του Ray Stedman σε μετάφραση Γιούλικας Κ. Masry
«Πρεσβύτερον μη επιπλήξης, αλλά πρότρεπε ως πατέρα∙ τους νεωτέρους, ως αδελφούς∙ τας πρεσβυτέρας, ως μητέρας∙ τας νεωτέρας, ως αδελφάς, μετά πάσης καθαρότητος». (Α Τιμ. 5/1-2)
Σ’ αυτό το εδάφιο κρύβεται μια μεγάλη ψυχολογική αλήθεια που συναντάμε πολύ συχνά στις Γραφές. Λέει ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στους άλλους βασίζεται στο πώς τους βλέπουμε και ως τι τους θεωρούμε. Στον κόσμο σχεδόν όλοι οι άνθρωποι πέφτουν στην κατηγορία είτε του αντιπάλου, που προσπαθεί να βγει νικητής στον αγώνα, είτε του φίλου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πάμε εμείς μπροστά. Ως χριστιανοί όμως καλούμαστε να βλέπουμε τους άλλους με πολύ διαφορετικό μάτι. Ο Παύλος λέει στο νέο αυτό ποιμένα να θεωρεί τους μεγαλύτερους του σαν να ήταν ο πατέρας του, να τους θεωρεί δηλαδή ως ανθρώπους οι οποίοι έχουν αποκτήσει κάποια πείρα, έχουν επιβιώσει πολλών κρίσεων στη ζωή τους και έχουν αποκτήσει ένα βαθμό γνώσης και σοφίας.
Επίσης, ο Παύλος λέει στο νεαρό Τιμόθεο να θεωρεί τους νέους σαν να ήταν αδελφοί του, δηλαδή του θυμίζει ότι πρόκειται για μια συγγενική σχέση. Οι άλλοι νέοι δεν είναι αντίπαλοι και εχθροί του: είναι τα αδέλφια του. Η αδελφική σχέση προϋποθέτει ανοιχτή καρδιά και εντιμότητα του ενός απέναντι στον άλλο, μια σχέση σεβασμού και φροντίδας του ενός για τον άλλο. Όταν ο νέος άνθρωπος βλέπει τους άλλους σαν αδέρφια του, θα τους συμπεριφερθεί και σαν αδέρφια του.
Τις μεγάλες γυναίκες ο Παύλος λέει στον Τιμόθεο να τις θεωρεί όπως τη μητέρα του. Στη ζωή μου θυμάμαι πολλές ηλικιωμένες γυναίκες που τις θεωρούσα μητέρες μου όταν ήμουν νέος και έτρεφα μεγάλο σεβασμό απέναντί τους για τη σοφία και την αγάπη που μου έδειχναν.
Τέλος ο Παύλος συμβουλεύει τον Τιμόθεο να θεωρεί τις νέες γυναίκες ως αδελφές του—τρέφοντας γι αυτές αισθήματα αγάπης και φροντίδας, αλλά βέβαια χωρίς σεξουαλικά κίνητρα. Γι αυτό προσθέτει τη φράση «μετά πάσης καθαρότητος». Ένας νέος ποιμένας πρέπει να έχει αγνές προθέσεις και συμπεριφορά απέναντι στις νεαρές γυναίκες του ποιμνίου του. Δεν θα υπήρχε βέβαια τίποτε το αξιοκατάκριτο αν κάποτε ο Τιμόθεος ένιωθε μια έλξη προς μία νεαρή γυναίκα από το ποίμνιό του και την παντρευόταν. Αλλά εδώ ο Παύλος μάς θυμίζει ότι η συνήθης σχέση ενός νεαρού ποιμένα προς τις νεαρές γυναίκες της εκκλησίας του είναι μια σχέση αδελφού προς αδελφή όπου εκείνος τις βοηθάει και προσπαθεί να τις καταλάβει.
Ευχαριστώ, Κύριε, που όταν με κάλεσες στην ύπαρξη, με τοποθέτησες μέσα σε μία οικογένεια. Βοήθησέ με να βλέπω και τους άλλους ανθρώπους σαν πατέρες, μητέρες, αδελφούς και αδελφές εν Χριστώ.
Εφαρμογή: Οι υγιείς ανθρώπινες σχέσεις προϋποθέτουν αμοιβαίο σεβασμό. Είμαστε προσεκτικοί στη ζωή μας να βλέπουμε τους άλλους ως ψυχές για τις οποίες πέθανε ο Χριστός; Σεβόμαστε το κυριαρχικό δικαίωμα που έχει ο Θεός πάνω στη ζωή του κάθε ανθρώπινου πλάσματος;
(© 2007 Elaine Stedman—από το βιβλίο του συγγραφέα The Power of His Presence)