Γράφει η Μαρία Φραγκοπούλου- Μωλιώτη, Εκπαιδευτικός-Νομικός
Μπορείτε να διαβάσετε πολλά άρθρα της αρθρογράφου μας κάνοντας κλικ στο link http://www.nikites.eu/synergates/45-mariamolioti
Καταστρέφει αντί να Κτίζει Υγιείς Σχέσεις
Είναι καλύτερα να εμπιστεύεσαι τον Κύριο από το να έχεις εμπιστοσύνη στους ανθρώπους (Ψαλμός 118.8)
Στα 21 της χρόνια η ΄Εβελυν, μια όμορφη, υγιής και μορφωμένη κοπέλα, είχε αμέτρητες διαδοχικές σχέσεις με άνδρες με πολύ κατώτερο επίπεδο από το δικό της σε μόρφωση και ικανότητες. Μόλις τελείωνε η μια σχέση άρχιζε αμέσως μια νέα σχέση με κάποιον που συναντούσε τυχαία σ’ενα μπαρ. «Ξέρω πως είναι άνεργος και πίνει πολύ, αλλά βασικά έχει πολλά προσόντα κι ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα. Είμαι σίγουρη πως αυτή η σχέση θα πετύχει,» έλεγε. Καμιά όμως σχέση δεν πέτυχε. Όχι μόνο η επιλογή της ήταν λάθος, αλλά και με την άμεση προσκόλληση της στον άνδρα απαιτούσε συνέχεια αποδείξεις για την πλήρη αφοσίωσή του.
Η Έβελυν κατάφερε να σπάσει τον κύκλο αυτής της καταστρεπτικής συμπεριφοράς όταν μετά από παρατεταμένη θεραπεία παραδέχτηκε πως το εσωτερικό κενό που αισθάνεται την εμποδίζει να ξεχωρίσει την «πείνα» της για περιπέτεια από την πραγματική αγάπη. Όταν έμαθε να εκτιμά τα δικά της προσόντα, τότε μπόρεσε να επιβάλει στον εαυτό της την απαραίτητη πειθαρχία για να τα αξιοποιήσει.
Οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται πως τα παθολογικά εξαρτώμενα άτομα έχουν ένα εσωτερικό κενό που δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιηθεί. Δεν αντέχουν τη μοναξιά. Δεν μπορούν να περιμένουν. Επειδή δεν έχουν συναίσθηση της προσωπικής τους αξίας, προσκολλούνται γρήγορα και εύκολα στην οποιαδήποτε σχέση για ν’ αποκτήσουν κάποια οντότητα. Οι σχέσεις τους αν και φαινομενικά δυνατές είναι επιπόλαιες και χωρίς ουσία.
Τα παθολογικά εξαρτώμενα άτομα ενδιαφέρονται μόνο για το τί μπορεί να τους προσφέρουν οι άλλοι, κι όχι για το τι μπορεί να κάνουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Πιστεύουν πως πραγματική αγάπη σημαίνει πλήρη εξάρτηση. Όταν όμως χρειάζεσαι κάποιο άλλο άτομο για την επιβίωση σου γίνεσαι «παράσιτο». Όταν συνέχεια επιδιώκεις να ικανοποιήσεις κάποια εσωτερική σου ανάγκη, δεν υπάρχει καμιά επιλογή ή ανεξαρτησία στη σχέση σου.
Στο γνωστό του βιβλίο Ο Δύσκολος Δρόμος (The Road Less Traveled) ο Dr. Peck, γνωστός Χριστιανός ψυχίατρος, συγγραφέας και ομιλητής γράφει, «Ένας γάμος μπορεί να πετύχει μόνο μεταξύ δύο δυναμικών και ανεξάρτητων συντρόφων.» Ισχυρίζεται πως πραγματική αγάπη υπάρχει όταν δύο άτομα έχουν επιλέξει να ζήσουν μαζί, αν και είναι ικανά να ζήσουν μόνα τους. Σε μια υγιή σχέση το ζευγάρι ενστικτωδώς εναλλάσσει κατά καιρούς τις αρμοδιότητες του – ένα είδος προετοιμασίας για επιβίωση σε περίπτωση που ο ένας χαθεί.
Για τα παθητικά εξαρτώμενα ζευγάρια το ενδεχόμενο να χάσουν τον σύντροφό τους προκαλεί τρόμο και ανασφάλεια. Αντί να προετοιμαστούν κατάλληλα, εξακολουθούν την παθολογική τους εξάρτηση. ‘Ετσι καταφέρνουν να μειώσουν την ατομική τους ελευθερία και οντότητα. Με μια τέτοια συμπεριφορά ένας γάμος μπορεί να είναι ασφαλής και μακροχρόνιος. Χωρίς όμως πραγματική αγάπη, ο γάμος δεν είναι υγιής γιατί η ασφάλειά του έχει εξαγοραστεί σε βάρος της ατομικής ελευθερίας και της αμοιβαίας ανάπτυξης των δύο συντρόφων.
Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως σε υγιείς ενήλικες η υπερβολική εξάρτηση είναι παθολογική – ένδειξη διανοητικής αρρώστιας ή αδυναμία χαρακτήρα. Η έλλειψη αυτοπειθαρχίας τούς αφαιρεί την ικανότητα να καθυστερήσουν τη δίψα τους για άμεση προσοχή. Στην απεγνωσμένη τους προσπάθεια να δημιουργήσουν και να συντηρήσουν κάποια σχέση, εξακολουθούν να παραμένουν παθολογικά προσκολλημένοι ακόμη κι αν αυτή η σχέση είναι λάθος ή έχει πεθάνει.
Τα άτομα αυτά συνήθως δεν έχουν την ικανότητα ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους. Επειδή δεν αισθάνονται ευτυχισμένα και ολοκληρωμένα, επιρρίπτουν την ευθύνη στους τρίτους. Αγωνιούν υπέρμετρα όταν πρόκειται να πάρουν κάποια σοβαρή απόφαση – όπως η αγορά ενός σπιτιού, η απομάκρυνση από τους γονείς ή τα παιδιά τους, η αναζήτηση κάποιου χόμπι ή δουλειάς, ή προσκόλλησή τους σε μια δουλειά που ψυχολογικά τους καταστρέφει. Θεωρούν τους άλλους – συχνά τα ίδια τους τα παιδιά – σαν τη μοναδική πηγή της προσωπικής τους ευτυχίας και ολοκλήρωσης. «Δεν είμαι τίποτα χωρίς αυτά,» λέει απελπισμένα ο γονιός όταν φύγουν τα παιδιά από το σπίτι. Αισθάνονται μόνιμα απογοητευμένοι. ‘Ετσι δεν είναι τυχαίο πως έχουν εθισμό στο ποτό, στα ναρκωτικά ή σε άλλες καταστρεπτικές συνήθειες.
Η παθολογική εξάρτηση δεν είναι αγάπη. Αντίθετα, προέρχεται από έλλειψη αγάπης. Το συναισθηματικό κενό που αισθάνονται αυτά τα άτομα είναι το άμεσο αποτέλεσμα της αποτυχίας των γονιών τους να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για τρυφερότητα, προσοχή, και φροντίδα στην παιδική τους ηλικία. Μεγαλώνοντας με δίψα γι αγάπη, χωρίς αυτοπεποίθηση και συναίσθηση της αξίας τους, αποζητούν απεγνωσμένα αυτό που στερήθηκαν σε λάθος σχέσεις. Η παθολογική εξάρτηση αποβλέπει στο να παίρνει κι όχι να δίνει. Παγιδεύει και περιορίζει την ατομική ελευθερία, αποθαρρύνει αντί να εμψυχώνει, ισοπεδώνει αντί να δυναμώνει τα άτομα. Αντί να κτίζει υγιείς σχέσεις τις πνίγει, και τις καταστρέφει.
‘Ολοι έχουμε ανάγκη για προσοχή, αγάπη και τρυφερότητα από άτομα που ίσως έχουν πιο ισχυρό χαρακτήρα από μας και ενεργούν από πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη. Μια τέτοια συναισθηματική εξάρτηση είναι φυσιολογική. Αν όμως επιτρέπουμε τα άτομα αυτά να ελέγχουν την ποιότητα και πορεία της προσωπικής μας ζωής, τότε έχουμε πρόβλημα παθολογικής εξάρτησης. Μια τέτοια συμπεριφορά δείχνει αδυναμία ή ανικανότητα να σκεφτούμε για λογαριασμό μας.
Αγαπητέ φίλε! Αν έχεις αντιληφθεί πως είσαι παθολογικά εξαρτημένος από κάποια σχέση και αποζητάς διέξοδο στο ποτό, στα ναρκωτικά, στο χαρτοπαίγνιο, στο τσιγάρο, μην απελπίζεσαι. Όλοι μας μεγαλώνουμε με κάποια αρνητικά βιώματα, με κάποιες ανασφάλειες. Αν δεν έχουμε τη διάθεση να τ’ αναγνωρίσουμε και να τα ξεπεράσουμε, τότε θα καταδυναστεύσουν τη ζωή μας. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί κάθε όπλο για να μας τα υπενθυμίζει και να μας αποδυναμώνει. Για ν’ αποκτήσεις αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό πρέπει πρώτα να καταλάβεις πως έχεις ξεχωριστή προσωπική αξία. Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από θετικά μηνύματα. Δημιούργησε ο Θεός τόν άνθρωπο σύμφωνα με τη δική Του εικόνα – δημιούργησε άνδρα και γυναίκα. (Γένεσις 1.27)
Φίλε Χριστιανέ! Αισθάνεσαι μοναξιά, έλλειψη αγάπης, ανασφάλεια; Στρέψου με πίστη στον Ιησού Χριστό, τον μεγάλο Γιατρό και Σωτήρα μας – τη μοναδική ανεξάντλητη πηγή δύναμης, ελπίδας και αγάπης. Εκείνος είναι η μόνη παθολογική εξάρτηση που χρειάζεσαι γιατί είναι η μόνη εγγύηση για μόνιμη θεραπεία. Ο Κύριος θα σου δώσει τη δύναμη που χρειάζεσαι. Θα σηκώσει το βάρος σου και θα βρει τη λύση. Όταν έχεις πίστη, η μάχη ανήκει στον Κύριο.
Ο Κύριος είναι κοντά σ’ ολους που τον καλούνε ειλικρινά. (Ψαλμοί 145.18)
‘Εχουμε εμπιστοσύνη και θάρρος στο Θεό γιατί αν του ζητήσουμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά Του μας ακούει. (Α Ιωάννου 5.14)
Όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό που με δυναμώνει. (Φιλιππησίους 4.13
Ο Κύριος θα είναι η ελπίδα σου, το πόδι σου θα το φυλάξει σε παγίδα μη πιαστεί (Παρ. 3.26)
MAΡΙΑ ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΜΩΛΙΩΤΗ
mdmol@yahoo.com
Σεπτέμβριος, 2012