του Σπύρου Zωδιάτη
Η εποχή μας διακρίνεται για την αφοσίωσή της στην υλική δύναμη. Προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τα πάντα για να αποκτήσουμε δύναμη.
Οι επιστήμονες συζητούν για τη χρησιμοποίηση της ατομικής δύναμης για τους σκοπούς τους. Η δύναμη δεν δημιουργείται αλλά ελευθερώνεται. Το αυτοκίνητο δεν κινείται από τον εαυτό του αλλά με ορισμένα μηχανήματα απελευθερώνει τη δύναμη που υπάρχει στη βενζίνη. Η δύναμη των καταρρακτών του Νιαγάρα απελευθερώνεται και διοχετεύεται για την κίνηση μεγάλων βιομηχανιών.
Η ζωή όλων μας εξαρτάται από τις δυνάμεις που αντλούμε από τον εξωτερικό κόσμο. Μόνοι μας δεν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε τη δύναμη για να ζήσουμε. Το δέντρο με τις ρίζες και τα φύλλα του τρέφεται από τις δυνάμεις που περιέχονται στο ηλιακό φως και στο έδαφος. Τα σώματά μας χρειάζονται οξυγόνο που αποσπούν τη δύναμη για τη συντήρηση και ανάπτυξή τους. Κανένα ζωντανό ον στον κόσμο αυτό δεν είναι αυτοσυντήρητο. Η ενέργεια που χρησιμοποιούμε πηγάζει από δυνάμεις ανεξάρτητες του εαυτού μας.
Δυστυχώς όσοι ασχολούνται με τις υλικές δυνάμεις αποδίδουν λίγη σπουδαιότητα στην πνευματική δύναμη. Υπάρχουν δύο βασίλεια: το υλικό και το πνευματικό. Για να ζήσει κανείς στο υλικό, χρειάζεται δύναμη υλική, για να ζήσει στο πνευματικό χρειάζεται πνευματική δύναμη. Όπως δεν μπορούμε μόνοι μας να δημιουργήσουμε υλική δύναμη, έτσι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε δύναμη πνευματική για την ηθική και πνευματική μας υπόσταση. Τα πνευματικά προβλήματα, είναι περισσότερα από τα υλικά. Για την αντιμετώπισή τους χρειαζόμαστε δύναμη από έξω. Οι νόμοι της φυσικής μας συντήρησης μοιάζουν με τους νόμους της πνευματικής μας. Γι’ αυτό ακριβώς ο Χριστός υποσχέθηκε στους Μαθητές Του τέτοια πνευματική δύναμη: “Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς”.
Ένας ξένος επισκέφθηκε το μουσείο όπου βρίσκονταν το σπαθί του Ουάλλας, του μεγάλου Σκώτου ήρωα. “Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα τέτοιο σπαθί μπόρεσε να κερδίσει τόσες μάχες”, παρατήρησε. Ο ξεναγός όμως απάντησε: “Δεν είναι το σπαθί που έχει την αξία αλλά το χέρι που το χειρίστηκε”. Και μεις είμαστε νεκροί όπως το σπαθί εκείνο, αλλά με το Παντοδύναμο Χέρι του Θεού γινόμαστε εργαλεία χρήσιμα. Η μη αναγνώριση των πνευματικών μας αναγκών, μας στερεί της απαραιτήτου πνευματικής δύναμης. Εκείνοι που εξαρτώνται από τους εαυτούς τους είναι σαν τα στάσιμα νερά. Όταν συμβεί κάτι στη ζωή που απαιτεί μεγάλη πνευματική αντοχή, αυτοί δεν μπορούν να σταθούν. Πέφτουν κάτω από το βάρος των περιστάσεων και των θλίψεων της ζωής. Χρειάζεται διαρκής εισροή για να επιτευχθεί η διαρκής εκροή.
Μπορείς να έχεις αποταμιευμένα αρκετά χρήματα που θα σε βοηθήσουν να ζήσεις για λίγο διάστημα. Αν όμως δεν έχεις συνεχές εισόδημα, θα έλθει η στιγμή που τα χρήματά σου θα τελειώσουν. Ο σοφός άνθρωπος πρέπει να διατηρεί ισοζύγιο μεταξύ των εσόδων και των εξόδων του. Τέτοιο ισοζύγιο πρέπει να διατηρούμε και στις πνευματικές δυνάμεις. Πόσες φορές δεν έγινα μάρτυρας τραγικής σκηνής τελείας απελπισίας των αγαπητών συγγενούς που πέθανε. Δεν ήταν έτοιμοι για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας στιγμής που απορροφά άφθονη πνευματική δύναμη. Για μερικούς ο χωρισμός από κάποιον αγαπητό τους σημαίνει τελεία κατάπτωση. Δεν μπορούν να δουν πέρα από τον τάφο. Δεν έχουν την ελπίδα ότι μια μέρα θα συναντήσουν τον αγαπητό τους. Αν όμως κατά τις ημέρες της υγείας σκέπτονταν ότι ο κόσμος και η επιθυμία του παρέχονται, “Εκείνος όμως που πράττει το θέλημα του Θεού μένει στον αιώνα”, θα έπαιρναν την Αγία Γραφή να τη μελετήσουν και να ετοιμαστούν για τη “μαύρη” στιγμή που αναπόφευκτα έρχεται στη ζωή του καθένα μας.
Κάποτε ένας πήγε στο Παρίσι. Αγόρασε κάποιο δώρο για τη σύζυγό του. Μια σπιρτοθήκη η οποία ήταν καμωμένη από ένα μέταλλο που μπορούσε να ακτινοβολεί τη νύχτα. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του θέλησε να κάνει την έκπληξη στη σύζυγό του. Έσβησε τα φώτα με την ελπίδα ότι η σπιρτοθήκη θ’ ακτινοβολούσε. Δεν έγινε τίποτε. Θύμωσε και πέταξε τη σπιρτοθήκη κακολογώντας τον Γάλλο που προφανώς τον γέλασε. Την άλλη μέρα η κυρία πήρε τη σπιρτοθήκη να την εξετάσει και είδε κάτι στη Γαλλική γλώσσα. Το πήγε σε μια γειτόνισσά της να της το διαβάσει. Να τι έγραφε: “Αν με εκθέσετε στο φως του ηλίου τη διάρκεια της μέρας, θα λάμπω για σας στο σκοτάδι της νύχτας”. Εξέθεσε λοιπόν τη σπιρτοθήκη στο φως του ηλίου και τη νύχτα απέδειξε στον άντρα της ότι ο Γάλλος δεν τον είχε γελάσει, αλλά υπήρχε κάποιος όρος που έπρεπε να τηρηθεί. Καταλάβατε το μάθημα. Στη νύχτα του σκότους, της θλίψης, της δοκιμασίας, του πόνου, της ασθένειας, του θανάτου, δεν μπορούμε να λάμψουμε αν την ημέρα δεν εκτεθήκαμε στις ζωοδόχους ακτίνες του Χριστού, που είναι η πηγή κάθε παρηγοριάς. Αν στην ευημερία δεν λάβουμε πνευματική δύναμη για παρακαταθήκη, δεν θα αντέξουμε να περάσουμε από την κοιλάδα του θανάτου.
Ποια είναι η πηγή της πνευματικής δύναμης; Να τι λέγει ο Παύλος: «Άλλωστε δεν ντρέπομαι για το Ευαγγέλιο του Χριστού, γιατί είναι δύναμη Θεού για σωτηρία στον καθένα που πιστεύει, τόσο για τον Ιουδαίο αρχικά όσο και για τον Έλληνα» (Ρωμ. 1:16). Ίσως αυτή είναι η δύναμη που λείπει από τη ζωή σου, το Ευαγγέλιο του Χριστού. Γι’ αυτό είσαι δυστυχής. Από υλικής πλευράς ίσως να είσαι ευκατάστατος, όχι όμως πνευματικά. “Δεν εγνώρισας, δεν ήκουσας, ότι ο αιώνιος Θεός δεν ατονεί και δεν αποκάμνει; Δίδει ισχύν εις τους ητονισμένους και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους” (Ησ. 40:28-29). Η δύναμη αυτή του Θεού είναι και για σένα, αν θελήσεις να απλώσεις το χέρι της πίστης και να την λάβεις.