Στην εφημερίδα ΒΗΜΑ (7/2/09) δημοσιεύτηκε ένα ρεπορτάζ από την Ουάσιγκτον, που αναφερόταν στο καθιερωμένο μπρέκφαστ του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, στο οποίο πήραν μέρος προσωπικότητες διεθνούς κύρους, όπως ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπράουν, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Πούτιν, ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Σαρκοζί, η καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ κ.ά.
Ο ομιλητής της συνάντησης ήταν ο τέως πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπλερ. Τόνισε ότι ο 21ος αιώνας προμηνύεται «φτωχότερος σε πνεύμα και ευτελέστερος σε προθέσεις αν ο κόσμος επιμείνει να αγνοεί τη Θεία Χάρη» και ότι «η θρησκευτική πίστη θα πρέπει «να ξαναπάρει τη θέση που της αξίζει ως οδηγός του κόσμου και του μέλλοντός του».
Αποτεινόμενος στον πρόεδρο Ομπάμα, είπε: «Είναι πρόσφορη η σημερινή ευκαιρία, κατά την εξαιρετική αυτή στιγμή στην ιστορία των χωρών μας, να ακουστεί αυτή η έκκληση για δράση. Προσευχόμαστε η δράση να είναι σύμφωνη με το έργο και τη θέληση του Θεού».
Απ’ όλα όμως που είπε ο Μπλερ, μας εντυπωσίασε ένα περιστατικό
που περιγράφει το προσωπικό του «πνευματικό ξύπνημα» σε ηλικία 10 ετών. «Εκείνη την ημέρα, είπε, ο πατέρας μου, ηλικίας 40 ετών, έπαθε σοβαρό έμφραγμα. Η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή». Όταν πήγε σχολείο και περίγραψε την κατάσταση, ο δάσκαλος γονάτισε και άρχισε να προσεύχεται. Ο μικρός Τόνι έκρινε τότε σκόπιμο να εξομολογηθεί: «Ξέρετε» είπε στον δάσκαλο «νομίζω ότι ο πατέρας μου δεν πιστεύει στον Θεό…». Και τότε ο δάσκαλος απάντησε: «Αυτό δεν έχει σημασία. Ο Θεός πιστεύει σε εκείνον και τον αγαπάει χωρίς να προσδοκά ανταπόδοση».
Όπως γράψαμε και άλλοτε το περιοδικό μας και οι αρθογράφοι του δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική, ούτε και κρίνουν συγκεκριμένες πολιτικές πολιτικών ή κομμάτων. Αυτά ανήκουν σε άλλους. Εμείς σχολιάζουμε δηλώσεις πολιτικών που άπτονται της χριστιανικής πίστης.
Το ότι πολιτικοί, μεγάλων μάλιστα, χωρών μαζεύονται για να προσευχηθούν –πράγμα ασυνήθιστο- είναι καλό σημάδι. Σε άλλες χώρες η πίστη, όχι μόνο απαξιώνεται από πολιτικούς αλλά και διώκεται. Βέβαια, πολλές φορές, παρατηρείται το θλιβερό φαινόμενο, που δημιουργεί και ερωτηματικά, η πολιτεία και η διαγωγή των ηγετών του κόσμου αλλά και των δικών μας, να μην έχουν το ανάλογο πνευματικό εκτόπισμα.
Σε κάθε περίπτωση, η Αγία Γραφή μας παραγγέλλει: «Παρακαλώ, λοιπόν, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για τους ανώτατους άρχοντες και για όλους εκείνους που βρίσκονται σε αξιώματα, ώστε να ζούμε ήρεμα και ήσυχα με απόλυτη ευλάβεια και σεμνότητα» (Β’ Τιμ. 2/1,2) και: «κάθε άνθρωπος να υποτάσσεται στις εξουσίες που βρίσκονται πάνω απ’ αυτόν, γιατί δεν υπάρχει θεσμός εξουσίας που να μην έχει την προέλευσή του από το Θεό. Και οι εξουσίες που υπάρχουν έχουν θεσμοθετηθεί από το Θεό» (Ρωμ. 13/1). Και να έχουμε υπόψη ότι, όταν τα έγραφε αυτά ο απ. Παύλος, κυβερνούσε ο παρανοϊκός Νέρωνας!
Μακάρι, συναντήσεις προσευχής να γίνονται τακτικά, ώστε ο Θεός να φωτίσει τους ηγέτες των εθνών να παίρνουν αποφάσεις που θα είναι για το καλό των λαών τους και όλης της ανθρωπότητας.
Οπωσδήποτε εντυπωσιακή ήταν η στάση του δασκάλου του Μπλερ, που προσευχήθηκε όταν άκουσε ότι ο πατέρας του μαθητή του ήταν σοβαρά άρρωστος. Σήμερα, μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, όχι μόνο δεν προσεύχονται αλλά σπέρνουν σπόρους αθεΐας και αμφισβήτησης προσπαθώντας με κάθε τρόπο να πετάξουν την Αγία Γραφή ως επικίνδυνη και να βάλουν στα σχολεία την ελληνική μυθολογία και το δωδεκαθεϊσμό! Ας προσευχόμαστε για τους πιστούς στον Θεό εκπαιδευτικούς, να είναι καλό παράδειγμα ανάμεσα στους μαθητές και στους συναδέλφους τους.
Γεώργιος Σ. Κανταρτζής