Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός
Ανεξάντλητη και αστείρευτη είναι η χάρις του Θεού. Φανταστείτε ένα κερί αναμμένο. Η φλόγα του δεν ελαττώνεται έστω κι αν απ’ αυτό ανάψουν αναρίθμητα κεριά. Το ίδιο και η χάρις του Θεού ποτέ δεν εξαντλείται όσοι κι αν ευεργετηθούν. Αυτή η χάρις αναβλύζει από το απολυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού. Δεν υπάρχει ψυχή που να μην μπορεί να σωθεί, όταν δεχτεί το Χριστό σαν Λυτρωτή της. Διότι δεν υπάρχουν αμαρτίες που να μην εξαλείφονται με το αίμα του Υιού του Θεού (Α Ιω.1/7). Το λυτρωτικό έργο του Χριστού δεν είναι περιορισμένων δυνατοτήτων ούτε είναι πεπερασμένης χρονικής σημασίας και αξίας. Γι’ αυτό και η καταδίκη αυτών που περιφρονούν μια τόσο μεγάλη σωτηρία (Εβρ.2/3) είναι αιώνια, διότι απορρίπτουν μιαν προσφορά αιώνιας σημασίας και άπειρης αξίας. Ο Απ. Παύλος συνειδητοποίησε όσο κανένας άλλος, πως όσα παίρνουμε από το Χριστό είναι όλα δωρεάν. Κατάλαβε, ότι ο Θεός τον δέχτηκε στην ηθική κατάσταση που ήταν, όπως και το ληστή στο σταυρό, παρόλο που ο ίδιος δήλωνε ότι είναι ο πρώτος των αμαρτωλών (Α Τιμ.1/15), διότι εδίωξε την Εκκλησία (Πρ.9/6), δηλαδή τον ίδιο το Χριστό (Κολ. 1/24). Ο Παύλος γράφει στην εκκλησία της Εφέσου με σαφήνεια και απλότητα τα εξής πολύ σημαντικά που αφορούν στη σωτηρία μας. «Πραγματικά με τη χάρη Του σωθήκατε δια της πίστεως. Κι αυτό δεν είναι δικό σας κατόρθωμα αλλά δώρο του Θεού. Δε σωθήκατε με τα δικά σας έργα κι έτσι κανείς δε μπορεί να καυχηθεί γι’ αυτό» (Εφ.2/8,9). Σε άλλη επιστολή του γράφει. «Ενώ εμείς ζούσαμε ακόμα στην αμαρτία, ο Χριστός έδωσε τη ζωή Του για μας» (Ρωμ. 5/8). Αυτό το «για μας», ας μη το βλέπουμε γενικά και αόριστα. Εσύ κι εγώ, είμαστε κλεισμένοι σε τούτες τις δυο λέξεις. Τέτοια απερίγραπτη αγάπη, που θα βρούμε αλλού αγαπητέ αναγνώστη;
Λεμεσός-Κύπρος