Οι Γυναίκες-Κρίκοι στην Αλυσίδα Ζωής του Μωυσή — Γράφει η Ιωάννα Σαχινίδου, Φυσιογνώστρια

Έξοδος 1:15-22, 2:1-10

Οι γυναίκες που θα συναντήσουμε έζησαν σε κοινωνίες πατριαρχικές, όπου οι ίδιες και οι ιστορίες τους ήταν δευτερεύουσας σημασίας στο κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής τους. Κάποιες φορές δεν αναφέρονται τα ονόματά τους και μένουν ανώνυμες. Άλλοτε οι ιστορίες τους που βρίσκονται στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Εξόδου μένουν ατελείωτες. Ήταν γυναίκες που ο φόβος του Θεού έκανε να ξεχειλίζει από μέσα τους το χάρισμα να εργάζονται για τον ερχομό, την διατήρηση, και την ανάπτυξη της ζωής και να φροντίζουν την ζωή, ενάντια στην εξουσία καθώς παράβαιναν τον νόμο του αιμοχαρή Φαραώ που έσπερνε θάνατο στα νεογέννητα Εβραιόπουλα.

Το πλαίσιο Στο τέλος του βιβλίου της Γενέσεως ο Ιωσήφ έσμιξε με τα αδέλφια και τον πατέρα του, καθώς η μεγαλοψυχία του έφερε συμφιλίωση. Όλη η οικογένεια ήταν στην Αίγυπτο, αλλά ο Ιωσήφ τους βεβαίωνε ότι ο Θεός θα τους επισκεφθεί για να τους οδηγήσει μακριά από την Αίγυπτο στη γη που υποσχέθηκε στον Αβραάμ, στον Ισαάκ και στον Ιακώβ. Η Έξοδος ιστορεί αυτή την επίσκεψη του Θεού. Οι Εβραίοι αναμένουν την ώρα που θα γίνουν ένα ανεξάρτητο, μεγάλο, δυνατό έθνος. Πότε όμως θα πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις του Θεού και το όραμά τους για τους υποτελείς Εβραίους; Η παράνοια του νέου Αιγυπτίου Φαραώ οδηγεί σε ασφυκτικό κλοιό. Ο Ιωσήφ έσωσε από την φοβερή πείνα της γης, τους Αιγυπτίους και όσους ανθρώπους από όλες τις χώρες έρχονταν στην Αίγυπτο να αγοράσουν σιτηρά (Γέν. 41: 57). Ο Φαραώ τα συμβάντα αυτά δεν τα ξέρει, ή δεν θέλει να τα ξέρει γιατί τότε θα ήταν ευγνώμων στον Ιωσήφ και σπλαχνικός στους απογόνους του. Δυστυχώς η κατάσταση χειροτερεύει για τους Εβραίους που ζουν στο φόβο, στην εκμετάλλευση, στη βία και καταπιέζονται άσπλαχνα από τον Φαραώ.[1]      

Ο νέος Φαραώ φοβισμένος από την ανάπτυξη και την δύναμη των Εβραίων που συνεχώς αυξανόταν, κατάστρωσε ένα αποτρόπαιο σχέδιο για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Προχωρά πέρα από την υποδούλωση των Εβραίων στην γενοκτονία τους. Διέταξε δύο μαίες να σκοτώνουν όλα τα νεογέννητα αγόρια των Ισραηλιτών την ώρα που θα βοηθούσαν τις ετοιμόγεννες γυναίκες να γεννήσουν. Η διαταγή του Φαραώ είναι βίαιη και παρανοϊκή, η γλώσσα της ξύλινη στη φρίκη της, χωρίς επιείκεια, ούτε περιθώριο για διαπραγματεύσεις. Θα ήταν σίγουρος ο Φαραώ ότι το σχέδιό του θα πετύχαινε μια και όλες οι ετοιμόγεννες Εβραίες θα ζητούσαν την βοήθεια των μαιών και έτσι όλα τα αγόρια βρέφη θα σκοτώνονταν από τις μαίες μετά την γέννα. Τα νεογέννητα κορίτσια  δεν αποτελούσαν απειλή για τον Φαραώ. Το παράδοξο είναι ότι ένα τόσο τρομερό σχέδιο εξόντωσης βρεφών το εμπιστεύτηκε ο Φαραώ εξ ολοκλήρου σε δύο γυναίκες.[2] Οι μαίες βοηθούσαν τις γυναίκες να φέρνουν στη ζωή τα βρέφη τους και μέσα στον πόνο της γέννας μοιράζονταν με τις μητέρες την ευτυχία της νέας ζωής. Το σατανικό σχέδιο του Φαραώ διατάσσει τις μαίες από αρωγοί στον ερχομό της ζωής, να γίνουν αρωγοί του Φαραώ στο σκόρπισμα του θανάτου. Είχε άραγε απόλυτη εμπιστοσύνη στις μαίες, ή μήπως σαν γυναίκες περίμενε να υποταχθούν στο σχέδιό του εφαρμόζοντας τις διαταγές του απόλυτα; Όμως τα ανθρώπινα σχέδια όσο κι αν είναι καλά σχεδιασμένα, σχέδια εξουσίας, δύναμης και ισχύος, είναι σχέδια που η δύναμη του Θεού εμποδίζει ή ακυρώνει όταν άνθρωποι σαν τις μαίες με φόβο Θεού δρουν ενάντια στην εξουσία που σκορπά το θάνατο. Το διάταγμα του Φαραώ είχε σκοπό να σπείρει το φόβο και να εξαναγκάσει σε συμμόρφωση, αφού η καταπιεστική εξουσία του αυτοκράτορα ήταν θρυλική. Πώς δύο απλές μαίες  μπορούν να αντισταθούν σε τέτοια εξουσία; 

Η αντίσταση στην καταπίεση του Φαραώ προς τους Ισραηλίτες αρχίζει με την άρνηση των μαιών να σκοτώνουν τα αγόρια που γεννούσαν οι Εβραίες γυναίκες και την ανυπακοή τους στο διάταγμα του Φαραώ. Οι μαίες όμως φοβήθηκαν το Θεό και δεν έκαναν αυτό που τις είχε διατάξει ο βασιλιάς των Αιγυπτίων. Άφηναν, λοιπόν, όλα τα παιδιά να ζουν (Έξοδος 1: 17). Η Σεπφώρα και η Φουά ήταν μαίες των Εβραίων την εποχή του Μωϋσή, αλλά είναι ασαφές αν ήταν Εβραίες ή Αιγύπτιες. Είναι οι μόνες γυναίκες στο βιβλίο της Εξόδου που έδρασαν φανερά σε πολιτικό επίπεδο αφού συνεργάζονταν με το Φαραώ άμεσα. Τέτοια σχέση ενός παντοδύναμο άρχοντα μιας αυτοκρατορίας και δύο μαιών που φροντίζουν για τις ανάγκες των Εβραίων ετοιμόγεννων γυναικών, υποτελών στους Αιγυπτίους μοιάζει ιστορικά απίθανη. Όμως η εμφάνιση της Σεπφώρας και της Φουά στο ευρύτερο πλαίσιο της ιστορίας της Εξόδου, είναι βαρυσήμαντη. Σαν μαίες που παραστέκονται τις γυναίκες στην γέννα, βοηθούν στην ουσία στην εξάπλωση του Εβραϊκού έθνους.[3] Ένα έθνος με περίπου δύο εκατομμύρια ανθρώπους θα χρειαζόταν πολλές μαίες, όχι μόνο δύο. Πιθανόν να ήταν οι διευθύνουσες του σώματος των μαιών. Ποιος ξέρει πόσες γυναίκες ανακούφισαν και ενθάρρυναν την ώρα του τοκετού; Πόσα άραγε μωρά έφεραν στη ζωή ακούγοντας το πρώτο τους κλάμα; Ας τις φανταστούμε καθώς περπατάνε ανάμεσα στα αντίσκηνα του λαού Ισραήλ ευγενικές, δυνατές παρουσίες, ενθάρρυνση για τις ετοιμόγεννες γυναίκες.  

Οι μαίες Σεπφώρα και Φουά από φόβο στον Θεό, με θάρρος, αποφασιστικότητα, επίγνωση των πράξεών τους και γενναιότητα δρούσαν αντίθετα από τον νόμο της εξουσίας, καθώς παράβαιναν την εντολή του άσπλαχνου τύραννου, έσωζαν τις ζωές των νεογέννητων βρεφών των Εβραίων γιατί αρνήθηκαν να τα σκοτώνουν. Ο φόβος του Θεού ήταν η κινητήρια δύναμή τους. Δεν φοβήθηκαν τον Φαραώ αλλά τον Θεό και επέλεξαν να σώζουν τις ζωές των νεογέννητων αντίθετα από την διαταγή του αιμοχαρή τύραννου, βάζοντας σε κίνδυνο τη δική τους ζωή με την ανυπακοή και την απείθειά τους. Ο φόβος ήταν διάχυτος σε όλο τον λαό Ισραήλ, φόβος για τις ενέργειες ενός σκληρού τύραννου. Ο δικός τους φόβος ήταν διαφορετικός, ήταν ο φόβος του Θεού που τις εμπόδιζε να εγκλιματίσουν και να αφαιρούν ανθρώπινες ζωές.  Ή θα σκότωναν τα βρέφη πιστές στις διαταγές της εξουσίας ή θα έφερναν στη ζωή τα βρέφη πιστές στον φόβο του Θεού που τις διακατείχε και θα παράβαιναν τις εντολές της εξουσίας. Δεν είχαν άλλη επιλογή ή ενδιάμεσες λύσεις. Στο Δευτερονόμιο διαβάζουμε: Καλώ για μάρτυρες σήμερα εναντίον σας τον ουρανό και την γη, ότι έβαλα μπροστά σας τη ζωή και το θάνατο, την ευλογία και την κατάρα. Διαλέξτε λοιπόν τη ζωή για να ζήσετε…Να αγαπάτε τον Κύριο τον Θεό σας, να τον υπακούτε και να είστε αφοσιωμένοι σ’ αυτόν’ γιατί αυτός είναι  η ζωή σας…(Δευτ. 30: 19-20α). Οι μαίες επέλεξαν να σώζουν ζωές και να φέρνουν ευλογίες, αντί να σκορπίζουν το θάνατο και να φέρνουν κατάρα. Η δύναμη της συνείδησης των μαιών εμπνευσμένη από φόβο στον Θεό που είναι ο ίδιος η Ζωή, η πηγή κάθε ζωής και της ζωής των ίδιων των μαιών, τις ενθαρρύνει για να αντισταθούν στις εξολοθρευτικές ενέργειες του Φαραώ εναντίον των Εβραίων. Μαζί με τα νεογέννητα κορίτσια αρπάζουν ‘από του χάρου τα δόντια’, τα δόντια του Φαραώ και τα αγόρια βοηθώντας τις μητέρες να τα γεννούν.

Ήξεραν οι μαίες ότι ο Φαραώ θα ζητούσε να δώσουν εξηγήσεις και να απολογηθούν για την περιφρόνηση στις διαταγές του. Δικαιολογήθηκαν με τόλμη για την απόφασή τους να μην εκτελούν τη διαταγή του, λέγοντας ότι οι Εβραίες δεν είναι σαν τις Αιγύπτιες αλλά εύρωστες και γεννούν πριν προλάβουν να πάνε οι μαίες. Ο Θεός αντάμειψε τις μαίες: Χάρισε στις ίδιες επιδεξιότητα και πολλά παιδιά. Ενδυνάμωσε το λαό ώστε να πληθαίνει και να γίνεται συνεχώς πιο ισχυρός. Επειδή οι μαίες φοβήθηκαν το Θεό ευλογήθηκαν οι ίδιες και όλος ο Εβραϊκός λαός.

Ο Ιωάννης Καλβίνος γράφει: 

Παρόλο που οι τύραννοι δεν επιτρέπουν εύκολα οι διαταγές τους να περιφρονηθούν και ο θάνατος ήταν μπροστά στα μάτια (των μαιών), εκείνες κρατούν τα χέρια τους καθαρά από το να πράξουν το κακό. Στηρίζονται και προστατεύονται από ευλαβικό φόβο για τον Θεό και με τόλμη περιφρονούν την διαταγή και τις απειλές του Φαραώ. Γιατί αυτοί που ο φόβος των ανθρώπων τους κάνει να οπισθοχωρούν από τη σωστή πορεία, προτιμώντας την εύνοια των ανθρώπων παρά τις εντολές του Θεού…υπακούν στο τρομερό θέλημα των ηγετών και όχι στη δικαιοσύνη και το σωστό…Έτσι εσκεμμένα αντιτάσσουν στην αγνή πίστη, τη φωτιά και την ρομφαία Αυτό κάνει το θράσος τους πιο βδελυρό γιατί ενώ εν γνώσει τους και με τη θέλησή τους σταυρώνουν το Χριστό στο πρόσωπο του λαού Του, επικαλούνται την επιπόλαιη δικαιολογία, ότι υπακούν στον ηγέτη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Σαν ο Θεός όταν θεσπίζει άρχοντες να τους παραδίδει και την εξουσία Tου. Κάθε εξουσία επί γης που υπερυψώνει τον εαυτό της ενάντια στον ουρανό θα έπρεπε να απομακρύνεται …όσοι έτσι ενεργούν ας παραπεμφθούν στη δικαιοσύνη των γυναικών. Γιατί το παράδειγμα αυτών των μαιών είναι περίσσια ικανοποιητικό για την καταδίκη τους. Ιδίως όταν το Άγιο Πνεύμα τις εγκωμιάζει γιατί δεν υπάκουσαν στον Φαραώ επειδή είχαν φόβο Θεού.[4]

Οι γυναίκες στην παιδική ηλικία του Μωϋσή Ένας νέος ελιγμός του Φαραώ είναι αναμενόμενος, μια νέα επίταση των προσπαθειών του να καταστρέψει τον Ισραηλιτικό λαό. Μετά τη διαταγή του μαίες να σκοτώνουν τα νεογέννητα αγόρια, η οποία δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ο αιμοχαρής Φαραώ διάταξε τον λαό του να ρίχνουν στο ποταμό Νείλο κάθε αρσενικό νεογέννητο Ισραηλίτη (Έξοδ. 1: 22). Για πρώτη φορά αναφέρεται το όνομα του Μωϋσή. Οι γονείς του ζουν μια καθημερινή ζωή χωρίς κάτι ασυνήθιστο. Το ασυνήθιστο γεγονός όμως που τους τρομοκρατεί είναι η τραγική στιγμή που το αγόρι γεννιέται. Η γέννησή του αντί για ευτυχισμένο γεγονός στην οικογένεια μετατρέπεται από τα σκοτεινά σχέδια του Φαραώ σε εφιάλτη. Ο Φαραώ είχε διατάξει όσα αγόρια γεννιούνται να ρίχνονται στο ποτάμι.

Η μητέρα του Μωϋσή όταν το βρέφος μεγάλωσε λίγο και δεν μπορούσε πια να το κρύψει το ακούμπησε στα νερά του ποταμού ζωντανό και προστατευμένο. Ένα ποτάμι που είναι πηγή ζωής για την περιοχή που διασχίζει, ο Φαραώ διάταξε να γίνει ο υγρός τάφος των αρσενικών πνιγμένων Εβραιόπουλων βρεφών. Στο ίδιο ποτάμι, το Νείλο με τα ορμητικά ρεύματα η μητέρα του Μωϋσή εμπιστεύθηκε το βρέφος της. Με την γέννηση του Μωϋσή μια νέα εποχή στην ιστορία του Ισραήλ έχει ανατείλει. Μέσω αυτού ο Θεός θα φέρει σωτηρία ελευθερώνοντας τα σχέδιά Του από τα σκοτεινά σχέδια των βιαιοπραγιών του Φαραώ. Στα παιδικά χρόνια της ζωής του Μωϋσή τρεις γυναίκες έπαιξαν ξεχωριστό ρόλο για την διατήρηση της ζωής, την επιβίωση και το μεγάλωμά της κεντρικής προσωπικότητας του βιβλίου της Εξόδου παίρνοντας πρωτοβουλίες για τη ζωή του και αναλαμβάνοντας την ευθύνη για κάθε δράση.

Η μητέρα του Μωϋσή καταγόταν από τη φυλή του Λεϋί. (Αρ. 26:59). Πώς κατάφερε να σώσει και να έχει το γιο της κοντά της κρύβοντάς τον τρεις μήνες δεν το ξέρουμε. Σε αυτούς τους τρεις μήνες της αγωνίας, μήπως το παιδί φανερωθεί και πέσει στα χέρια της καταδιωκτικής μανίας του Φαραώ ένοιωθε την παρουσία του Θεού. Είχε σοφία Θεού για να καταστρώσει ένα επικίνδυνο σχέδιο σωτηρίας του παιδιού. Το έβαλε σε ένα πισσωμένο σπάρτινο καλάθι που επέπλεε στην άκρη των επικίνδυνων ρευμάτων του Νείλου. Ετοίμασε με ικανότητα το καλάθι και κατάστρωσε το σχέδιο. Δεν αρκούσε το καλάθι να είναι καλά προστατευμένο, αλλά έβαλε και φύλακα, την κόρη της να παρακολουθεί για να δει τι θα συνέβαινε. Οι ενέργειές της είναι ενέργειες απελπισίας αλλά και ενέργειες φροντίδας και αγάπης μέσα στις άγριες περιστάσεις που δημιούργησε ο Φαραώ. Και η ίδια παρακολουθούσε την εξέλιξη, κρυμμένη ίσως σε θάμνους, γιατί εκείνη είχε την ευθύνη του σχεδίου και περίμενε στην προσευχή. Μόνο αν προσέξουμε την ιστορία, σαν να μην γνωρίζουμε την εξέλιξή της, θα γίνει μεμιάς φανερό πόσο πολύ ριψοκινδύνεψαν η μητέρα και η αδελφή του Μωϋσή και σε τι μεγάλο κίνδυνο εκθέσανε το ίδιο το παιδί παρά τις προφυλάξεις που πήρανε. Επειδή η ιστορία είναι τόσο γνωστή η αγωνία, ο κίνδυνος και η έξαψη έχουν σβήσει και το θάρρος των γυναικών έχει ξεχαστεί. Δεν μπορούν να ξέρουν αν το σχέδιό τους θα έχει αίσιο τέλος, αλλά περιμένουν. Η μητέρα του Μωϋσή είχε ελπίδες, πίστευε ότι το παιδί της δεν θα πάθει κακό και η πίστη της ανταμείφθηκε. Η κόρη του Φαραώ συνήθιζε να κατεβαίνει για να λουσθεί στο ποτάμι και εμφανίζεται με τις θεραπαινίδες της εκεί που επιπλέει το καλάθι με τον Μωυσή. Ακούει το κλάμα του μωρού και καταλαβαίνει ότι είναι Εβραιόπουλο. Το παίρνει στα χέρια της με τρυφερότητα που μόνο το Πνεύμα του Θεού εμπνέει και με απαράμιλλη καλοσύνη χωρίς να ζητήσει πληροφορίες για το μωρό, τους γονείς του και την τροφό, χωρίς να αφήσει οποιεσδήποτε υποψίες να την κυριεύσουν παίρνει το βρέφος στο παλάτι να το μεγαλώσει. 

Η Μύριαμ η αδελφή του Μωυσή δασκαλεμένη απο τη μητέρα της πετάγεται απο την κρυψώνα της. Προχωρά με ασυνήθιστη για την ηλικία της  τόλμη, θάρρος, αφοβία, αυτοέλεγχο, εξυπνάδα και γλυκύτητα προς την πριγκίπισσα, την κόρη του τύραννου Φαραώ του φόβου και του τρόμου των Εβραίων. Με την πίστη που της έμπνευσε η μητέρα της και την έγνοια για τον μικρό αδελφό της γίνεται ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις δύο μητέρες του Μωυσή. Με ιδιαίτερη εξυπνάδα διάλεξε τα λόγια της και προτείνει στην πριγκίπισσα ένα σχέδιο για να φέρει τροφό για το βρέφος την ίδια την μητέρα του, αλλά ο τρόπος που το προτείνει είναι σαν να κάνει χάρη και εξυπηρέτηση στην πριγκίπισσα! Ο ρόλος της στην εξέλιξη της ιστορίας είναι ουσιαστικός γιατί την κατάλληλη στιγμή, όταν η πριγκίπισσα εκφράζει ευσπλαχνία για το παιδί η Μύριαμ με την πρωτοβουλία της καθοδηγεί την ευσπλαχνία της πριγκίπισσας να γίνει φροντίδα για το παιδί και διάσωση. Ποτέ δεν φανέρωσε με βλέμμα ή λόγο την σχέση της με το βρέφος αλλά έτρεξε να φέρει την μητέρα της στην πριγκίπησσα. Το βρέφος είναι ασφαλές στο παλάτι του Φαραώ, με την δική του μητέρα να το φροντίζει. Ο Θεός ώθησε με τη δύναμη του Πνεύματός Του μια γυναίκα τη μητέρα του Μωϋσή να σταθεί στην πρώτη γραμμή για τη σωτηρία του Μωϋσή όπως και την αδελφή του στην οποία η μητέρα της εμπιστεύθηκε την τελευταία φάση του σχεδίου της, όταν η ίδια αποσύρθηκε από το προσκήνιο. Η Μύριαμ παρά την τρυφερή ηλικία της, απαλλαγμένη από τον  φόβο του κινδύνου έφερε σε πέρας και εκείνη το έργο της αίσια.[5]

Η κόρη του Φαραώ συμπληρώνει τη μητέρα του Μωυσή η οποία απόθεσε το βρέφος στο ποτάμι σαν να ήταν σίγουρη ότι κάποια άλλη γυναίκα και μάλιστα συγκεκριμένη, θα το πάρει να το φροντίσει. Ο Μωϋσής μεταφέρεται από την αγκαλιά της μητέρας του στην αγκαλιά της θετής του μητέρας αφού μένει για λίγο στη ζεστασιά του καλαθιού που η μητέρα του ετοίμασε γι’ αυτόν. Η κόρη του Φαραώ υϊοθέτησε το Μωυσή,  αλλά η φυσική του μητέρα τον φρόντιζε μέχρι τα επτά του χρόνια. Ως τότε έχει δυό μητέρες που τον φροντίζαν διαφορετικά η κάθε μια. Η μητέρα του Μωϋσή καταγόταν από τη φυλή του Λεϋί. Μήπως διακρίνουμε στον πράο χαρακτήρα του ηγέτη Μωϋσή την επιρροή της ευσεβούς μητέρας του και την ευλογημένη της καθοδήγηση; Μήπως εκείνη του ενέπνευσε την πίστη στο δημιουργό του ουρανού και της γης και του δίδαξε τις παραδόσεις του Ισραήλ και τις θείες υποσχέσεις στον Αβραάμ και τους απογόνους του ότι θα γίνουν ένα μεγάλο έθνος; Όταν οι ιερείς της Αιγύπτου διδάσκουν στον Μωϋσή την ειδωλολατρία μήπως θυμάται την πίστη της μητέρας του στο αληθινό Θεό και η επιρροή της τον ενδυναμώνει; Μήπως αυτή η πίστη στο Θεό τον έκανε να εγκαταλείψει αργότερα την αυλή του Φαραώ και να κακουχείται με τα αδέλφια του τους Ισραηλίτες;

Η κόρη του Φαραώ ενάντια στις διαταγές του πατέρα της, παίρνει στα χέρια της το καλάθι από το ποτάμι και μεγαλώνει το βρέφος. Με λιτά λόγια περιγράφονται τα στάδια της ανακάλυψης του καλαθιού, η περιέργεια για το περιεχόμενό του και έκπληξη της πριγκίπισσας όταν ανοίγει το σκέπασμα του καλαθιού. Η αντίδρασή της είναι απρόσμενη. Είναι η κόρη του Φαραώ, του οργανωτή της γενοκτονίας, είναι άνθρωπος του πατέρα της που δεσμεύεται να εξοντώσει το παιδί. Η αναμενόμενη αντίδρασή της θα ήταν να εκτελέσει ανελέητα τις διαταγές του πατέρα της εξοντώνοντας το βρέφος. Καταλαβαίνει ότι είναι Εβραιόπουλο, αψηφά τον πατέρα της και με συμπόνια και θράσος φέρνει το βρέφος στο παλάτι για να το αναθρέψει κυριολεκτικά ‘κάτω από τη μύτη του πατέρα της’. Είναι Αιγύπτια και για αυτό ίσως αμελούμε να τιμήσουμε την γυναίκα αυτή για την γενναιότητά της και για τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε στη ζωή του Μωϋσή καθώς τον γλίτωσε από τον πνιγμό, του έσωσε τη ζωή και τον πρόσφερε πάλι στον λαό του. Η ευσπλαχνία της για το βρέφος αντιστρέφει το μέλλον του παιδιού που ήταν καταδικασμένο από τον Φαραώ σε πνιγμό και το οδηγεί στην ζωή και την ασφάλεια. Η ζωή του Μωϋσή μπαίνει σε νέα φάση, εδώ στις όχθες του Νείλου με την σοφία της μητέρας και της αδελφής του και με το έλεος μιας πριγκίπισσας, κόρης του εξολοθρευτή εχθρού, η οποία έφερε τον Μωϋσή στο αυτοκρατορικό παλάτι και του πρόσφερε αγάπη, και φροντίδα. Σίγουρα κάλεσε σπουδαίους δασκάλους για να του διδάξουν ιερογλυφικά, γεωγραφία, μουσική και άλλες επιστήμες. Πάνω απο όλα όμως η θετή του μητέρα έπρεπε συνέχεια να προστατεύει τον Μωϋσή από την τρομοκρατική πολιτική του πατέρα της εναντίον των Εβραίων. Το όνομά της δεν αναφέρεται, παραμένει ανώνυμη, μια γυναίκα  που έσωσε από το θάνατο ένα βρέφος και χωρίς η ίδια να το γνωρίζει έγινε παράγοντας σημαντικός στην καρδιά του Θεού και στο θείο σχέδιο ώστε με την ευσπλαχνία της στο βρέφος Μωυσή να παίξει δυναμικό ρόλο για το μέλλον του λαού Ισραήλ. Η ευγένεια, η συμπόνοια, η πραότητα και η φροντίδα της για την διατήρηση στη ζωή ενός Εβραιόπουλου μένουν σαν παράδειγμα ενάντια στις δυνάμεις του θανάτου, της εξόντωσης και του αφανισμού τη στιγμή μάλιστα που οι δυνάμεις αυτές ξεκινούν απο τον ίδιο τον πατέρα της. Η κόρη του Φαραώ δεν στρέφεται μόνο ενάντια σε ένα νόμο-εξολοθρευτή, αλλά ενάντια στον ίδιο της τον πατέρα που θέσπισε τον νόμο αυτό. 

Οι γυναίκες καταθέτουμε τα τάλαντά μας στην υπηρεσία των αναγκών που έχουμε εμείς, οι οικογένειες, οι εκκλησίες και οι κοινωνίες στις οποίες ζούμε. Τα καταθέτουμε όμως για την διατήρηση και την άνθιση της ζωής ή θέλοντας να μπούμε στις ανταγωνιστικές, καταναλωτικές, εγωκεντρικές, εσωστρεφείς κοινωνίες θάβουμε τα τάλαντά μας; Στη γειτονιά, στην εργασία, στο φανάρι, κάποιο βρέφος σε σπάρτινο κιβώτιο, ένας ξένος, ένας άρρωστος κινδυνεύει. Οι μαίες, η μητέρα, η αδελφή και η θετή μητέρα του Μωυσή, έγιναν αλυσίδα ζωής για τον Μωϋσή. Μας καλούν να γίνουμε και εμείς κρίκοι στις αλυσίδες για τη διατήρηση της ζωής. Να καταθέσουμε τα δώρα που Εκείνος μας χάρισε, για την άνθιση της ζωής, ενάντια στην καταπίεση, την εξόντωση, τον αφανισμό και το θάνατο. Κάποτε μπορεί το δώρο μας να είναι κατάθεση ψυχής που εμπνέει ο φόβος του Θεού, ενάντια στον νόμο, όταν  ο νόμος είναι ενάντιος στο νόμο του Θεού.

Εγώ όμως ήλθα για να έχουν τα πρόβατά μου ζωή, και μάλιστα ζωή περίσσια (Ιωάν. 10:10).



[1] ‘Unsung Heroines: The Women of Exodus 1-4’ in Trevor Dennis Sarah Laughed Women’s Voices in the Old Testament, U.S.A., Abingdon Press, 1994, 84-88.

[2] Puah and Shiphrah: Defying Pharaoh’ in Joyce Holliday Clothed with the Sun, Louisville, Kentucky, Westminster John Knox Press, 1994, p.93.  

[3] Drorah O’ Donnell Setel ‘Exodus’ in Carol A. Newsom and Sharon H. Ringe (eds.) The Women’s Bible Commentary Louisville, Kentucky, Westminster/John Knox Press, 1992, pp. 26-30.  

[4] John Calvin Commentary of the Bible, Harmony of the Law-Volume 1 Exodus 1:15-22 http://www.ccel.org/c/calvin/comment3/comm_vol03/htm/iv.i.iv.htm Μετάφραση στα ελληνικά Ι.Σ.  

[5] John Calvin Commentary of the Bible, Harmony of the Law-Volume 1 Exodus 2: 1-10

http://www.ccel.org/c/calvin/comment2/hal1.htm

Comments are closed.