Πρέπει να το παραδεχτούμε ότι, πολλοί Χριστιανοί έχουμε έλλειψη ευσπλαχνίας και ειλικρίνειας στην προσευχή μας σε σχέση με τους άλλους …Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε την προσευχή με επιπολαιότητα. Εύκολα λέμε σε κάποιον που είναι άρρωστος ή έχει κάποιο πρόβλημα ή μια διακονία στο ΄Εργο του Θεού: «Θα προσεύχομαι για σένα», για να του δείξουμε έτσι τη συμπάθειά μας. Το λέμε αυτό με τόση ευκολία, χωρίς να το εννοούμε πολλές φορές, και ύστερα από λίγο ξεχνούμε την υπόσχεσή μας.
Η προσευχή είναι από το πιο άγια, δυνατά και ευλογημένα προνόμια που έχουμε ως πιστοί του Κυρίου στη διάθεσή μας. Θα πρέπει να προσέχουμε να μην είμαστε βιαστικοί στις υποσχέσεις μας και σε σχέση με το θέμα αυτό. Και μην ξεχνάμε, ότι έχουμε δυνατότητα να προσευχόμαστε μόνο για έναν ορισμένο αριθμό προσώπων. Και γι αυτό, ας είμαστε προσεκτικοί και συνεπείς όταν δίνουμε υποσχέσεις.
Κάτι άλλο που πρέπει να προσέχουμε στην προσευχή μας: να λέμε πάντα, σε κάθε αίτημά μας, «αν είναι, Κύριε, το Θέλημά Σου» ή το «Θέλημά Σου να γίνει, Κύριε». Πολλοί απελπίζονται όταν δεν παίρνουν απάντηση στο αίτημά τους. Κι άλλοι πιστεύουν ότι, όταν δεν υπάρχει απάντηση, οφείλεται αυτό σε αδύνατη ή ελλειμματική πίστη…
Πώς όμως μια απλή προσευχή μπορεί να επηρεάσει τον Πάνσοφο και Παντοδύναμο Θεό, αφού ο Θεός τα ξέρει όλα και μπορεί να κάνει τα πάντα; Αν και υπάρχουν ερωτήματα για το θέμα αυτό, το βέβαιο είναι ότι η προσευχή που βγαίνει μέσα από την καρδιά μας έχει μεγάλη δύναμη. Η Βίβλος είναι σαφής σ’ αυτό. Πρέπει να προσευχόμαστε συχνά και με πίστη, «Παράλληλα, να προσεύχεστε πάντοτε υποβάλλοντας όλα τα αιτήματα και τις παρακλήσεις σας στο Θεό με την οδηγία του Πνεύματος. Και γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό να αγρυπνείτε με πολλή επιμονή και να προσεύχεστε για όλους τους πιστούς. Και για μένα να προσεύχεστε για να μου δοθούν τα κατάλληλα λόγια όταν ανοίγω το στόμα μου, ώστε ξεκάθαρα να φανερώσω το μυστήριο του Ευαγγελίου» (Εφεσ. 6/18,19). Και ο Κύριος μας προσεύχονταν με θέρμη, κι αυτό ζητά ο Θεός από μας να κάνουμε. Η θερμή προσευχή δείχνει και το βαθμό της πίστης μας σε καθημερινή βάση…
Όταν προσευχόμαστε για τους γείτονές μας, τότε οπωσδήποτε θα τους βλέπουμε και με συμπάθεια. Βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση τους, στην κατάστασή τους που αντιμετωπίζουν, το πρόβλημα που δοκιμάζουν, την ανάγκη που έχουν και αυτό μας κάνει να προσευχόμαστε με συμπάθεια και ευσπλαχνία γι αυτούς. Είναι στην πράξη η εντολή «αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου…» Κι όσο προσεύχομαι για κάποιον, τόσο πιο πολύ σχετίζομαι μαζί του, τον καταλαβαίνω, τον συμπαθώ και μοιράζομαι μαζί του μόνο αγάπη.
Η προσευχή είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο. ΄Ισως δεν μπορούμε να καταλαβαίνουμε πλήρως μερικά πράγματα για την προσευχή, και, ίσως, αυτό ποτέ να μη γίνει σ’ αυτή ζωή. Πατ’ όλα αυτά, όταν Θεός μάς λέει να κάνουμε κάτι, άσχετα αν το καταλαβαίνουμε ή όχι, ας είμαστε πιστοί σ΄ Αυτόν και ας Τον εμπιστευτούμε απόλυτα. Εκείνος θα εργαστεί με θαυμαστό τρόπο το καλύτερο για τη ζωή μας!