Γερμανο – ελληνικός Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και οδηγικής συμπεριφοράς

 Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Πριν από μερικά χρόνια με μερικούς φίλους μου πήγαμε στη Γερμανία με αυτοκίνητο. Κι όπως χαρούμενοι και ανέμελοι θαυμάζαμε τις autobahn, τους τέλειους δρόμους και τα συστήματα, ξαφνικά μας σταματάει ένα μπλόκο τροχονόμων. Μας χαιρετήσαν ευγενικά, διέταξαν να βγούμε από το αυτοκίνητο, ελέγξαν τα χαρτιά μας, μας έκαναν αλκοολτέστ, και στη συνέχεια μας έδειξαν κάτι φωτογραφίες, που μας είχαν βγάλει τα ραντάρ για διάφορες τροχαίες παραβάσεις

Μόνο που δεν μας έβαλαν χειροπέδες!

Το χειρότερο από όλα ήταν ότι οι φωτογραφίες συνοδεύονταν με τσουχτερά πρόστιμα που πληρώσαμε.

·                  220 ευρώ διότι πετάξαμε από το παράθυρο άδειο πακέτο τσιγάρα.

·                  480 ευρώ διότι πετάξαμε αναμμένο τσιγάρο.

·                 380 ευρώ διότι στη διάβαση πεζών δεν σταματήσαμε έξω από τις γραμμές και δεν δώσαμε προτεραιότητα να περάσουν οι πεζοί.

·                  80 ευρώ διότι τρέχαμε με 5 χιλιόμετρα πάνω από το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας.

·                  170 ευρώ διότι πατήσαμε τη διπλή γραμμή και κάναμε αντικανονικό προσπέρασμα.

·                  320 ευρώ διότι δεν φορούσαμε ζώνη ασφαλείας.

 

Δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς πληρώσαμε, αλλά μετά από αυτή την ψυχρολουσία γίναμε …αρνάκια και νομοταγείς πολίτες.

 Ας έλθουμε τώρα στην Ελλάδα, να δούμε τι ανάλογο γίνεται σε μας.

Όλοι ξέρουμε πόσο οι Έλληνες περιφρονούν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας και πώς τον παραβιάζουν συστηματικά και ατιμώρητα. Έχω παρατηρήσει ότι ακόμα και πολλοί νέοι μαθητευόμενοι οδηγοί δεν φορούν ζώνη ασφαλείας. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί τροχαίοι δίνουν το κακό παράδειγμα και δεν φορούν ζώνη. Πριν από λίγο καιρό ένας Υπουργός μας παραβίασε 4 κόκκινα φανάρια…

   Προχτές στη γειτονιά μου ένας τροχαίος σταμάτησε έναν με μηχανάκι, ο οποίος αντί να φοράει στο κεφάλι την προστατευτική κάσκα, την είχε περασμένη στο χέρι του.

·                  Γιατί δεν φοράς την κάσκα;        Τον ρωτάει ο αστυνομικός;

·                  Για να προστατεύσω τον αγκώνα μου. Πριν μερικές μέρες όπως οδηγούσα έπεσα κάτω και χτύησα στον αγκώνα μου, γι’ αυτό κι έχω περασμένη την κάσκα στο χέρι μου…!!!

 

    Ξέρετε ποιο ανταλλακτικό αυτοκινήτου στην Ελλάδα δεν χαλάει ποτέ και δεν χρειάζεται να αντικατασταθεί ;    – οι λάμπες από τα φλας. Κι ο λόγος είναι ότι οι Έλληνες ελάχιστα χρησιμοποιούν τα φλας!

Βλέπω στους δρόμους την παρανομία, και διερωτώμαι:  Ποιος θα σταματήσει αυτό το κακό;  Μηχανάκια χωρίς εξατμίσεις, να σου κάνουν κουρέλι τα νεύρα.  Πιτσιρικάδες που κάνουν σούζα χωρίς να φοράνε κάσκα.  Ταξιτζής που σταματάει όπου του γουστάρει, χωρίς να νοιάζεται αν εμποδίζει την κυκλοφορία.  Παρκαρισμένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, πάνω στη στροφή.  Άλλοι να στρίβουν χωρίς να βγάλουν φλας, να οδηγούν χωρίς ζώνη ασφαλείας, να πατάνε τη διπλή γραμμή, να τρέχουν με διπλάσια ταχύτητα απ’ το όριο, να μη λογαριάζουν τη ζωή των πεζών στις διαβάσεις, να έχουν αναμμένη τη μεγάλη σκάλα των φώτων και να σε τυφλώνουν.

Κάθε χρόνο από τροχαία στην Ελλάδα μια ολόκληρη πόλη 3.000 κατοίκων σκοτώνεται, 20.000 άτομα μένουν ανάπηρα, άλλα τόσα σακατεύονται για όλη τους τη ζωή, 300.000 άτομα νοσηλεύονται σε νοσοκομεία.

Κάθε χρόνο ένα μέρος από τους φόρους που πληρώνω σαν νομοταγής πολίτης, πηγαίνει για να έχουν δουλειά και να καλοπληρώνονται οι τροχονόμοι.  Η δουλειά τους είναι μία και μοναδική:   Όπως οι συνάδελφοί τους οι Γερμανοί, να πιάσουν απ’ το αυτί όλους αυτούς που παρανομούν.  Να βγάλουν απ’ την τσέπη το μπλοκάκι και να βαρέσουν κατακούτελα βαρύ πρόστιμο, αφαίρεση το δίπλωμα και κάθειρξη για εγκληματική συμπεριφορά.

Να κάνουν δηλαδή το αυτονόητο, αυτό για το οποίο τους πληρώνω και για το οποίο έχουν προσληφθεί. Να εφαρμόσουν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.

Ρώτησα μια μέρα έναν τροχονόμο, γιατί ενώ βλέπει την παρανομία, δεν εφαρμόζει τον νόμο.  Να τι μου απάντησε:

«Στην αρχή, όταν πρωτοδιορίστηκα, ήμουν πράγματι συνεπής στα καθήκοντά μου και έγραφα αβέρτα κλήσεις και πρόστιμα χωρίς εξαιρέσεις σε όλους τους παραβάτες. Στη συνέχεια όμως, άρχισαν να μου κάνουν απειλητικά τηλεφωνήματα στο σπίτι άγνωστοι, να βρίζουν τη γυναίκα και το παιδί μου, να με απειλούν ότι θα με μεταθέσουν στον Έβρο ή σε κάποιο άγονο νησί, και άλλα τέτοια.

Το χειρότερο απ’ όλα ήταν ότι από τις 10 κλήσεις που έγραφα, τις 8 τις έσχιζε ο Διοικητής μου, ύστερα από κάποια τηλεφωνήματα που έπαιρνε από βουλευτές ή άλλα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. 

Οι μόνοι που πλήρωναν κανονικά τις κλήσεις, ήταν μερικοί φουκαράδες, που δεν είχαν κανένα «μέσον» να τις σβήσουν.

Εσύ αν ήσουν στη θέση μου, τι θα έκανες;»…

Comments are closed.