Είχε νυχτώσει όταν με τη γυναίκα μου φτάσαμε στο σπίτι ενός φίλου. Μας υποδέχτηκε εγκάρδια και μας οδήγησε στο σαλόνι. «Σου έφερα το δισκάκι με το τραγούδι που σου αρέσει», του είπα. Με ευχαρίστησε και το έβαλε δίπλα από το στερεοφωνικό. Σε λίγα λεπτά ήλθαν και οι υπόλοιποι καλεσμένοι. Μιλήσαμε κάμποση ώρα για διάφορα θέματα της καθημερινότητας. Απροσδόκητα όμως η κουβέντα μας στράφηκε γύρω από την Αγία Γραφή και το Χριστό. Οι πλειοψηφία συμφώνησε πως η Βίβλος έχει μόνο ιστορική αξία και ότι ο Θεός, αν βέβαια υπάρχει, δεν είναι δυνατό να διατύπωσε τις σκέψεις και το θέλημά Του σε ένα βιβλίο. Όσο για το Χριστό, οι πιο πολλοί είπαν πως είναι παράλογο να δεχτούμε ότι σε ένα πρόσωπο συνυπάρχουν η ανθρώπινη και θεία φύση ενωμένες. Σε λίγα λεπτά μια θλίψη κυρίευσε την καρδιά μου, καθώς η παρέα θριαμβολογούσε, επειδή κατέληξε σε αυτά τα «λογικά» συμπεράσματα. «Εσύ δε μας είπες τη γνώμη σου», μου είπε ο οικοδεσπότης. «Θα σας την πω», είπα και σηκώθηκα από τη θέση  μου. Πήγα κοντά στο στερεοφωνικό και έβαλα το μουσικό δισκάκι στην υποδοχή για την εκτέλεση, λέγοντας: «Αυτός που έφτιαξε τούτο το μηχάνημα, σου έδωσε γραπτές οδηγίες για τη σωστή λειτουργία του. Θέλω λοιπόν να σε ερωτήσω. Μήπως ο Θεός είναι λιγότερο προνοητικός ώστε να μην φρόντισε να εκδώσει τις δικές του οδηγίες προς το δημιούργημά Του ώστε να  ζήσει σύμφωνα με το θέλημα του πλάστη Του; Η Αγία Γραφή περιέχει το καταγεγραμμένο θέλημα του Θεού, αγαπητοί. Όσο για το laser που παράγεται από το στερεοφωνικό, αφού είναι φως έχει διπλή φύση. Άλλοτε συμπεριφέρεται σαν κύμα και άλλοτε σαν σωματίδιο. Γιατί όμως την ανεξήγητη φύση του φωτός τη δέχεσαι ενώ την ανθρώπινη και θεία φύση του Χριστού την απορρίπτεις; Λοιπόν, καληνύχτα σας και χαρήκαμε που βρεθήκαμε απόψε μαζί». Πάτησα το κουμπί του στερεοφωνικού και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο. Προχωρήσαμε λίγα μέτρα στο δρόμο, ενώ η γυναίκα μου εμβρόντητη μου έλεγε χαμηλόφωνα. «Σε παρακαλώ εξήγησέ μου…».

Τα λόγια του τραγουδιού έφευγαν ήδη από το στερεοφωνικό και δονούσαν τον αέρα: «Η σωτηρία της ψυχής, είναι πολύ μεγάλο πράγμα…». Στο άκουσμα του στίχου έστρεψε το πρόσωπο και με κοίταξε στα μάτια χαρίζοντας μου ένα γλυκό χαμόγελο. Το τραγούδι συνέχιζε να παίζει, ενώ εμείς χανόμαστε μες στο σκοτάδι.