Γράφει ο   Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Ένα κλαδάκι φύτρωσε στη τσιμεντένια σχισμή του πεζοδρομίου. Ο μικρός σπόρος από το διπλανό κυπαρίσσι ταξίδεψε μυστικά και ανεξήγητα με το φύσημα του αέρα και τρύπωσε στο τσιμεντένιο αυλάκωμα. Φύτρωσε εκεί και άρχισε να μεγαλώνει στη ρωγμή της τσιμεντόπλακας. Σε λίγα χρόνια η δύναμη των ριζών θα συντρίψει την πέτρα και τα σπουργίτια της γειτονιάς θα κουρνιάζουν στο καινούριο κυπαρίσσι.  Μήπως αγαπητέ αναγνώστη και ο Λόγος του Θεού εργάζεται με παρόμοιο τρόπο;

Ξέρω μια «πέτρινη» καρδιά, που άκουσε για το Χριστό πριν κάμποσα χρόνια. Τα λόγια του Ευαγγελίου βρήκαν μια χαραμάδα και εισχώρησαν σαν το σπόρο στη σχισμή της πέτρας. Σε λίγα χρόνια εκείνη η καρδιά «έσπασε» και βγήκε από μέσα η ευωδιά του Χριστού. Ο Λόγος του Θεού είναι σαν κοφτερό μαχαίρι δίκοπο, που φτάνει ως τα μύχια της καρδιάς και του πνεύματος και ερευνά τους λογισμούς και στοχασμούς της καρδιάς μας (Εβρ.4/12,13). Ο θείος Λόγος δεν είναι νεκρός και ανούσιος σαν τις πεζές κουβέντες των ανθρώπων. Είναι λόγος Ζωής που μπορεί να τρυπήσει και γρανιτένιες καρδιές. Ο Θεός εργάζεται για χρόνια πολλά σε έναν άνθρωπο. Εργάζεται μυστικά και αθόρυβα, με τρόπους άγνωστους κι ασύλληπτους, ανυπολόγιστους κι ανυποψίαστους σ’ εμάς. Αρκεί να θυμηθούμε το Μωυσή, τον Παύλο, τον Αυγουστίνο κ.α. Μια μέρα, οι ρίζες του Λόγου που μεγάλωναν κρυφά και αθόρυβα μες στην καρδιά θα την σπάσουν και η νέα ζωή θα ξεπροβάλει απ’ τα συντρίμμια της παλιάς, ανούσιας, άκαρπης, παράλογης και άχαρης ζωής. « Ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις. Τα αρχαία παρήλθεν. Ιδού γέγονεν καινά τα πάντα» (Β Κορ. 5/17).

Εσύ που αγαπάς το Χριστό, βάλε σαν στόχο σου τούτη τη χρονιά να φυτέψεις το σπόρο του Ευαγγελίου στη σχισμή μιας πέτρινης καρδιάς. Μη νομίσεις πως άδικα θα μιλήσεις. Αυτή η καρδιά μια μέρα θα σπάσει και από μέσα της θα ξεπηδήσει μια νέα και αιώνια ζωή.

Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com