Αρκετές φορές ακούμε πολιτικούς, ιδιαίτερα στο εξωτερικό,  να  μιλούν για την  πίστη τους στον Θεό. Και διερωτώμαστε, αν αυτά που διακηρύττουν τα πιστεύουν  και πολιτεύονται σύμφωνα μ’ αυτά.

Επειδή η πολιτική δημιουργεί ανταγωνισμό και φανατισμό και χωρίζει τους ανθρώπους σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα, υπάρχουν στο θέμα αυτό διάφορες απόψεις. Μερικοί υιοθετούν την άποψη ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να ασχοληθεί καθόλου με την πολιτική,  στηριζόμενοι στα λόγια του Κυρίου: «Αποδώστε, λοιπόν, στον Καίσαρα εκείνα που ανήκουν στον Καίσαρα, και στο Θεό εκείνα που ανήκουν στο Θεό» (Ματθ. 22/21), και  «η βασιλεία η δική μου δεν είναι από τον κόσμο τούτο» (Ιωάν. 18/36). Υπάρχουν και οι άλλοι που πιστεύουν ότι οι πιστοί του Κυρίου, ως «φως και αλάτι»,  πρέπει να ασχοληθούν με την πολιτική για να επηρεάσουν τον κόσμο.

Επειδή θέλουμε να είμαστε  μέσα στην  επικαιρότητα,  θεωρήσαμε καλό να κάνουμε  μια έρευνα πάνω στο θέμα αυτό. Γι αυτό ζητήσαμε τις απόψεις μερικών   προσώπων της ευρύτερης Κοινότητας μας, τις οποίες και παραθέτουμε:

 

Το ερώτημα της έρευνας μας είναι:

Μπορεί ο πιστός  χριστιανός να εμπλακεί στην πολιτική (να είναι υποψήφιος με κάποιο κόμμα, είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση ή στη Βουλή); Πιστεύετε ότι ο Χριστιανός μπορεί, όχι θεωρητικά αλλά στην πράξη, να αλλάξει, μέσω της πολιτικής, τις υποθέσεις του έθνους του;

Παρακάτω καταχωρούμε με αλφαβητική σειρά τις απαντήσεις:  

 

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΔΑΜ*

Η πρώτη σκέψη θα ήταν πως είναι αδύνατον ένας ενσυνείδητος χριστιανός να μπορέσει να επηρεάσει με την πολιτική τις υποθέσεις του έθνους του. Οι αρχές της Αγίας Γραφής έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη σοφία του κόσμου.

Δεν μπορούμε όμως, να παραβλέψουμε πως ο Ιωσήφ χρησιμοποιήθηκε από το Θεό στην Αίγυπτο κι ο Δανιήλ στη Βαβυλώνα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπηρέτησαν τους σκοπούς του Θεού σε περιβάλλοντα πολύ δύσκολα για τους ίδιους, ξένα ως εχθρικά ως προς τα δικά τους πιστεύω, ανήκοντας σε μια μειοψηφία.

Και στις δύο περιπτώσεις οι άνθρωποι αυτοί, δεν αναρριχήθηκαν στα αξιώματα τους μέσα από τα γρανάζια των πολιτικών συστημάτων. Βρέθηκαν εκεί μέσα από την κυρίαρχη χάρη και κλήση του Θεού στη ζωή τους. Πολύ απλά, ο Θεός ήθελε και τους έβαλε στις θέσεις αυτές, και τους διατήρησε για όσο καιρό έπρεπε.

Υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν εφικτό και σήμερα, κάποιος ή κάποια να βρεθεί σε ανάλογη θέση και να επηρεάσει.

* Ο Γιώργος Αδάμ είναι Ποιμένας της Β΄ Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Αθήνας και Γραμματέας της Ε.Ε. της Τοπικής Συνόδου Ν. Ελλάδος

 

ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΚΑΤΣΑΡΚΑ *

Πιστεύω ότι η απάντηση στο ερώτημά σας (εννοώ το πρώτο από τα δυο) δεν μπορεί να είναι ούτε μονολεκτική, ούτε μονοσήμαντη. Η εμπλοκή στην πολιτική, ειδικά μάλιστα στη δική μας χώρα, έχει πολλούς κινδύνους και κρύβει πολλές παγίδες. Αυτός που θα εμπλακεί ενδεχομένως πρέπει να έχει γερή πνευματική συγκρότηση και ισχυρό Χριστιανικό χαρακτήρα, ώστε να μην παρασυρθεί απ’ το γενικότερο κλίμα της διαφθοράς. Απ’ την άλλη μεριά όμως, είναι πολύ όμορφο και ευλογημένο και στον τομέα της πολιτικής, να υπάρχει μαρτυρία Χριστού, όπως άλλωστε είναι καλό να υπάρχει αυτή σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Στο δεύτερο όμως ερώτημά σας, η δική μου απάντηση δεν θα είναι και τόσο αισιόδοξη. Δεν πρόκειται ο Χριστιανός πολιτικός να αλλάξει ούτε την ατμόσφαιρα, ούτε το κλίμα, ούτε τη ροή των πραγμάτων στο γενικότερο πολιτικό πεδίο. Απλούστατα, θα αποτελεί μέσα στο σκοτάδι μια εστία φωτός. Ή, για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Χριστού, θα είναι «πόλις κειμένη επάνω όρους που δεν δύναται να κρυφθεί». Έστω όμως και μόνο αυτό, δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Στο γενικότερο πλαίσιο των ημερών μας είναι σίγουρα κάτι. Μια πινελιά πνευματικής υγείας, μια προσπάθεια για αποτροπή της αδικίας, μια απόπειρα για πορεία προς τα πάνω – όλα αυτά δεν αλλάζουν το σκηνικό. Είναι, όμως, κάτι…

* Ο Δημοσθένης Κατσάρκας είναι γιατρός, Διευθυντής της Κλινικής ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ, Ποιμένας της Ελεύθερης Εκκλησίας Θεσσαλονίκης και μέλος της Εκτελεστικής Διακονίας των Ελευθερών Ευαγγελικών Εκκλησιών.

 

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΥΛΟΥΡΗ *

Η απάντησις εις την ερώτησιν σας, είναι πράγματι δύσκολη. Υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι ο οποίοι αισθάνονται την κλήσιν να ασχοληθούν με τα κοινά και να προσφέρουν τον εαυτόν των  εις αυτήν την σοβαράν πλευράν της ζωής. Εις το παρελθόν υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι εισήλθον εις την πολιτικήν διαθέτοντας αξιόλογον περιουσίαν την οποίαν και εδαπάνησαν εις την πολιτικήν με την εκτίμησιν, την ελπίδα, την προσδοκίαν ότι θα ήτο δυνατόν να προσφέρουν κάτι καλόν ή χρήσιμον εις τον τόπον, την κοινωνίαν. Δεν είμαι βέβαιος ότι εις την παρούσαν  υλιστικήν περίοδον, με αυτήν την προϊούσαν κατάπτωσιν εις τον ηθικόν τομέα, υπάρχουν πολλοί έντιμοι άνθρωποι οι οποίοι να είναι έτοιμοι να δώσουν τον εαυτόν των  εις αυτήν την  αναγκαίαν διακονίαν.  Η γνώμη μου στο ερώτημα, παρ’ όλην  την επιφύλαξιν μου,  είναι θετική. Ομολογώ ότι τούτο είναι δυσχερές, όχι όμως ακατόρθωτον. Ο κόσμος ολόκληρος, η πατρίς μας ιδιαίτερως, έχουν  την ανάγκην  ανθρώπων με βαθείαν Χριστιανικήν  πίστιν και αφιέρωσιν. Η πατρίς μας και ακόμη ολόκληρη η Νοτιοανατολική Ευρώπη, εστερήθη της ουσιαστικής επιδράσεως του Ευαγγελίου επί αιώνας,  με αποτέλεσμα η διαφθορά αξιών να είναι οξυτέρα παρά το γεγονός ότι η οικογένεια τουλάχιστον εις κάποιον βαθμόν, επί του παρόντος, αποτελεί ανασταλτικόν παράγοντα . Αλλά το ερώτημα είναι επί πόσον χρόνον ακόμη; Αι ενδείξεις κάθε άλλο, παρά ευοίωνοι φαίνονται, να είναι. Οι πιστοί εις τον Κύριον, κάθε Ομολογίας, ας ανακύψωμεν, εκζητούντες την χάριν του Κυρίου, εις τους ερχόμενους χαλεπούς χρόνους. Το γεγονός είναι ότι η παλαιά γενεά, με τα πολλά σφάλματα, λάθη, αμαρτήματά της,  δεν απετέλεσε φωτεινόν παράδειγμα δια τας επόμενας γενεάς. Ο Κύριος ας κάμη έλεος! Και εις το τεθέν ερώτημα, η απάντησις, την οποία τολμώ  να δώσω, είναι ένα «ναι», με την γνώσιν όμως ότι τούτο θα είναι δυσχερέστατον μέχρι του χώρου του αδυνάτου, αλλά ας μη λησμονώμεν ότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ» (Λουκάς ιη’27).

* Ο Αντώνης Κουλούρης διετέλεσε για πολλά χρόνια Γ. Γραμματέας της Ε.Ε. της Γενικής Συνόδου της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, καθώς και προεστώς της Α’ Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Αθηνών. Είναι συγγραφέας βιβλίων με σχόλια σε βιβλία της Κ.Δ. και έχει μεταφράσει τους 4 ογκώδεις τόμους των  «Θεσμών της Χριστιανικής Θρησκείας»  του Καλβίνου.

 

ΤΟΥ ΧΑΡΗ Ι. ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ*

Πέρα από τη βιβλική αρχή ότι ένας χριστιανός γενικά πρέπει να προσέχει στη ζωή του να μην παρασύρεται στην αμαρτία όποιο επάγγελμα και αν ασκεί, με την πολιτική υπεισέρχεται ο παράγων της διαφορετικής εκκλησιαστικής παράδοσης της χώρας μας με την παράδοση ενός μειονοτικού θρησκευτικά χριστιανού. Μπορεί ειδικότερα ένας μειονοτικός θρησκευτικά χριστιανός να ασχοληθεί επαγγελματικά με την πολιτική σε μια Ορθόδοξη χώρα όπως η Ελλάδα; 

       Πρώτα απ’ όλα ο Έλληνας ψηφοφόρος ό,τι κόμμα κι αν ψηφίζει, είναι ψυχολογικά άρρηκτα δεμένος με την εκκλησιαστική παράδοση της «κρατούσας» Εκκλησίας στη συντριπτική του πλειονότητα. Ως ψηφοφόρος μόνο με Ορθόδοξους πολιτικούς «νιώθει ασφαλής», και αυτούς θα ψηφίσει. 

       Πολιτικός που δεν θα συμμετέχει (γιατί δεν συμβαδίζουν με το «πιστεύω» του) στις παραδοσιακές θρησκευτικές και λαϊκές εκδηλώσεις της εκλογικής του περιφέρειας, δεν θα στεριώσει ούτε μία κουτσουρεμένη θητεία στη Βουλή ή στον Δήμο! Αν ενδώσει, τότε προδίδει την πίστη του. Αν όχι, τότε θα ψάχνει να βρει την ψήφο του. Οι τοπικοί αντίπαλοί του στο ίδιο κόμμα θα βρουν επιχειρήματα να τον τορπιλίσουν.

       Ο Ιωσήφ και ο Δανιήλ, που πολλοί τους επικαλούνται, υπάγονται σε άλλη ιστορική και εθνική συγκυρία. Τους χρησιμοποίησε ο Θεός για να βγάλει τον λαό του από τη δουλεία της Αιγύπτου, και να διατηρήσει τη θρησκεία του Γιαχβέ μέσα στη Βαβυλώνα, και να επιβιώσει ο λαός ως έθνος. Το ίδιο και η Εσθήρ και ο Μαρδοχαίος. Υπήρχε ιστορική αναγκαιότητα.

       Στην Οικονομία της Εκκλησίας, όμως, ο πιστός χριστιανός (του όποιου δόγματος) καλείται να βγει από τον κόσμο. Αν ο μέσος Έλληνας έχει απαξιώσει την πολιτική ή τη βλέπει σαν μέσο πλουτισμού, γιατί να την υπηρετήσει ένας πιστός άνθρωπος του Θεού; Ο Αβραάμ λ.χ. δεν έγινε πολιτικός στην Ουρ. Βγήκε από την Ουρ. Ο Λωτ που έγινε πολιτικός στα Σόδομα, κάηκε…

* Ο Χάρης Νταγκουνάκης είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών. Εργάστηκε για πολλά χρόνια με την «Ελληνική Βιβλική Εταιρία» και συνεχίζει να προσφέρει εθελοντικά τις πολύτιμες υπηρεσίες του σ’ αυτήν. Αρθρογραφεί στο περιοδικό μας και σε άλλα έντυπα και κηρύττει τακτικά σε εκκλησίες της περιοχής της Αθήνας. ΄Εχει μεταφράσει σημαντικά έργα από την αγγλική, όπως ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ του John Stott κ.ά.  

 

ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΠΕΤΡΟΥ*

Στο «μπορεί ένας χριστιανός να ασχοληθεί με την πολιτική στην πατρίδα μας» απαντώ θετικά και προσθέτω: «Μπορεί και πρέπει, αν τον καλεί ο Θεός και ξέρει τι κάνει και που βρίσκεται»!  Ο Θεός μπορεί Α. να μας έχει καλέσει στην πολιτική δράση ή Β. μπορεί να μην μας έχει καλέσει. Ο Θεός μπορεί Γ. να μας ευλογήσει και να δούμε κάποιο αποτέλεσμα της πολιτικής μας δράσης (π.χ. την κατάργηση κάποιας κοινωνικής αδικίας) ή Δ. μπορεί να μας ευλογήσει με υπομονή και καρτερία και να μην δούμε κάποιο αποτέλεσμα στις πολιτικές μας δράσεις (π.χ. αν προσπαθούσαμε να σταματήσουμε το σύγχρονο δουλεμπόριο του Trafficking).

Είναι όμως τελείως ανθρωποκεντρικό να αποφασίζουμε εάν είναι κλήση από το Θεό για κάποιον να ασχοληθεί με την πολιτική από το αν μπορεί να έχει στην Ελλάδα πολιτική επιτυχία. Ο Θεός μπορεί να μας καλεί να έχουμε πολιτική δράση χωρίς απτά πολιτικά αποτελέσματα (Α. και Δ.) μόνο και μόνο για την δόξα του ονόματος Του ή την καλή μαρτυρία του λαού Του. Και εδώ ακριβώς έγκειται για όσους καλεί ο Θεός το «πρέπει να ασχοληθεί με την πολιτική στην πατρίδα μας»!

«Αρκεί βέβαια να ξέρει τι κάνει και που βρίσκεται»,  γιατί πολλοί ευαγγελικοί πολιτικοί προσπαθούν τραγελαφικά να εφαρμόσουν την ηθική της εκκλησίας τους μέσα στην κοινωνία! Υπάρχουν όμως και πολλοί σωστοί ευαγγελικοί πολιτικοί που καταλαβαίνουν  την διάκριση αυτή αλλά δυστυχώς τα μέσα -και κατ’ επέκταση εμείς- δεν γνωρίζουμε γι’ αυτούς.

Αλλά εάν  εξαιτίας αυτών των πολιτικών που προσπαθούν να εφαρμόσουν της ηθική της  εκκλησίας τους μέσα στην κοινωνία, εγκαταλείψουμε την κοινωνία και την πολιτική, ως πεδίο χριστιανικής δράσης και μαρτυρίας,  είναι εξίσου τραγικό!  

* Ο Αργύρης Πέτρου είναι Καθηγητής της Ελληνικής Βιβλικής Σχολής στο  Πικέρμι και Πρόεδρος του Πανελληνίου Ευαγγελικού Συνδέσμου (ΠΕΣ).

 

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΟΥΣΣΟΥ*

Ο Λόγος του Θεού [Ρωμαίους 13: 1-8] λέει ότι οι εξουσίες, ακόμη και αν δεν είναι πιστές ή δίκαιες  σε όλες τις αποφάσεις τους είναι Υπηρέτες του Θεού. Μακάρι λοιπόν όλοι οι Βουλευτές να ήταν αναγεννημένοι και πιστοί. Στις χώρες που ο Πρόεδρος  και βουλευτές είναι πιστοί [υπάρχουν και σήμερα και υπήρχαν] αυτό αποτελεί μια ευλογία γι’ αυτή την Χώρα.

Οι μεγάλες Πνευματικές Αναζωπυρώσεις στην Ευρώπη,  Αμερική κ.ά. επηρέασαν ολόκληρες χώρες, γιατί υπήρχαν άνθρωποι που ύψωσαν  την αλήθεια του Ευαγγελίου με τη δύναμη του Κυρίου και μέσα στη Βουλή και δεν φοβήθηκαν τον άρχοντα της εξουσίας του κόσμου αυτού. Οι πολιτικοί άρχοντες δεν είναι κάτι ξένο ή αντίθετο από εμάς. Αυτοί μας κυβερνούν και ρυθμίζουν τα της ζωής μας σε αυτό τον κόσμο και συνεπώς θα πρέπει να ξέρω τι είναι. Γιατί όχι,  αν ο Θεός μου δώσει την ευκαιρία να μη συμμετέχω στις Κυβερνητικές αποφάσεις; Είναι απαραίτητο  να είμαι  άδικος ως χριστιανός στις αποφάσεις μου αν γίνω βουλευτής; Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας , [έντιμος  βουλευτής] με την αρνητική ψήφο του  έκανε το θέλημα του Θεού. 

  Εξάλλου πολλοί αναγεννημένοι Χριστιανοί που ο Θεός τους έβαλε σε Κυβερνητικές θέσεις στην Ελλάδα όχι μόνο έγιναν ευλογία στην Πατρίδα μας αλλά βοήθησαν από τις θέσεις τους στη θρησκευτική ελευθερία και την πρόοδο του Ευαγγελίου στον τόπο μας.

*  Ο Γιάννης Ρούσσος, τ. Β΄ Δ/ντής ΔΕΗ. Ποιμένας Εκκλησίας Πεντηκοστής Κορίνθου και Γραμματέας  Αδελφότητας  Εκκλησιών Πεντηκοστής

 

ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ Ν. ΧΑΤΖΗ*

…Κι εγώ έχω ακούσει φωνές, που λένε ότι ο δικός Του άνθρωπος πρέπει να συμμετέχει στην πολιτική. Στις φωνές αυτές απαντώ εκ πείρας (ασχολήθηκα συνδικαλιστικά με τα κοινά)  ότι η πολιτική είναι τέχνη του διαβόλου.

Πίσω από τη βιτρίνα της, είναι ένα διαπλεκόμενο σύστημα αμαρτίας, που φθείρει συνειδήσεις, με αρχιτεχνίτη τον «πατέρα του ψεύδους». Φρονώ ότι στο άγιο παιδί του Θεού δεν ταιριάζει το «λερωμένο κοστούμι» του πολιτικού. Πιστεύω ότι ή εμπλοκή  του πιστού στην πολιτική είναι επιεικώς πνευματικός «αλληθωρισμός».

…Μου προκαλεί μειδίαμα, πιστός, «ετεροζυγών» με κέντρα αποφάσεων, σε ένα κόσμο που «κείται εν τω πονηρώ», να νομίζει ότι μπορεί να τον επηρεάσει με τις εν Χριστώ θέσεις του. Αυτό δεν είναι πέσιμο σε παγίδα, αλλά σε λάκκο με φίδια….  Ας επηρεάσουμε με τη ζωή μας τον πλησίον μας και ας αφήσουμε τις εθνικές επιρροές… στους πονηρούς του πονηρού. Είναι ουτοπία να φιλοδοξεί κάποιος να αναρριχηθεί σε θέσεις εξουσίας, μέσα από ανθρώπινα σχήματα, για να επηρεάσει αποφάσεις (πχ γάμος ομοφυλόφιλων, Σκοπιανό, κλπ ).

*  Ο Πάνος  Χατζής, ήταν Διευθυντής Εταιρίας Γραφικών Τεχνών.

Ο φίλος Πάνος Χατζής, λίγο μετά που μας έστειλε το παραπάνω κείμενο, απεβίωσε ξαφνικά. ΄Ηταν άνθρωπος που με ζήλο αγαπούσε και υπηρετούσε τον Θεό.