του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Μια επιδημική ασθένεια που μαστίζει την Εκκλησία, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, είναι «το σύνδρομο του ανθρώπου του Θεού» ή «το σύνδρομο του ναρκισσισμού ή της δημοφιλίας». Η αρρώστια αυτή συχνά σηκώνει το αποκρουστικό κεφάλι, με τη μορφή αυτοθαυμασμού, αυτοπροβολής και εωσφορικής αλαζονείας. Στην εποχή μας, προβεβλημένοι εκκλησιαστικοί ηγέτες, πιστεύουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Για τέτοιους ηγέτες, η Αγία Γραφή έχει το αντίδοτο: «…Μη γίνεστε υπερόπτες. Μην υπερβάλλετε το κύρος σας, και μη μιλάτε με θρασύτατη φωνή» (Ψαλμός 75/6,7). Και, «Αυτός … βασιλιάδες κατεβάζει κι ανεβάζει» (Δανιήλ 2/21). Αυτά δείχνουν την προσκαιρότητα και αδυναμία του ανθρώπου. Το «σύνδρομο», χαρακτηρίζει ανθρώπους που έχουν υπερβολικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Πιστεύουν ότι είναι αναντικατάστατοι και χωρίς αυτούς η εκκλησία θα εξαφανιζόταν! Σ’ αυτό, βέβαια, φταίει και ο κόσμος που τους χαϊδεύει τον εγωισμό. Η Αγία Γραφή προειδοποιεί: «Μην έχετε μεγαλύτερη ιδέα απ’ ό,τι πρέπει για τον εαυτό σας, αλλά να έχετε ιδέα τέτοια που να σας κρατά συνετούς…» (Ρωμ. 12/3). «…αν νομίζει κανείς πως είναι κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε, τον εαυτό του εξαπατάει» (Γαλάτας 6/3) «Ουαί σε όσους είναι σοφοί στα μάτια τους» (Ησαϊας 5/21). Αντίθετα με τους φουσκωμένους ηγέτες, ο πράος Ιησούς. αν και Θεός ο ίδιος ταπεινώθηκε τόσο ώστε, «…κένωσε τον εαυτό του και πήρε τη μορφή δούλου…» (Φιλιπ. 2/7). Ο ιεροκήρυκας Paul Washer είπε: «Δεν υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι του Θεού. Υπάρχουν μόνο αξιολύπητοι, αδύνατοι και αμαρτωλοί άνθρωποι, ενός μεγάλου και πολυέλεου Θεού».
Αυτή η επικίνδυνα καταστροφική αρρώστια επηρεάζει και μολύνει την Εκκλησία παγκόσμια. Προσβάλει: εκκλησίες, ιεραποστολές, αδελφότητες, και ηγέτες κάθε εκκλησίας… Ο κίνδυνος ελλοχεύει παντού. Κανένας δεν είναι άτρωτος. ΄Ενας ιεροκήρυκας, στις ΗΠΑ, ανησυχεί για την κατάσταση αυτή, γι’ αυτό προειδοποιεί τους συναδέλφους του: Αν είσαι εργάτης του Ευαγγελίου, ποιμένας, ιεραπόστολος, ευαγγελιστής, δάσκαλος … και βλέπεις ν’ αρχίζει να ανεβαίνει η δημοτικότητά σου και νομίζεις πως είσαι κάποιος, καιρός είναι να γονατίσεις μπροστά στον Κύριο και να κλάψεις με δάκρυα μετάνοιας και να κράξεις, όπως ο Ιώβ: «Γυμνός απ’ την κοιλιά βγήκα της μάνας μου, γυμνός και θα γυρίσω πίσω στη μάνα γη. Ο Κύριος όλα τα ‘δωσε, ο Κύριος και τα πήρε πίσω» (1/21). Θυμηθείτε τι έπαθε ο Ηρώδης όταν ο λαός τον θεοποίησε και αυτός το δέχτηκε, «καταφαγώθηκε από σκουλήκια και πέθανε» (Πράξ. 12/23). Τα χαρίσματα τα έδωσε ο Θεός και όχι κάποιος άνθρωπος.Τα άτομα που έχουν προσβληθεί από το σύνδρομο της διασημότητας, έχουν παραφουσκώσει με αλαζονεία. Σε κάθε εκδήλωση, περιμένουν όλων τα βλέμματα να πέσουν πάνω τους, ο τελετάρχης να τους οδηγήσει στις πρώτες θέσεις και ο παρουσιαστής της σύναξης να αναγνωρίσει την παρουσία τους…Όταν προσκαλούνται σε συνέδρια θέλουν να πληροφορηθούν εκ των προτέρων, τον αριθμό των συνέδρων και το κοινωνικό τους στάτους και ανάλογα αποφασίζουν. Ζητούν να μένουν και γευματίζουν σε πολυτελή ξενοδοχεία. Η λεγόμενη «ταρίφα» τους είναι πολλές φορές απλησίαστη! Στο συνέδριο εμφανίζονται μόνο την ώρα που θα μιλήσουν. Νιώθουν τόσο σπουδαίοι που δεν έχουν χρόνο να μιλήσουν με τα απλούς ανθρώπους. Αν και είναι «πολύ απασχολημένοι» για τους «απλούς», βρίσκουν χρόνο για κάποιους που είναι… επίσημοι! Μερικοί ηγέτες έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που συνεργάζονται με διαφημιστικά γραφεία και χρησιμοποιούν ειδικούς συμβούλους που θα τους βοηθήσουν να έχουν καλύτερη εικόνα … Ο Αϊνστάιν είπε: «Μιλώ σε όλους με τον ίδιο τρόπο, είτε αυτός είναι σκουπιδιάρης είτε είναι πρύτανης πανεπιστημίου». Απίστευτα ακούγονται όλα αυτά, κι όμως είναι αλήθεια για μια μικρή έστω μερίδα ηγετών, όχι, βέβαια, ακόμη στην πατρίδα μας σε τέτοιες ακρότητες.
Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και καταστρεπτικός. Τι πρέπει να γίνει για να αποφευχθεί αυτή η παγίδα; Ο Ιησούς έχει την απάντηση: «Αν κανείς θέλει να είναι πρώτος, θα είναι απ’ όλους ο τελευταίος και υπηρέτης όλων…» (Μάρκος 9/35-37). Προτού ο Ιησούς πει αυτά τα λόγια, είχε πραγματοποιήσει καταπληκτικά θαύματα θεραπείας, ανέστησε τον Λάζαρο και έθρεψε 5000… Αν και βρισκόταν στο αποκορύφωμα της αγάπης του κόσμου, δεν ζήτησε τα χειροκροτήματα των ανθρώπων, αλλά έγινε υπηρέτης τους. ΄Επλυνε τα πόδια των μαθητών Του, ακόμη και του Ιούδα! Αυτό δύσκολα το καταλαβαίνουν οι ηγέτες των ημερών μας, που με διαφόρους τρόπους προσπαθούν να καλλιεργήσουν τη δημοτικότητα τους για να αναρριχηθούν στην κορυφή… Αντίθετα, όσο πιο δημοφιλής γίνεται κάποιος, τόσο πιο πολύ πρέπει να ταπεινώνεται.Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τέτοιους ηγέτες, όλων των βαθμίδων.
Επιζητά άνδρες και γυναίκες του Θεού, που ενδιαφέρονται πρώτιστα να ευαρεστούν τον Θεό και όχι τους ανθρώπους. Οι πιστοί του Κυρίου αναζητούν ηγέτες που νιώθουν την ανάγκη να βοηθήσουν τους αμαρτωλούς και όχι να προβάλλουν τον εαυτό τους ή τη διακονία τους. Έχουν απηυδήσει από ηγέτες που σκοπός τους είναι η αυτοπροβολή. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για ηγέτες με «πνεύμα του υπηρέτη», που με τη διακονία τους να εξυψώνουν τον Ιησού και όχι ανθρώπους. Το σύνδρομο του ναρκισσισμού δεν προσβάλει μόνο τους ποιμένες και ευαγγελιστές, αλλά και πρόσωπα που υπηρετούν σε διακονίες, όπως Κυριακό Σχολείο, ΄Ομιλος Νεολαίας, καθώς και πρεσβυτέρους, διακόνους.
Ο ηγέτης που θέλει να δοξάζει τον Θεό και να υπηρετεί τον άνθρωπο, πρέπει πρώτιστα να έχει στενή σχέση με τον Θεό. Αυτό επιτυγχάνεται όταν ξοδεύει χρόνο στη μελέτη της Βίβλου και στην προσευχή, όπου με μετάνοια και συντριβή εξομολογείται τις αμαρτίες του…Ως μοντέλο της ζωής και διακονίας του δεν έχει ποιμένες και ευαγγελιστές του παρελθόντος ή και σύγχρονους, αλλά τον Ιησού, που, αν και Θεάνθρωπος, ήταν φίλος τελωνών και αμαρτωλών, αγκάλιαζε τα μικρά παιδιά και συμπαραστεκόταν όσους είχαν την ανάγκη Του… Δεν είχε σωματοφύλακες για να κρατούν τους ανθρώπους μακριά. Μάλιστα, όταν ο τυφλός και ζητιάνος, Βαρτίμαιος, Τον κάλεσε για βοήθεια, ενώ οι άλλοι τον μάλωσαν για να σωπάσει, ο Ιησούς τον κάλεσε και του άνοιξε τα μάτια!
Ο γνήσιος εργάτης του Κυρίου θα γνωρίσει ακόμη και ποικίλους διωγμούς, αν κηρύττει το γνήσιο Ευαγγέλιο, γιατί σε μερικές χριστιανικές χώρες οι κήρυκες που μιλούν εναντίον των κακώς εχόντων της κοινωνίας διώκονται!
Προσευχή μας είναι ο αριθμός των πιστών και ταπεινών εργατών του Ευαγγελίου, να αυξάνει ολοένα και περισσότερο σε όλον τον κόσμο και να μπορούν να πουν αυτά που είπε ο Απόστολος Παύλος στους πρεσβυτέρους της Εφέσου: «…ξόδεψα όλο τον καιρό μου μαζί σας από την πρώτη μέρα που έφτασα στην Ασία, υπηρετώντας τον Κύριο με όλη την ταπεινοφροσύνη και με πολλά δάκρυα και με δοκιμασίες… δεν απέκρυψα από φόβο τίποτε απ’ όσα είναι για το καλό σας, ώστε να μη σας αναγγείλω και να μη σας το διδάξω, και δημόσια και στα σπίτια, διακηρύττοντας έντονα και σε Ιουδαίους και σε Έλληνες την ανάγκη μεταστροφής στο Θεό και πίστης στον Κύριό μας Ιησού Χριστό» (Πράξεις 20/ 18-21). Το έμβλημα των εργατών του Ευαγγελίου πρέπει να είναι τα λόγια του Κυρίου μας: «…αλλά όποιος από σας θέλει να γίνει μεγάλος, θα είναι υπηρέτης σας. Και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, θα είναι δούλος σας… ο Γιος του Ανθρώπου, ο οποίος δεν ήρθε για να υπηρετηθεί αλλά για να υπηρετήσει…» (Ματθαίος 20/25-28)
ΥΓ Αφορμή να γράψουμε το άρθρο αυτό στάθηκε ένα κείμενο που διαβάσαμε στο αγγλικά, από το οποίο πήραμε και διασκευάσαμε μερικά σημεία.