Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός
Αυτό που προσέχουμε μελετώντας το σύμπαν είναι η θαυμαστή αρμονία, η τάξη και η νομοτέλεια που κυριαρχούν σε κάθε γωνιά του. Τα πάντα εργάζονται και συνεργούν προς ένα συγκεκριμένο σκοπό: Τη διατήρηση της ζωής πάνω στη γη. Ενδεικτικά ας δούμε μερικά παραδείγματα από τα οποία καταφαίνεται μια εμφανής σκοπιμότητα στον τρόπο οργάνωσης και συμπεριφοράς της ύλης, ώστε να υπάρχει και να συντηρείται η ζωή.
Στο θαλασσινό νερό υπάρχει το αλάτι που εμποδίζει τη σήψη και τη μόλυνση. Αν έλειπε αυτό το στοιχείο, τότε ο πλανήτης μας θα ήταν μια σταγόνα από βούρκο μέσα στο διάστημα. Μήπως η παρουσία του αλατιού στο νερό της θάλασσας είναι τυχαία;
Στην ατμόσφαιρα υπάρχει ένα αέριο, το όζον, που περιβάλλει τη γη σε ένα συγκεκριμένο ύψος και απορροφά τις υπεριώδεις ακτινοβολίες, οι οποίες θα κατέστρεφαν κάθε μορφή ζωής, αν έφθαναν στη γη. Μήπως το όζον βρίσκεται τυχαία στην ατμόσφαιρα;
Η εκλειπτική σχηματίζει με τον ισημερινό γωνία 230 27 ΄ ακριβώς, ώστε να έχουμε το ιδανικό κλίμα στη γη, που ευνοεί την ανάπτυξη και διατήρηση της ζωής. Είναι το γεγονός αυτό τυχαίο;
Η απόσταση της γης από τον ήλιο είναι ακριβώς αυτή που πρέπει, ώστε να θερμαίνεται κατάλληλα, για να συντηρείται η ζωή. Είναι αυτό τυχαίο;
Γνωρίζουμε ότι ο όγκος δεδομένης ποσότητας νερού αυξάνεται όταν ελαττώνεται η θερμοκρασία από +40 C ως 00 C . Αυτή ακριβώς η ανωμαλία στη διαστολή του νερού διασώζει τη ζωή στον πλανήτη μας. Διαφορετικά όλες οι θάλασσες θα πάγωναν και η γη θα ήταν μια παγωμένη σφαίρα στο διάστημα. Μοναδικές μορφές ζωής θα ήταν κάποια βακτήρια και ιοί που αντέχουν σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Αυτός ο κατ’ εξαίρεση τρόπος διαστολής του νερού είναι τυχαίος ή μήπως υπάρχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα;
Από τη δημιουργία του ανθρώπου μέχρι σήμερα, η αναλογία μεταξύ των ανδρών και των γυναικών παραμένει αμετάβλητη. Το ένα φύλο ποτέ δεν υπερίσχυσε δραματικά του άλλου, ώστε να υπάρξει κίνδυνος για τη διαιώνιση του ανθρώπινου είδους. Η διατήρηση αυτού του ισοζυγίου μήπως στηρίζεται στην τύχη, ή κάποιος φροντίζει γι αυτό, επειδή ενδιαφέρεται για μας;
Τελικά αν δεχθούμε ότι υπάρχει μια σωρεία συμπτώσεων, που κατά περίεργο τρόπο εξυπηρετούν όλες τον ίδιο σκοπό, δηλαδή τη διατήρηση της ζωής, τότε προκύπτει η εύλογη υποψία, ότι κάποιος κρύβεται πίσω από αυτές τις καλά οργανωμένες και περίεργες συμπτώσεις. Κάποιος μερίμνησε για την ύπαρξη τους, επειδή ενδιαφέρεται για τη διατήρηση της ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη. Διαισθανόμαστε ότι υπάρχει ένα λογικό ον, μια προσωπικότητα που ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο. Αυτό το πρόσωπο θέλει να μας γνωστοποιήσει την ύπαρξή Του με τον τρόπο που ενεργεί. Με τη μέριμνα και την πρόνοιά Του αποδεικνύει ότι αγαπά τον άνθρωπο. Οι ενδείξεις, αν όχι και αποδείξεις που έχουμε για την ενεργό παρέμβαση αυτού του προσώπου στη διατήρηση της ζωής είναι τόσες πολλές, που είναι αδύνατο να τις αγνοήσουμε. Καταλήγουμε συνεπώς στο συμπέρασμα, ότι πίσω από αυτές τις περίεργες συμπτώσεις, υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται και μας αγαπά. Γι’ αυτό και μας φροντίζει τόσο πολύ. Άρα βλέπει μέσα μας κάτι πολύτιμο. Είμαστε εικόνα και ομοίωσή Του κι Αυτός είναι ο Δημιουργός μας. Η Αγία Γραφή μας πληροφορεί, ότι αυτό το πρόσωπο είναι ο Τριαδικός Θεός. Πρέπει λοιπόν να Τον γνωρίσουμε. Να συνδεθούμε μαζί Του. Να αναπτύξουμε σχέσεις μαζί Του. Να Τον αγαπήσουμε κι εμείς, καθώς Εκείνος πρώτος μας αγάπησε. Η Βίβλος μας αποκαλύπτει, ότι για να έχουμε μια πνευματική σχέση μαζί Του πρέπει να γνωρίσουμε το Χριστό. «Ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ειμή δι εμού» (Ιωα.14/6). Πρέπει να γίνουμε τέκνα του Θεού και να μην παραμείνουμε απλώς δημιουργήματά Του. Διότι «όσοι εδέχθησαν αυτόν εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι τοις πιστεύουσι εις το όνομα αυτού (Ιω.1/12).
Ας ανοίξουμε λοιπόν τις Γραφές μας κι ας αφήσουμε το Χριστό να μας αποκαλυφθεί. Να γνωρίσουμε τον αυθεντικό Χριστό όπως ξεπροβάλλει μέσα από το Λόγο Του, ως Υιός και Λόγος του Θεού, ως το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Να γνωρίσουμε την αγάπη του Χριστού την υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν, για να πληρωθούμε με όλον το πλήρωμα του Θεού (Εφ.3/19). Τότε θα γονατίσουμε μπροστά Του και θα τον ομολογήσουμε ως Κύριον και Θεόν μας, όπως έκαμε και ο Θωμάς. Από εκείνη τη στιγμή θα είναι μαζί μας όπως μας υποσχέθηκε, «πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματ.28/20).