Αντιμετωπίζοντας το 2011

του Παντελή Σιδηρόπουλου 

 

«Ο μόνος λόγος ύπαρξης του χρόνου είναι για να μη γίνονται όλα ταυτοχρόνως».

Albert Eistein

 

«Ο χρόνος είναι σαν το νερό που χάνεται στην άμμο, δε μπορείς να το ξαναμαζέψεις».

 

Κάποια έρευνα λέει ότι για τους περισσότερους, που θα ζήσουν 75 χρόνια, θα ξοδέψουν:

            3 χρόνια           (24 ώρες την ημέρα)   για την μόρφωσή τους

            7 χρόνια           τρώγοντας                              

            15 χρόνια         στη δουλειά

            5 χρόνια           ταξιδεύοντας

            5 χρόνια           μιλώντας με άλλους  

            24 χρόνια         για τον ύπνο

            3 χρόνια           διαβάζοντας    βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες

            12 χρόνια         διασκεδάζοντας

            1 χρόνο            άρρωστοι ή σε ανάρρωση

Για έναν που εκκλησιάζεται τακτικά

            5 ½ μήνες        στην πρωινή λατρεία

            5 ½ μήνες        στην βραδινή λατρεία, στο Κυριακό Σχολείο, στον όμιλο νέων.

Σύνολο 11- 12 μήνες

Σκεφτείτε πόσο χρόνο ξοδεύουμε διαβάζοντας την εφημερίδα, την οποία δεν εμπιστευόμαστε συγκριτικά με την Αγία Γραφή στην οποία στηρίζουμε την πίστη μας. Η Βίβλος διδάσκει ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη.

Ο χρόνος είναι ένα πολύτιμο αγαθό μέσα σε ένα εύθραυστο αγγείο το οποίο μπορεί να σπάσει οποιαδήποτε στιγμή και να το χάσουμε. Έχουμε μόνο τη στιγμή αυτή. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί τα επόμενα 5 λεπτά – 1 ώρα – το βράδυ – αύριο – στο μέλλον. Έτσι ο Λόγος του Θεού διδάσκει «Ιδού καιροί ευπρόσδεκτος, Ιδού ημέρα σωτηρίας!» και «Όταν ακούτε το όνομα (τη φωνή) του Κυρίου μη σκληρύνετε τις καρδιές σας».

Επειδή η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη χρειάζεται να εκμεταλλευτούμε όλο το χρόνο που έχουμε. Οι σχέσεις μας είναι τόσο εύθραυστες και τόσο ευάλωτες. Πολλές φορές προκαλούμε πόνο και θλίψη μεταξύ αγαπητών προσώπων με την απροσεξία, την απόρριψη, την οργή, την πικρία κτλ. Χρειάζεται να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο για ν’ αναπτύξουμε σχέσεις αγάπης και σεβασμού, ώστε οι σχέσεις μας να είναι θετικές και εποικοδομητικές.

Κάποιος ποιμένας φίλος μου,  έστειλε το παρακάτω.

«Η ζωή είναι πολύ σύντομη, έτσι μην κρατάτε πικρίες και λύπες. Να αγαπάτε τους ανθρώπους που σας φέρονται καλά και να συγχωρείτε εκείνους που σας ενοχλούν, επειδή μπορείτε. Θεωρήστε ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Εάν σας δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία να την αρπάξετε και με τα δυο σας χέρια. Εάν αυτό αλλάξει τη ζωή σας, προσαρμοστείτε. Σκεφτείτε για λίγα λεπτά πριν ενεργήσετε όταν είστε οργισμένοι.  Να συγχωρείτε γρήγορα. Ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι η ζωή θα ήταν εύκολη, απλά υποσχέθηκε ότι αξίζει να τη ζεις».

Ας προσπαθήσουμε μέσα στο Νέο Χρόνο να γίνουμε πιο ευαίσθητοι στις ανάγκες των άλλων γύρω μας. Να στηρίξουμε αντί να αγνοήσουμε, να αποδεχτούμε παρά να απορρίψουμε, να υψώσουμε αντί να υποβιβάσουμε τους άλλους. Ας προσπαθήσουμε, με τη δύναμη του Θεού, να υπηρετήσουμε και να βοηθήσουμε όσους βρεθούν στο διάβα μας τη χρονιά αυτή και ιδιαιτέρα τους οικείους μας. Άλλωστε γι αυτό γεννήθηκε ο Χριστός για να μας φέρει κοντά στον Πατέρα Θεό και κοντά στο συνάνθρωπό μας.

Comments are closed.