Γράφει η Μαρία Φραγκοπούλου-Μωλιώτη, Νομικός-Εκπαιδευτικός
«Αρκεστείτε σε όσα έχετε. Ο Θεός είπε: Δε θα σ΄αφήσω μόνον, ούτε θα σέ εγκαταλείψω.» (Προς Εβραίους 13:5)
Αμίλητη άκουγα τη φίλη μου ν΄απαριθμεί και πάλι τα προβλήματά της. Ο κατάλογος ατελείωτος. Το καινούργιο αυτοκίνητο δεν είχε τις σωστές προδιαγραφές, ο γιος της επρόκειτο να μετατεθεί, η μητέρα της ήθελε συνεχή φροντίδα, το ταξίδι αναψυχής ματαιώθηκε. Χρειάστηκε να της υπενθυμίσω, για μια ακόμη φορά, πόσο ευλογημένη ήταν η ζωή της με αγαθά που θεωρούσε «δεδομένα» – υγεία, εγγόνια, ένα σταθερό γάμο, καλούς φίλους, οικονομική άνεση.
Όλοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα. Σε μερικές περιπτώσεις οι δοκιμασίες της ζωής γίνονται «βουνά», μας τρομάζουν και μας τσακίζουν. Αν δεν έχουμε κάποιο σημάδι από το Θεό πως τα πράγματα μπορεί ν΄ αλλάξουν, μας πιάνει κατάθλιψη και απελπισία. Τότε, αντί να ευχαριστήσουμε το Θεό για όλες τις ευλογίες που μας έδωσε, αρχίζουμε τη γκρίνια, τα παράπονα, επιρρίπτουμε ευθύνες στους άλλους ή ακόμη και στον ίδιο το Θεό. Έτσι δημιουργούμε την κατάλληλη ατμόσφαιρα για το σατανά να δουλέψει για την καταστροφή μας.
Όταν σκεπτόμαστε συνέχεια αυτά που χάσαμε και όχι αυτά που μας έχουν απομείνει, τότε είναι δύσκολο ν αντιληφτούμε πόσο πραγματικά είμαστε ευλογημένοι. Αν συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σ΄ αυτά που δεν έχουμε και όχι σ΄ αυτά που έχουμε, τότε σίγουρα η κατάστασή μας θα χειροτερέψει. Κι όταν ακόμη φαίνεται πως όλα έχουν χαθεί, πρέπει να ευχαριστούμε τον Κύριο για τις ευλογίες εκείνες που εξακολουθούμε να έχουμε.
Συχνά σκέπτομαι πόσο τυχερή είμαι που έχω εργασία, όταν υπάρχουν τόσοι άνεργοι, ένα ζεστό φαγητό και μια στέγη, όταν υπάρχουν τόσοι πεινασμένοι και άστεγοι, υγεία και αγάπη, όταν υπάρχουν τόσοι ασθενείς και ξεχασμένοι. ‘Οταν σταμάτησα να παραπονιέμαι για το πόσο άδικη είναι η ζωή – γι αυτά που πίστευα πως άξιζα να έχω και δεν είχα – και άρχισα να μετρώ τις ευλογίες μου, η πίστη μου σ’ ένα Θεό που μας αγαπά και μας φροντίζει με βοήθησε να βγω από τη χρόνια κατάθλιψη που μου προκάλεσε ο θάνατος του γιου μου και να συνεχίσω με αισιοδοξία τη ζωή.
Στη σημερινή εποχή της αφθονίας συχνά επιτρέπουμε στον εαυτό μας να γίνει αγνώμων για όλες τις ευλογίες που έχουμε. Τις αποδεχόμαστε σαν κάτι το δεδομένο. Η ανθρώπινη φύση μας κάνει να θεωρούμε τις επιτυχίες προσωπικό μας επίτευγμα και να πιστεύουμε πως πάντα θα έχουμε καλή υγεία. Έτσι συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στις αποτυχίες μας και στ’ αναλώσιμα εκείνα αγαθά που πιστεύουμε πως αξίζει να έχουμε. Ο δημοσιογράφος Νοτ Τζάκσον έγραψε, «Όταν θέλουμε περισσότερα από αρκετά, συμβαίνει κάτι παράδοξο. Μόλις αποκτήσουμε τα περισσότερα, πάλι λέμε πως δεν έχουμε αρκετά. Πάντα αποβλέπουμε σε κάτι που δεν μπορούμε να φθάσουμε…και τότε το αρκετά γίνεται μια ουτοπία.»
Πολλοί άνθρωποι καταναλίσκονται τόσο πολύ από τα προβλήματά τους που χάνουν τον προσανατολισμό τους. Μην επιτρέπεις άτομα με αρνητική διάθεση να σε επηρεάσουν και να δηλητηριάσουν τη χαρά σου. Να είσαι ευχαριστημένος και ευγνώμων. Στρέψε την προσοχή σου στα καλά που συμβαίνουν στη ζωή σου και όχι σ΄ αυτά που νομίζεις πως θα έπρεπε να έχεις. Αν έχεις πίστη και υπομονή, ο Θεός θα σε ανταμείψει γιατί είναι μεγαλύτερος από τους εχθρούς και τα προβλήματά σου.
Βρίσκεσαι αντιμέτωπος με προβλήματα που έχουν αφαιρέσει τη χαρά για ζωή; Μην απελπίζεσαι. Όταν φαίνεται πως όλα έχουν χαθεί, προσπάθησε ν΄ αντικαταστήσεις τ΄ αρνητικά συναισθήματα με θετικά. Ο Θεός πάντα δουλεύει για το καλό μας πίσω από τη σκηνή, αλλά δυσκολευόμαστε να το δούμε. Η ευγνωμοσύνη πρέπει να φωλιάζει στην καρδιά μας και να μην επηρεάζεται από εξωτερικά δυσμενείς συνθήκες. Αναγνώρισε πως εξακολουθείς να έχεις το δώρο της ζωής και τη δυνατότητα να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία. Κι αν ακόμη η ζωή σου μέχρι σήμερα ήταν εξαιρετικά δύσκολη, ενθάρρυνε τον εαυτό σου με τη σκέψη πως ακόμη υπάρχουν πολλές δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά σου και πως μπορείς να κάνεις μια καινούργια αρχή.
Θέλεις να είσαι σίγουρος πως όλες οι ανάγκες σου θα καλυφτούν; Μάθε να λες, «είμαι ευλογημένος, ευλογημένος…» και η ευλογία θα έλθει. Αποζήτησε καθημερινά τον Κύριο. «Πλούσιοι σε φτώχεια ξέπεσαν και πείνασαν,» μας λέει ο ψαλμωδός, «όμως αυτοί που αναζητούν τον Κύριο κανένα δε θα στερηθούν απ΄ όλα τ΄ αγαθά.» (Ψαλμοί 34.5-11).
Αγαπητέ φίλε. Κι΄ αν ακόμη η ζωή σου δεν εξελίσσεται με τον τρόπο που θα ήθελες, κάνε ένα διάλειμμα. Μάθε να εκτιμάς τις καθημερινές δωρεάν μικροχαρές: τη φύση, την ανατολή και δύση του ήλιου, την ευλογημένη βροχή, τον έναστρο ουρανό. Μη σπαταλάς τη ζωή σου στο κυνήγι των υλικών αγαθών, της επιτυχίας, της επαγγελματικής καταξίωσης. Η ζωή είναι ένα δώρο. Μόνο αν το αποδεχτείς θα καταφέρεις να ξεπεράσεις το θυμό και την κατάθλιψη που σου προκάλεσαν οι αντιξοότητες της ζωής. Να θυμάσαι πάντα την υπόσχεση του Κυρίου, «Δε θα σ’ αφήσω μόνο, ούτε θα σε εγκαταλείψω» (Εβραίους 13:5).