Η αληθινή πίστη ρίχνει το γράμμα της στο ταχυδρομικό κιβώτιο και το αφήνει να πέσει μέσα. Η απιστία αντίθετα βαστάει τη μια γωνία του γράμματος και απορεί, γιατί δεν έρχεται κάποια απάντηση. Έχω μερικές επιστολές έτοιμες γραμμένες εδώ και εβδομάδες, αλλά δεν τις ταχυδρόμησα ακόμη, γιατί υπάρχουν ανοικτά ερωτηματικά σχετικά με τη διεύθυνση και το περιεχόμενο. Δεν ωφέλησαν ούτε εμένα ούτε κάποιον άλλο. Ούτε θα ωφελήσουν, μέχρι να τα εμπιστευτώ στο ταχυδρομείο ή τον ταχυδρόμο.
Το ίδιο συμβαίνει με την αληθινή πίστη. Εμπιστεύεται το αίτημά της στον Θεό, τότε Εκείνος ενεργεί. Στον Ψαλμό 37 υπάρχει ένα όμορφο εδάφιο: «Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ’ αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει» (εδ. 5). Εκείνος όμως δεν θα ενεργήσει όσο δεν Του παραδίνουμε πραγματικά την ανάγκη μας.
Ο Dr. Payson όταν ήταν ακόμα νέος έγραψε τα εξής λόγια σε μια ηλικιωμένη μητέρα, οι οποία ανησυχούσε για το γιο της: «Ανησυχείς υπερβολικά γι’ αυτόν. Εάν προσευχήθηκες γι’ αυτόν, καθώς κάνεις, και τον εμπιστεύθηκες στον Θεό, θα έπρεπε να σταματήσεις να ανησυχείς γι’ αυτόν. Η εντολή να μη μεριμνάμε είναι απεριόριστη.
Ακριβώς έτσι ισχύει ο λόγος: «Πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν». Εάν αναθέσουμε το φορτίο μας σε κάποιον άλλο, τότε πώς θα μας επιβαρύνει ακόμη; Εάν το παίρνουμε πάλι μαζί μας, φεύγοντας από το θρόνο της χάριτος, είναι ξεκάθαρο πως δεν το αφήσαμε εκεί. Όσον αφορά εμένα, εξετάζω τις προσευχές μου ως εξής: εάν έχω παραδώσει κάποιο θέμα και μπορώ μετά ν’ αναχωρήσω με χαρούμενη, ξαλαφρυμένη καρδιά, το θεωρώ απόδειξη του ότι προσευχήθηκα με πίστη. Εάν όμως πάρω πάλι μαζί μου το φορτίο, συμπεραίνω, ότι δεν ήταν ενεργή η πίστη».
Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ