Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
Πολύς λόγος γίνεται κάθε χρόνο στην αρχή κάθε σχολικής περιόδου για την Παιδεία. Και είναι αλήθεια εδώ και δεκαετίες η Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της χωλαίνει. θέσαμε σε μερικούς εκπαιδευτικούς από την Κατερίνη το παρακάτω ερώτημα:
“Ποια είναι η άποψη σας για την Παιδεία σήμερα και ποια η συμβολή του χριστιανού εκπαιδευτικού στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας;”
Παρακάτω δημοσιεύουμε την απόψεις τους, που είναι αποκαλυπτικές:
Το παράδειγμα κερδίζει συμπάθεια, αγάπη και το σεβασμό.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές αλλαγές στην εκπαίδευση και η γενική τάση είναι η απαλοιφή όλων των στοιχείων που παραπέμπουν σε χριστιανικές αρχές και αξίες. Δίνεται ιδιαίτερη σημασία στη γνώση. Προβάλλονται ανθρωπιστικές ιδέες, αφήνοντας όμως το Θεό στο περιθώριο. Κι αυτά βέβαια στην προσπάθεια να προσαρμοστεί η εκπαίδευση στην πολυπολιτισμική πια κοινωνία μας. Παράλληλα , ο σπόρος της αθεΐας με το κάλυμμα της επιστημονικής γνώσης εμφυτεύεται στις καρδιές των μαθητών. Μέσα σ΄ένα τέτοιο κλίμα ο χριστιανός εκπαιδευτικός μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των νέων. Με την αγάπη, την ευσυνειδησία και το παράδειγμά του μπορεί να κερδίσει τη συμπάθεια , την αγάπη και το σεβασμό των παιδιών και να λειτουργήσει σαν ανάχωμα, εμποδίζοντας, όσο του αναλογεί, την ισοπέδωση των αξιών. Τα παιδιά ακούνε και επηρεάζονται ακόμα από τους καθηγητές τους , όταν τους εμπιστεύονται και τους εκτιμούν. Είναι προνόμιο μεγάλο να έχεις την ευκαιρία να συζητάς με τους μαθητές σου, ν’ ακούς τους προβληματισμούς τους και να τους διδάσκεις ότι υπάρχει και η πλευρά του Θεού. Όταν μάλιστα ο καθηγητής που τους το διδάσκει δεν είναι θεολόγος, τότε πραγματικά προβληματίζονται και επηρεάζονται.
Κοκτσίδης Γ. Λάζαρος
Φυσικός. 28 χρόνια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Η γνώση μπορεί να ξεχαστεί, αλλά όχι τα λόγια της ενθάρρυνσης
Επειδή παιδεία δεν είναι μόνο η παροχή στεγνής γνώσης αλλά και η διαπαιδαγώγηση των νεαρών παιδιών από κάθε πλευρά, θα ήθελα να εστιάσω περισσότερο στην ανάγκη που έχουν οι έφηβοι για στήριξη, μέσα σ’ ένα περιβάλλον εντελώς υλιστικό, που είναι έτοιμο να κατασπαράξει και να αποβάλει καθετί διαφορετικό. Είναι πολύ δύσκολο να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα.Εδώ ο ρόλος του χριστιανού εκπαιδευτικού είναι σημαντικός. Συμβουλεύει το παιδί που πιέζεται από το χρόνο, στέκεται πλάι στον ξένο μαθητή που αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα όχι μόνο μάθησης, ενθαρρύνει και βοηθά τον αδύνατο μαθητή, παρακινεί τον συνεσταλμένο και διστακτικό, κερδίζει με υπομονή το ζωηρό και ατίθασο παιδί.Ο χριστιανικός χαρακτήρας, όταν εκφράζεται με την ευαισθησία, την κατανόηση και προπάντων με την αγάπη του εκπαιδευτικού προς τους μαθητές του, αφήνει τ’ αποτυπώματά του στη ζωή κάποιων από αυτούς.Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι η γνώση μπορεί να ξεχαστεί, αλλά ένας λόγος ενθάρρυνσης , μια συμβουλή που δίνεται με αγάπη και ενδιαφέρον, μένει ανεξίτηλη στην ψυχή του μαθητή.
Κοκτσίδου Μαριάνθη, Φιλόλογος. Καθηγήτρια Γυμνασίου, 25 χρόνια
Κάποιος διοικεί και ρυθμίζει τα πάντα
΄Ακουσα τη γνώμη, ότι το σχολείο έχεις σκοπό να μεταφέρει ομαλά το μαθητή από την αγκαλιά του σπιτιού στην πραγματικότητα της σκληρής κοινωνίας. Προσωπικά συμφωνώ.
Βέβαια τον βοηθά να αποκτήσει δεξιότητες – να μάθει να διαβάζει, να λογαριάζει…
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να τους μάθουμε, επίσης, να επιδιώκουν την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, να μην απαιτούν παράλογα πράγματα από τους γονείς και την κοινωνία, να μάθουν να αδικούνται μάλλον παρά να αδικούν και να αναγνωρίζουν ότι υπάρχει Κάποιος που διοικεί και ρυθμίζει τα πάντα.
Δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της ζωής μόνο με τον Υπερσυντέλικο, το Πυθαγόρειο θεώρημα και τη δομή του D.N.A
Λαδόπουλος Δ. Νείλος, Φυσικός. 30 χρόνια Καθηγητής Γυμνασίου
Αγάπη και σεβασμός σε συναδέλφους και μαθητές
Με μόνο 12 χρόνια στην εκπαίδευση έχω ζήσει 5 περίπου μεγαλύτερες ή μικρότερες αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος. Η παιδεία παραπαίει. Η γνώση αντιμετωπίζεται εντελώς χρησιμοθηρικά, όλα υπηρετούν τις εισαγωγικές εξετάσεις. Κοινή θλιβερή διαπίστωση των περισσότερων εκπαιδευτικών είναι ότι εδώ και τρεις(;) δεκαετίες δεν υπάρχει πολιτική βούληση για βελτίωση της κατάστασης.
Εις πείσμα των καιρών ο χριστιανός εκπαιδευτικός οφείλει να εργάζεται «ως εις τον Κύριον» και να βελτιώνεται συνεχώς ως παιδαγωγός. Ο καλύτερος τρόπος είναι να αγαπά και να σέβεται συναδέλφους και μαθητές, να είναι άνθρωπος με αρχές και να προωθεί ένα συνεργατικό μοντέλο μάθησης αντί του ατομικιστικού που προβάλλεται σήμερα.
Πάρις Παπαγεωργίου, Φιλόλογος, 12 χρόνια υπηρεσίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Ο Χριστιανός εκπαιδευτικός να αποδείχει ότι είναι διαφορετικός
Η παιδεία στη χώρα μας σήμερα περνά βαθύτατη κρίση. Η κρίση είναι εκπαιδευτική, αφού έχει χαθεί μεγάλο μέρος της μορφωτικής, παιδαγωγικής και ανθρωπιστικής αποστολής του σχολείου. Ιδιαίτερα στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η σύνδεση του Γυμνασίου – Λυκείου με τα Πανεπιστήμια, βαθμιαία τείνει να μετατρέψει τα σχολεία σ’ ένα τεράστιο προθάλαμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που αναδεικνύεται σε κυρίαρχο στόχο.
Μέσα στο πιο πάνω κλίμα και με δεδομένη την – λόγω εφηβικής ηλικίας- ευαισθησία, αναζητήσεις αλλά και … ανταρσία των μαθητών, καλείται ο Χριστιανός εκπαιδευτικός να δώσει την πιο σκληρή του μάχη.
Το κύριο ζήτημα για το Χριστιανό εκπαιδευτικό είναι να αποδείξει στο μαθητικό ακροατήριο του ότι είναι διαφορετικός. Αν μπορούν τα παιδιά να το ξεχωρίσουν: -Για την συνέπεια και εργατικότητα του. – Τη δίκαιη κρίση και αξιολογική ικανότητα του. –Για την αυτοκυριαρχία του. – Για τον γλυκύ λόγο. – Για το προσωπικό ενδιαφέρον και προσέγγιση μαθητών με ιδιαίτερα προβλήματα τότε, οι μαθητές που τελικά είναι και οι μόνοι κριτές μας θα αναγνωρίσουν την αιτία της διαφορετικότητας του και θα ανακαλύψουν ότι πίσω απ’ αυτή βρίσκεται η Χριστιανική του ιδιότητα τότε θα είναι πολύ εύκολο ο Χριστιανικός του λόγος να έχει απήχηση σ’ αυτούς.
Γεώργιος Ν. Χουσουρίδης, Οικονομολόγος. Καθηγητής Λυκείου 25 χρόνια