Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα φανατικό διώκτη του χριστιανισμού που κυνηγά με μανία και ζήλο τους χριστιανούς να οδηγηθεί στη μεταστροφή προς το χριστιανισμό και να αφιερώσει τη ζωή του στη διδασκαλία του λόγου του Χριστού, συγγράφοντας μάλιστα περίπου τα μισά από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης; Ποιά ήταν άραγε η αιτία αυτής της  ριζικής αλλαγής που ξερίζωσε από μέσα του το μίσος και το φθόνο για το Χριστό και τους οπαδούς του μετατρέποντας τον σε ένθερμο υποστηρικτή Του διαδραματίζοντας στη συνέχεια σπουδαίο ρόλο στη διάδοση του χριστιανισμού;

Το ερώτημα αυτό βέβαια το απαντά ο ίδιος ο απόστολος Παύλος στην Επιστολή Προς Γαλάτες  ‘Όταν δε ευδόκησεν ο πανάγαθος Θεός, ο οποίος με είχε ξεχωρίσει και προορίσει από την κοιλίαν ακόμη της μητρός μου, και με εκάλεσε δια της χάριτος του να αποκαλύψη εις την καρδίαν και την ψυχήν μου τον Υιόν αυτού, δια να τον κηρύττω ως Σωτήρα εις τα έθνη’. (Γαλ. 1:15-16) Ο απόστολος έλαβε λοιπόν τη χάρη απευθείας από τον ίδιο το Θεό και όχι από τη διδαχή κάποιου απόστολου ή κήρυκα ή οπαδού του Χριστού. Λεπτομέρειες αυτής της αποκάλυψης συναντούμε στις τρεις παράλληλες διηγήσεις στις Πράξεις. (9:1-29, 22:3-21, 26:9-21). Ήταν τόσο μεγάλη η αλλαγή που επήλθε σε αυτόν που στην προσπάθεια του να συνδεθεί με μαθητές αντιμετώπισε δυσπιστία και φόβο αφού οι τελευταίες πληροφορίες τον ήθελαν φανατικό εχθρό τους. (Πράξεις Αποστόλων 9:26)

Πράγματι είναι αξιοθαύμαστο να γνωρίζει κανείς τη ζωή και το ξεκίνημα του Παύλου καθώς και τα εγκλήματα που έκανε εναντίον των χριστιανών για να αναδειχθεί στο τέλος  σε μια από τις σημαντικότερες και σπουδαιότερες μορφές του πρώιμου χριστιανισμού. Από τα νεανικά του χρόνια φαίνεται να ήταν  ταλαντούχος φιλομαθής με φιλοσοφική  παιδεία και τον χαρακτήριζε ιδιαίτερα η ικανότητα της γλωσσικής ευχέρειας. Μεγαλωμένος με αυστηρή εβραϊκή εκπαίδευση, μέσα από τις φαρισαϊκές παραδόσεις  και την αυστηρή ιδεολογία του καλλιέργησε φανατικό μίσος έναντι των ομοεθνών του χριστιανών. Εξελίχτηκε σε φανατισμένο διώκτη τους και η εξόντωση τους ήταν ιερό καθήκον για αυτόν. Οι σκληρές πράξεις του προς τους χριστιανούς αργότερα τον οδήγησαν να ομολογήσει με ταπεινοσύνη τα ακόλουθα συνταρακτικά λόγια ‘Τελευταίον δε από όλους σαν σε εξάμβλωμα, σαν σε έμβρυον που γεννήθηκε παράκαιρα, παρουσιασθηκε και εις εμέ. Διότι εγώ είμαι ο ελάχιστος από όλους τους Αποστόλους, ο οποίος και δεν είμαι άξιος να λέγομαι Απόστολος, διότι κατεδίωξα την Εκκλησίαν του Θεού’. Ο Παύλος πλέον οντάς ο μονός απόστολος που δεν γνώρισε το Χριστό πλέον ζούσε μέσα στο Χριστό και το Άγιο Πνεύμα.

Στη συνείδηση των απανταχού χριστιανών μέσα από τα έργα του μένει  βαθιά αποτυπωμένος ο Παύλος . Αποτελεί ένα σημαντικό πειστήριο και ελπίδα για το πόσο μεγάλη είναι η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού προς τον άνθρωπο. Ιδιαίτερη  και πολύτιμη αξία έχει ο βιος του Αποστόλου για όσους δεν γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εξαρχής γαλουχημένοι μέσα από τις χριστιανικές αρχές και αξίες αλλά μετέπειτα γνώρισαν  τον Χριστιανισμό. Δηλώνω απερίφραστα ότι ένας εξ‘ αυτών είναι και ο συγγραφέας αυτού του άρθρου.

Ο απόστολος Παύλος μπορεί να ξεκίνησε από εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο από τους υπόλοιπους αποστόλους .Όμως ο φανατικός εχθρός, ο αμείλικτος διώκτης, ο φοβερός πολέμιος κατάφερε να μεταστραφεί μετά από την Θεια αποκάλυψη σε έναν από τους σημαντικότερους πρεσβευτές του χριστιανισμού ανοίγοντας παράλληλα ένα νέο κεφάλαιο, δίνοντας την ελπίδα και το λαμπρό παράδειγμα για μεταστροφή προς το χριστιανισμό σε εμένα, σε εσένα, σε εμάς, στους εθνικούς, στους αμαρτωλούς και στους πρώην εχθρούς του χριστιανισμού.