Γράφει ο Γ. Σ. Κανταρτζής
Σχεδόν κάθε μέρα του χρόνου είναι αφιερωμένη και σε κάποιο θεσμό. Ξεχωριστή θέση ασφαλώς καταλαμβάνει η Ημέρα της Μητέρας, που έχει οριστεί να είναι η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Θα ακούσουμε πάλι ομιλίες, θα διαβάσουμε άρθρα, θα στείλουμε κάρτες και λουλούδια… Και όλα θα περιοριστούν στα πλαίσια μιας μέρας. Τις υπόλοιπες μέρες, τις περισσότερες φορές, δεν υπάρχει χρόνος για τιμή και σεβασμό για τη μάνα, όσο θα έπρεπε.
Με την πάροδο των χρόνων, με τη φεμινιστική κίνηση, λιγοστεύουν οι μάνες εκείνες που, αν και αγράμματες, πολλές απ’ αυτές, ήξεραν την υψηλή αποστολή τους. Τα γράμματα που ήξεραν ίσως να ήταν τόσα όσο να μπορούν να βάλουν την υπογραφή τους! Τι να κάνεις όμως τη μόρφωση και τα πτυχία, όταν η ζωή μιλά τόσο δυνατά και η καλοσύνη της μάνας σκορπά άρωμα στην οικογένεια και στο περιβάλλον της! Σήμερα, στην εποχή του αχαλίνωτου υλισμού, της αθεΐας και της απόρριψης της πίστης, χρειαζόμαστε πιστές στο Θεό μητέρες που θα μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τους χριστιανικές τις αρχές.
Καθώς η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου μας υπενθυμίζει ένα παραμελημένο καθήκον μας, που είναι η τιμή προς τη μητέρα μας, ας αφήσουμε τις πιστές στον Θεό μητέρες να στείλουν ένα μήνυμα στα παιδιά τους, που θα μπορούσε να ήταν κάτι σαν το παρακάτω:
* Παιδί μου, δείξε μου αγάπη και πρόσφερέ μου λουλούδια όσον καιρό αναπνέω. Τα δάκρυα και τα λουλούδια στο μνήμα μου μ’ αφήνουν ασυγκίνητη.
* Να μου λες τακτικά ότι μ’ αγαπάς. Πες μου ακόμη για ποια πράγματα μ’ αγαπάς… (για τα νόστιμα φαγητά, τη φροντίδα, που κρατώ καθαρό το σπίτι…)
* Έκφρασε την αγάπη σου πρακτικά: Εγώ, παιδί μου, μια ζωή σ’ άγγιζα με τα χέρια και την καρδιά της αγάπης μου… Και τώρα είναι η σειρά σου ν’ ακουμπήσεις τα κουρασμένα και ροζιασμένα χέρια μου και να φιλήσεις το ρυτιδωμένο πρόσωπό μου. Τόσο χρειάζομαι το άγγιγμά σου.
* Αγάπα με υπομονή: Εμείς οι μητέρες είμαστε πολυάσχολες. Και πολλές φορές χάνεις την υπομονή σου μαζί μου, γιατί η συμπεριφορά και ο τρόπος σκέψης είναι διαφορετικός από το δικό σου. Εγώ είχα υπομονή μαζί σας ως ότου σε μεγάλωσα και ακόμη και τώρα δείχνω μεγαλοκαρδία στις «παραξενιές» σου.
* Άκουσε τη μητέρα σου: Όταν οι άλλοι δεν σ’ ακούνε, τ’ αυτιά και η καρδιά μου αφουγκράζονται τα καρδιοχτύπιά σου. Και τώρα θέλω κι εγώ κάποιον να μ’ ακούει. Ένας όμορφος τρόπος να δείξεις την αγάπη σου σ’ εμένα είναι να μ’ ακούς.
* Αγάπα με με ευγνωμοσύνη: Θυμήσου τα όσα έκανα για σένα στα χρόνια της ζωής σου.
*Αγάπα με με τρυφερότητα: Πολλές φορές χρειάζομαι την αποδοχή και την κατανόηση σου, ακόμη κι αν αυτά που κάνω δεν τα καταλαβαίνεις. Να με δέχεσαι όπως είμαι.
* Αγάπα με με χαρά: Θέλω να μου μιλάς με χαρούμενο πρόσωπό. Να με ενθαρρύνεις, όταν λυγίζω.
*Αγάπα και τίμα με. Ο Θεός παραγγέλλει : «τίμα τον πατέρα σου και τη ΜΗΤΕΡΑ σου» (Εξοδος 20/12). Δεν έχει σημασία τι θέση έχεις, τι χρήματα κερδίζεις… μόνο όταν με τη ζωή σου με τιμάς, τότε μου δίνεις χαρά και με κάνεις υπερήφανη.
Και πόσα ακόμη θα μπορούσε να μας πει η μάνα μας. Τι πολύτιμος θησαυρός είναι η μητέρα!
Αγάπησέ την με όλη σου την καρδιά. Δείξε της την αγάπη σου, που την κάνει να νιώθει ευγνωμοσύνη για σένα για το χρόνο που ξόδεψε για σένα. Του τι είσαι, ένα μεγάλο μέρος, το οφείλεις στη μητέρα σου. Τίμα τη μητέρα σου όσο την έχεις κοντά σου. Κάποτε θα είναι αργά, ακόμη και αν την ζητάς με δάκρυα δεν θα μπορέσει να σ’ ακούει.
Και κλείνουμε με τα χαρακτηριστικά της σωστής, της ιδανικής μητέρας, που καταχωρούνται στις Παροιμίες 31/10. Τέτοιες μητέρες χρειάζεται η Ελλάδα μας: «ΜΙΑ ΕΝΑΡΕΤΗ γυναίκα ποιος θα βρει; Επειδή, μια τέτοιου είδους γυναίκα είναι πολύ πιο πολύτιμη, περισσότερο ακόμα και από τα μαργαριτάρια».
ΓΡΑΨΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ‘ Η ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ. ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
Αφήστε το μήνυμα σας στο βιβλίο επισκεπτών