ντράπηκε να φορέσει την ετικέτα του χριστιανού και να πάρει θέση σταθερή, από φόβο μήπως τον απορρίψει και τον κοροϊδέψει η παρέα. Ελέγχθηκε για την στάση του αυτή και ενώ ο δάσκαλος προσευχόταν, ο Γιάννης από μέσα του ζήτησε συγνώμη από τον Θεό και πήρε τη στερεή απόφαση στο εξής να μην τον νοιάζει για το τι οι άλλοι σκέπτονται γι’ αυτόν, αλλά μάλλον, για το πώς ο Θεός τον βλέπει.
Εσύ, παιδί μου, φοράς επάξια την ετικέτα του χριστιανού; Ο Χριστός φαίνεται και δοξάζεται στη ζωή σου; Ή μήπως, σαν τον χαμαιλέοντα, προσαρμόζεσαι στο κάθε περιβάλλον που βρίσκεσαι;
Ο απ. Παύλος προτρέπει: “Να μην ντρέπεσαι, λοιπόν, να ομολογείς τον Κύριό μας, ούτε να ντρέπεσαι για μένα, που είμαι φυλακισμένος για χάρη Του. Να είσαι έτοιμος να κακοπαθήσεις μαζί μ’ εμένα για το κήρυγμα του Ευαγγελίου, κι ο Θεός θα σου δώσει τη δύναμη” (Τιμόθεον επιστολή Β’ 1:8).