Γράφει ο Δρ Ανανίας Καβάκας, Νευρολόγος- Ψυχίατρος
Ερώτηση: Πού το λέει στην Αγία Γραφή ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να κοινωνούν όταν έχουν περίοδο;
Απάντηση: Σε κανένα σημείο της Καινής Διαθήκης δεν αναφέρεται ότι απαγορεύεται στις γυναίκες να παίρνουν μέρος στη θεία κοινωνία, όταν έχουν περίοδο.
Η απαγόρευση αυτή μπήκε κατά το σκοτεινό Μεσαίωνα, όταν η χριστιανική εκκλησία ξέφυγε από το πνεύμα και την ουσία του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και άρχισε να εφαρμόζει και να επιβάλλει στους πιστούς τελετουργικές διατάξεις και απαγορεύσεις του Μωσαϊκού νόμου, που είναι γραμμένες στην Παλαιά Διαθήκη.
Είναι αλήθεια ότι σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο η γυναίκα που είχε περίοδο θεωρούνταν ακάθαρτη (Λευιτ. 13:19). Ακάθαρτη επίσης θεωρούνταν η γυναίκα μετά από τον τοκετό, κατά την περίοδο της λοχείας της (Λευιτ. 12:1-4). Ακόμη, ακάθαρτοι θεωρούνταν όλοι εκείνοι, άντρες και γυναίκες που είχαν κάποια πληγή στο δέρμα τους (Λευιτ. 13:1-3), όπως επίσης όσοι άντρες ή γυναίκες είχαν ακουμπήσει κάποιον νεκρό άνθρωπο ή ζώο (Λευιτ. 13:45-46). Τέλος, ακάθαρτοι θεωρούνταν όσοι έπασχαν από λέπρα (Λευιτ. 13:45-46).
Οι διατάξεις αυτές είχαν ως σκοπό, οι πιο πολλές να τους προφυλάξουν από τη μετάδοση ασθενειών, ενώ άλλες να δείξουν πόσο καθαρός και άγιος είναι ο Θεός. Όμως οι διατάξεις αυτές έχουν καταργηθεί με τον ερχομό και την προσφορά του Ιησού Χριστού, ο Οποίος έχει εκπληρώσει το νόμο, που δεν μπορούσαμε εμείς να τον εκπληρώσουμε όλο, με κανέναν τρόπο. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Χριστός έλεγε: «Μη νομίσετε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον για να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω» (Ματθ. 5:17).
Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον δια να εξαγοράση τους υπό νόμον, δια να λάβωμεν την υιοθεσίαν» (Γαλ. 4:4-5). Και αλλού τονίζει: «Το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα» (Ρωμ. 10:4).
Το παράδοξο με τους κληρικούς αυτούς που απαγορεύουν στις γυναίκες να πάρουν μέρος στη θεία κοινωνία όταν έχουν περίοδο, είναι ότι ζητούν να τηρηθεί η εντολή αυτή, τη στιγμή που οι ίδιοι παραβιάζουν κατάφορα άλλες εντολές της Παλαιάς Διαθήκης. Για παράδειγμα, όχι μόνο επιτρέπουν να μεταφερθεί ο νεκρός μέσα στο ναό τους, τη στιγμή που ο νεκρός σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο θεωρούνταν ακάθαρτος, αλλά προτρέπουν τους συγγενείς και φίλους του νεκρού να δώσουν τον τελευταίο «ασπασμό» στο νεκρό, χωρίς να θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό γίνονται ακάθαρτοι.
Σύμφωνα λοιπόν με το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού δεν υπάρχει εμπόδιο για μια γυναίκα που έχει περίοδο να πάρει μέρος στη θεία κοινωνία.
Ίσως όμως ρωτήσετε: Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις, δεν υπάρχουν όροι για τη συμμετοχή ενός ανθρώπου στη θεία κοινωνία; Οπωσδήποτε υπάρχουν. Μερικοί απ’ αυτούς οι πιο βασικοί είναι οι εξής δύο:
1. Να έχει μετανοήσει ο άνθρωπος για τις αμαρτίες του και να έχει ζητήσει συγχώρηση από το Θεό.
Αυτός είναι ο πρώτος και βασικός όρος. Για να έχουμε το δικαίωμα και το προνόμιο να πάρουμε μέρος στη θεία κοινωνία, είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, ότι υστερούμαστε ηθικά πάρα πολύ, σε σύγκριση με αυτό που θέλει ο Θεός από μας (Ρωμ. 5:23-24) και στη συνέχεια να ζητήσουμε συγχώρηση από το Θεό, επικαλούμενοι τη θυσία του Χριστού για μας, για τις αμαρτίες του καθενός μας πάνω στο σταυρό.
Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Ο Χριστός απέθανε για τας αμαρτίας ημών και ανέστη για την δικαίωσιν ημών» (Ρωμ. 4:25). Επειδή ακριβώς ο Χριστός, ο αναμάρτητος Γιος του Θεού, πέθανε πάνω στο σταυρό, σηκώνοντας στους ώμους Του τις δικές μας αμαρτίες, μπορούμε εμείς τώρα να σωθούμε και σωζόμαστε όταν με ειλικρινή μετάνοια, ζητούμε συγχώρηση από το Θεό, δεχόμενοι τη σωτηρία που μας προσφέρει ο Θεός δωρεάν και κατά χάρη (Εφεσ. 2:8).
Όποιος άντρας ή όποια γυναίκα έχει κάνει το βήμα αυτό, έχει το δικαίωμα να πάρει μέρος στη θεία κοινωνία. Η θεία κοινωνία είναι η τελετή ανάμνησης των παθημάτων του Κυρίου μας, της ανάστασής Του από τους νεκρούς και της ζωντανής ελπίδας μας για την ένδοξη επάνοδό Του στη γη.
Γι’ αυτό όπως γράφει ο απόστολος Παύλος «ο Κύριος Ιησούς, εν τη νυκτί καθ’ ην παρεδίδετο, έλαβεν άρτον και ευχαριστήσας έκοψε και είπε, Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων, Τούτο το ποτήριον είναι η Καινή Διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου» (Α΄ Κορ. 11:23-25).
Μετάνοια λοιπόν για τις αμαρτίες μας και εκζήτηση συγχώρησης από το Θεό είναι ο πρώτος και απαραίτητος όρος, που εφόσον έχει προηγηθεί, μας δίνει το δικαίωμα και το προνόμιο να πάρουμε μέρος στη θεία κοινωνία.
2. Να εξετάσουμε τον εαυτό μας.
Η σχετική περιγραφή συνεχίζει ως εξής: «Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου, και ας πίνη εκ του ποτηρίου. Διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως, τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου» (Α΄ Κορ. 11:28-29).
Όταν λέει να δοκιμάζει ο άνθρωπος τον εαυτό του, εννοεί να ερευνά τη ζωή του, μήπως έχει πέσει πάλι σε κάποια αμαρτία για την οποία δεν έχει ζητήσει συγχώρηση από το Θεό, και στη συνέχεια μπορεί να λάβει μέρος στη θεία κοινωνία.
Εφόσον λοιπόν ο άνθρωπος έχει ζητήσει από το Θεό συγχώρηση για τις αμαρτίες του, αποφασισμένος να μην τις επαναλάβει ή ζητάει συγχώρηση ακόμη και την τελευταία στιμή πριν πάρει από τον άρτο ή πιει από το ποτήριο, μπορεί να λάβει μέρος στη θεία κοινωνία του Κυρίου Ιησού Χριστού, έστω κι αν ως γυναίκα έχει περίοδο εκείνη την ημέρα.
του Αν. Καβάκα