του Χάρη Ι. Νταγκουνάκη, Νομικού
Κάντε κλικ στο παρακάτω για να ακούσετε το κήρυγμα του Χάρη Νταγκουνάκη
https://www.youtube.com/watch?v=l6CVVOkwtzc&feature=youtube_gdata_player
(Περίληψη κηρύγματος και όλο το κήρυγμα σε βίντεο)
Ιωάννης 9,1-7 και 35-41
Το θέμα μας έχει αφετηρία του όχι την αρχή αλλά το τέλος της διήγησης του Ιωάννη. Ο Ιησούς βρήκε τον θεραπευμένο τυφλό και είπε για να τον ακούν και μερικοί Φαρισαίοι που τον περιτριγύριζαν: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί».
Και τότε, λέει η Γραφή, οι Φαρισαίοι ρώτησαν τον Κύριο, «Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;»
Καθώς κανείς διαβάζει τη διήγηση αυτού του θαύματος δεν μπορεί να μην παρατηρήσει τέσσερις μορφές τυφλότητας, που μπορεί να έχουν τη θέση τους ανάμεσα και σ’ εμάς σήμερα.
1. Η τυφλότητα της Κριτικής
«Διδάσκαλε, ποιος αμάρτησε και γεννήθηκε αυτός τυφλός, ο ίδιος ή οι γονείς του;» (9,2).
Μέσα στο πολιτιστικό και θρησκευτικό περιβάλλον της εποχής του Ιουδαϊσμού οι μαθητές πίστευαν ότι: (α) Όποιος ήταν απόλυτα καλά στην υγεία του είναι απόλυτα καλά και με τον Θεό. (β) Όποιος έχει κάποια αρρώστια ή φυσικό ελάττωμα, είναι και η σχέση του με τον Θεό ελαττωματική. Αυτό μας οδηγεί στη σκέψη ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Επικρίνουμε αντί να θεραπεύουμε όσους πήραν μια στραβή απόφαση στη ζωή τους, αντί να προσευχηθούμε γι’ αυτούς και να τους βοηθήσουμε έμπρακτα (π.χ. τους ναρκομανείς, τους φορείς του έιτζ κλπ. σκεφτόμαστε «καλά να πάθουν τέτοια ζωή που κάνουν…»). Το πνεύμα της επίκρισης μας τυφλώνει.
2. Η τυφλότητα του Σκεπτικισμού
Μερικοί έλεγαν: «Αυτός είναι», ενώ άλλοι έλεγαν: «Είναι κάποιος που του μοιάζει». Τότε τον ρωτούσαν: «Πώς άνοιξαν τα μάτια σου;… Πού είναι ο άνθρωπος εκείνος;…» (9,9-12).
Κανένας δεν πίστευε τον πρώην τυφλό ότι ήταν πραγματικά τυφλός. Του έκαναν ανάκριση. Εμείς οι Έλληνες είμαστε σκεπτικιστές και δεν εμπιστευόμαστε την αλλαγή που κάνει το ευαγγέλιο στους ανθρώπους. Δεν κηρύττουμε το ευαγγέλιο, γιατί δεν πιστεύουμε στη δύναμή του να σώζει. Είμαστε σκεπτικιστές σαν τους αρχαίους Αθηναίους όταν ο Παύλος τους κήρυξε την Ανάσταση. Μπορούμε ν’ αμφισβητούμε πολλά και σήμερα αλλά δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε τη δύναμη του ευαγγελίου να σώζει τον πιστεύοντα. Διαφορετικά είμαστε κι εμείς τυφλοί…
3.Η τυφλότητα του Νομικισμού
Τον έφεραν τότε στους Φαρισαίους, τον άνθρωπο που ήταν άλλοτε τυφλός. Η ημέρα που έφτιαξε ο Ιησούς τον πηλό και του άνοιξε τα μάτια ήταν Σάββατο… (9,13-14).
Μετά την ανάκριση των γειτόνων, ακολούθησε η ανάκριση των Φαρισαίων. Αυτοί αμφισβήτησαν και τον ίδιο τον Ιησού, επειδή παραβίαζε το Σάββατο. Δεν χάρηκαν για τη θεραπεία αλλά δυστροπούσαν για τη νομική πλευρά, έναν νόμο (του Σαββάτου) που οι ίδιοι είχαν επιβάλει στον λαό «κατά παράδοση». Ήθελαν οι άλλοι πρώτα να περάσουν από τον νομικισμό τους και ύστερα να πάνε στον Χριστό. Στην πρώτη εκκλησία, επίσης, οι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί ήθελαν αυτοί που είχαν δεχτεί το ευαγγέλιο να γίνουν πρώτα Ιουδαίοι (περιτομή, ειδωλόθυτα) και μετά Χριστιανοί. Έτσι και σήμερα: θέλουμε τους ανθρώπους που δέχονται το ευαγγέλιο να υιοθετήσουν πρώτα τις δικές μας παραδόσεις και μετά να σωθούν! Από τότε όμως που η παράδοση γίνεται οδός σωτηρίας ή μέσον επίκρισης είναι καταστροφική και επικίνδυνη. Ο νομικισμός τυφλώνει τον άνθρωπο.
4. Η τυφλότητα του Φόβου
«Ξέρουμε πως αυτός είναι ο γιος μας κι ότι γεννήθηκε τυφλός· πώς όμως τώρα βλέπει, δεν το ξέρουμε… Ρωτήστε τον ίδιο· ενήλικος είναι, αυτός μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό του». Αυτά είπαν οι γονείς του, από φόβο προς τους Ιουδαίους… (9,20-22).
Οι γονείς φοβήθηκαν να δώσουν τη μαρτυρία τους για το ποιος θεράπευσε τον γιο τους. Πολλές φορές σήμερα κι εμείς φοβόμαστε να δώσουμε τη μαρτυρία μας για τον Χριστό. Όμως ο Χριστός δεν ήρθε για να βολέψει ανθρώπους αλλά για να τους βγάλει μπροστά να γίνουν μάρτυρές του και να πεθάνουν γι’ αυτόν. Αν φοβάσαι σήμερα να πεις πως είσαι άνθρωπος του Χριστού, ένας είναι ο τρόπος να απαλλαγείς από την τυφλότητα του φόβου: να αγαπήσεις περισσότερο τον Χριστό και να φτάσεις στο σημείο ακόμα και να εκτεθείς με κάθε τρόπο για χάρη του. «Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο» (Α΄ Ιωάννου 4:18).
Ας ξαναδούμε τον εαυτό μας. Μήπως σε κάποιο ή σε όλα αυτά τα σημεία είμαστε κι εμείς τυφλοί;
Κάντε κλικ στο παρακάτω για να ακούσετε το κήρυγμα του Χάρη Νταγκουνάκη
https://www.youtube.com/watch?v=l6CVVOkwtzc&feature=youtube_gdata_player
ΤΟ ΒΙΒΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού Ιωάννου 1,1-7 & 35-41
1 Καθώς πήγαινε στο δρόμο του ο Ιησούς, είδε έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός. 2 Τον ρώτησαν, λοιπόν, οι μαθητές του: «Διδάσκαλε, ποιος αμάρτησε και γεννήθηκε αυτός τυφλός, ο ίδιος ή οι γονείς του;» 3 Ο Ιησούς απάντησε: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθεί η δύναμη των έργων του Θεού πάνω σ’ αυτόν. 4 ‘Οσο διαρκεί η μέρα, πρέπει να εκτελώ τα έργα εκείνου που μ’ έστειλε. ‘Ερχεται η νύχτα, οπότε κανένας δεν μπορεί να εργάζεται. 5 ‘Οσο είμαι σ’ αυτόν τον κόσμο, είμαι το φως για τον κόσμο». 6 ‘Οταν τα είπε αυτά ο Ιησούς, έφτυσε κάτω, έφτιαξε πηλό από το φτύμα, άλειψε με τον πηλό τα μάτια του τυφλού, 7 και του είπε: «Πήγαινε να νιφτείς στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ» –που σημαίνει «απεσταλμένος από το Θεό». Ξεκίνησε, λοιπόν, ο άνθρωπος, πήγε και νίφτηκε και, όταν γύρισε πίσω, έβλεπε… 35 Ο Ιησούς έμαθε ότι τον πέταξαν έξω και, όταν τον βρήκε, του είπε: «Εσύ πιστεύεις στον *Υιό του Θεού;» 36 Εκείνος αποκρίθηκε: «Και ποιος είναι αυτός, κύριε, για να πιστέψω σ’ αυτόν;» 37 «Μα τον έχεις κιόλας δει», του είπε ο Ιησούς. «Αυτός που μιλάει τώρα μαζί σου, αυτός είναι». 38 Τότε εκείνος είπε: «Πιστεύω Κύριε», και τον προσκύνησε. 39 Κι ο Ιησούς είπε: «’Ηρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δε βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί».40 Μερικοί Φαρισαίοι που ήταν εκεί μαζί του, άκουσαν τα λόγια αυτά και του είπαν: «Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;» 41 «Αν ήσασταν τυφλοί», τους απάντησε ο Ιησούς, «δε θα ήσασταν ένοχοι· τώρα όμως λέτε με βεβαιότητα ότι βλέπετε· η ενοχή σας λοιπόν παραμένει».
(Από τη νέα μετάφραση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας)