του Χάρη Ι. Νταγκουνάκη
ΑΝ ρωτούσε κανείς ποια είναι τα μεγαλύτερα γεγονότα που συγκλονίζουν τον τελευταίο καιρό την ελληνική καθημερινότητα, θα έπαιρνε ποικίλες απαντήσεις.
Κάποιοι θα έλεγαν ότι το κυρίαρχο γεγονός της ελληνικής πραγματικότητας τον τελευταίο καιρό είναι τα σκάνδαλα. Άλλοι ότι είναι οι Ευρωεκλογές, άλλοι η οικονομική κρίση κ.ο.κ.
Είναι και κάποιοι που σκέφτονται πιο βαθιά τα πράγματα, και θα μας πουν ότι το μεγαλύτερο γεγονός περικλείεται σε μία λέξη, που ίσως την ακούμε όλο και περισσότερο αυτό τον καιρό. Είναι η λέξη «Συμψηφισμός». Όλα ανάγονται εκεί.
Βγαίνει το ένα κόμμα και κατηγορεί το άλλο για ένα, δύο, τρία σκάνδαλα, αλλά βγαίνει ο «κατηγορούμενος» και αντιτείνει: «Κι εσείς τα ίδια και χειρότερα κάνατε». «Ξεχάσατε τα δικά σας;» «Εμείς τουλάχιστον τα αποκαλύπτουμε ενώ εσείς τα κρύβατε».
Κι επειδή ο ένας είναι λίγο καλύτερος από τον άλλο ή ο άλλος λίγο καλύτερος από τον πρώτο, ερχόμαστε «η μια-η άλλη» που λέει κι ο λαός, «ίσα βάρκα, ίσα νερά», που λένε κι οι ψαράδες. Όλα συμψηφίζονται κι έτσι έχουμε την ψευδαίσθηση πως όλα τακτοποιούνται, αφού «δε βαριέσαι βρε αδερφέ, όλοι ίδιοι είναι». Κανένας δεν θέλει να ξεφύγει από την κοινή πρακτική, να κάνει κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο, κάτι διαφορετικό τέλος πάντων, για ν’ αποδείξει στην πράξη πως είναι καλύτερος.
Ο συμψηφισμός είναι μια παγίδα όχι μόνο στην πολιτική ή στην κοινωνική ζωή αλλά και στην πνευματική ζωή του ανθρώπου. Σου λέει ο Θεός: «Είσαι αμαρτωλός κι έχεις ανάγκη να μετανοήσεις και να καταδικάσεις την αμαρτία στη ζωή σου» (Προς Ρωμαίους 3,23-26). Κι εσύ απαντάς: «Ναι, μπορεί να είμαι αμαρτωλός αλλά και οι άλλοι τα ίδια κάνουν». Ή: «ναι, είμαι αμαρτωλός αλλά δεν είμαι και σαν τον γείτονα που άφησε τη γυναίκα του και πάει με άλλες! Εγώ είμαι καλός οικογενειάρχης, άρα δεν έχω ανάγκη σωτηρίας!» Λες κι ο Θεός δεν ξέρει τι είσαι!
«Η αμαρτία θα σε στείλει στην απώλεια», λέει ο Χριστός, «αν δεν μετανοήσεις» (Κατά Ιωάννην 8,24). Κι εσύ λες: «ναι, μπορεί να έχω κάνει δέκα αμαρτίες αλλά έχω κάνει και δεκαπέντε καλές πράξεις, άρα αφού οι καλές πράξεις είναι περισσότερες, δεν έχω ανάγκη να μετανοήσω». Και κάνεις τον Θεό ψιλικατζή!
Το μήνυμα της Βίβλου είναι όμως ότι ο Θεός δεν μας κρίνει με βάση την ηθική ποιότητα των άλλων αλλά με βάση την αγιότητα τη δική του. Και δεν μας καλεί να γίνουμε καλύτεροι από τους άλλους, αλλά να φτάσουμε στο τέλειο πρότυπο του Χριστού, να γίνουμε άγιοι, ανεξάρτητα του πόσο αμαρτωλοί είναι οι άλλοι, ή αν είναι λιγότερο ή περισσότερο αμαρτωλοί από μας. «Όλη η συμπεριφορά σας να είναι άγια, όπως άγιος είναι κι ο Θεός που σας κάλεσε» (Α΄ Πέτρου 1,15 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου).
Θα δεχτείς την αγιότητα, και συνεπώς την ολοκληρωτική σωτηρία του Θεού στη ζωή σου ή θα μείνεις με το κομπιουτεράκι στο χέρι να ασχολείσαι με τους συμψηφισμούς;