του Παναγιώτη Σταυρινού, Μαθηματικού
Τις μέρες αυτές το πνεύμα του καρναβαλισμού αναζωπυρώνεται και σαρώνει την ανθρωπότητα. Τα κατάλοιπα της ειδωλολατρίας αναβιώνουν κάθε χρόνο με τη μορφή των καρναβαλίστικων εκδηλώσεων. Και ο λεγόμενος χριστιανικός κόσμος, ευρισκόμενος κάτω από την επίδραση αυτού του ειδωλολατρικού πνεύματος, χωρίς να το αντιλαμβάνεται ίσως, δίνει την ευκαιρία σε μερικούς φαύλους να καλύψουν το πρόσωπο με τη μάσκα και μέσα στην ανωνυμία και το συρφετό του πλήθους, να εκδηλώσουν τον κακό τους εαυτό. Καλυπτόμενοι πίσω από το προσωπείο, αναδεικνύουν το μέγεθος της αχρειότητας που φωλιάζει στην ανθρώπινη ψυχή, η οποία είναι εκ φύσεως «σφόδρα διεφθαρμένη» (Ιερ.17/9). Οι καρναβαλίστικες φιέστες καλλιεργούν ένα κλίμα διονυσιασμού, στο οποίο μπορούν να εκδηλωθούν αποκρουστικές συμπεριφορές. Αυτές οι εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από ξέφρενο γλέντι, όπως διαλαλούν και διαφημίζουν και διατυμπανίζουν από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως οι διοργανωτές τους. Στη Βραζιλία, αλλά και σε άλλες χώρες όπου τέτοιες μέρες οι καρναβαλίστικες εκδηλώσεις βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους, έχει διαπιστωθεί έξαρση στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, σεξουαλικής βίας και διάφορων άλλων έκνομων πράξεων.
Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, ο Ελληνισμός παραδίδεται αμαχητί στο αντιβιβλικό, αντιχριστιανικό καρναβαλίστικο εωσφορικό πνεύμα, που σαρώνει την υφήλιο. Και οι οπαδοί του Ναζωραίου παρακολουθούν άλαλοι και σιωπηλοί, χωρίς να υψώνουν δημοσίως φωνή νουθεσίας προς το συνεπαρμένο πλήθος. Γιατί άραγε; Τι πάθαμε αγαπητά μου εν Χριστώ αδέλφια; Ταπεινά πιστεύω, ότι η αγάπη μας προς τον υπέρ ημών σταυρωθέντα και αναστάντα, έχει ψυχρανθεί (Ματ.24/12). Κλειστήκαμε έντρομοι στα σπίτια μας και κλειδώσαμε τις πόρτες και τα στόματά μας, ”δια τον φόβον των Ιουδαίων”. Και από το ”υπερώον” μας, παρακολουθούμε ”ως στρουθία μονάζοντα επί του δώματος” (Ψαλ. 102/7) την εξέλιξη των Διονυσίων. Όπου να’ ναι θα υποδεχθούμε σαν λαός το βασιλιά Καρνάβαλο στις πόλεις μας και στην καρδιά μας. Πρωί – πρωί θα πάμε στις εκκλησίες και το απόγευμα θα συνωστισθούμε κατά χιλιάδες στους δρόμους, για να υποδεχθούμε τον λατρευτό μας βασιλιά Καρνάβαλο. Την επομένη, αφού πρώτα τακτοποιήσουμε τις φενάκες και τα προσωπεία, για να τα χρησιμοποιήσουμε την επόμενη χρονιά, θα μπούμε στον ”πνευματικό αγώνα” μέχρι το Πάσχα, γιατί σαν ”καλοί χριστιανοί” πρέπει να υποδεχτούμε και τον Αναστημένο Βασιλιά των Βασιλέων. Μετά τα ξέφρενα γλέντια, θα αρχίσουμε να βιώνουμε ”έμφρονες” πια, τα πάθη του Κυρίου. Θα προσέχουμε τις τροφές μας, διότι το λάδι μπορεί να μολύνει και να διαστρέψει το διάπυρο προς τον Κύριο πνεύμα μας και το γάλα θα λερώσει την πάλλευκη ψυχή μας. Οι λικνιζόμενοι υπό τους ήχους της σάμπας θα μετατραπούν σε χορτοφάγους, διότι πιστεύουν ότι η νηστεία είναι θέμα βρώσης και πόσης, αδιαφορώντας για τη γνώμη του Χριστού, ότι δεν είναι τα εισερχόμενα αλλά τα εξερχόμενα που μολύνουν τον άνθρωπο (Ματ.15/17-20). Έτσι, σε λίγες εβδομάδες, από την Κύπρο ως τον Έβρο και την Κρήτη, στους δρόμους που πορευτήκαμε με τον Καρνάβαλο, στους ίδιους δρόμους θα βαδίζουμε και πάλι την Αγία Παρασκευή, περιάγοντες αυτήν τη φορά τον εσταυρωμένο Ιησού. Σαν γνήσιοι καρναβαλιστές που είμαστε, απληροφόρητοι και αδιάφοροι οι πλείστοι στις υποδείξεις του Λόγου του Θεού, θα ανασύρωμεν από τους κρυψώνες της συνείδησής μας την καθιερωμένη υποκριτική μάσκα που φοράμε κάθε Αγία Παρασκευή και υπό τους πένθιμους ήχους της καμπάνας και όχι της σάμπας, θα παρελαύνωμεν τεθλιμμένοι στους ίδιους δρόμους, χωρίς κονφετί και σερπαντίνες, ανάμεσα στο ίδιο πλήθος, ακολουθούντες τον επιτάφιον όπως ακολουθούσαμε τον Βελίαλ προ ολίγων εβδομάδων. Ανάμεσα σε τυπολάτρες και θρησκόληπτους, ανάμεσα σε άθεους μεν αλλά πιστούς σε έθιμα και συνήθειες, ανάμεσα σε ανθρώπους που ίσως έχουν ζήλον Θεού αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν (Ρωμ.10/2), λαός και ηγεσία θα παριστάνουμε οι πλείστοι ως επιπόλαια μειράκια τους καλούς χριστιανούς με ένα κερί στο χέρι. O spectaculum miserum. Ω, ύψος υποκρισίας τρισμέγιστον! Θεομπαιξίας απύθμενον βάθος! O tempora! Ο mores!
Λεμεσός-Κύπρος