Ray Stedman
«Και θέλω στήσει την διαθήκην μου προς σε∙ και θέλεις εισέλθει εις την κιβωτόν, συ, και οι υιοί σου, και η γυνή σου, και αι γυναίκες των υιών σου μετά σου» (Γέν. 6/18).
Όταν ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, ο Θεός τού είπε, «θα κάνω τη διαθήκη μου μαζί σου». Δεν ήταν δηλαδή μόνο η κιβωτός που έσωσε το Νώε. Εκείνη ήταν το μέσο διά του οποίου επιτεύχθηκε η σωτηρία του, αλλά αυτό που πραγματικά έσωσε το Νώε ήταν ο Λόγος και η Υπόσχεση του Θεού. Έτσι κι εμείς πρέπει να βλέπουμε πέρα απ’ τον τρόπο με τον οποίο σωζόμαστε και να αναλογιζόμαστε το κίνητρο που έφερε τον Ιησού Χριστό στη γη, την υπόσχεση του Θεού η οποία βρίσκεται στη βάση των πάντων και κάνει μια συμφωνία μαζί μας, μια νέα ρύθμιση του τρόπου με τον οποίο ζούμε. Όποτε βλέπουμε τη λέξη «διαθήκη» στο Λόγο του Θεού, ας μη σκεφτόμαστε ότι είναι απλά μια συμφωνία που κάνει ο Θεός με τον άνθρωπο. Από μιας πλευράς, ναι, αυτό είναι, αλλά πρόκειται κυρίως για μια νέα βάση ζωής, για μια καινούργια ρύθμιση. Έτσι κι εδώ αυτή η «διαθήκη», δηλαδή η συμφωνία του Θεού, πάει μακρύτερα από του απλά να σώσει το Νώε και γίνεται εκείνο που θα κυβερνά τη ζωή του Νώε—και τη ζωή γενικότερα –μετά τον κατακλυσμό. Από πλευράς του Νώε υπάρχει μία μόνο προϋπόθεση: ηυπακοή.
Πολύ με ενοχλεί η ευκολία με την οποία πολλοί άνθρωποι τείνουν να επικαλούνται τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα, για να τους σώσει από τη μετά θάνατο αιώνια καταδίκη, αλλά δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να Του επιτρέψουν να κυβερνήσει τη ζωή τους όσο ζουν. Εδώ όμως, στην ιστορία του Νώε, το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι ο Θεός έβαλε το Νώε στην κιβωτό που τον έσωσε. Ήταν ότι ο Νώε υπάκουσε σε μια καινούργια ρύθμιση ζωής. Ο Νώε υπάκουσε το Θεό και αυτό ήταν εκείνο το οποίο τον έσωσε και σώζει κι εμάς. Δεν είναι το γεγονός ότι δεχόμαστε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μας, συμφωνώντας έτσι να Του ανήκουμε κι Εκείνος να μας σώσει όταν πεθάνουμε. Είναι ότι Τον έχουμε αναγνωρίσει ως Κύριο. Αναγνωρίζουμε δηλαδή ότι έχει δικαιώματα επάνω μας, ότι έχει το δικαίωμα να μας κυβερνά, να ρυθμίζει τη ζωή μας, να μας προστάζει κι εμείς να Τον υπακούμε. Η καρδιά πρέπει να υπακούσει αμέσως σε όλα όσα προστάζει ο Θεός, όπως έκανε και ο Νώε. Αυτή η αναγνώριση του Θεού ως Κύριου της ζωής μας είναι η βάση της σωτηρίας. Αυτό είναι το θεμέλιο που πάνω του θα στηριχτούμε όχι μόνο για να γλιτώσουμε από την καταστροφή που κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω στην εποχή μας, απειλώντας να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή, αλλά και τις ατομικές καταστροφές της καθημερινής μας ζωής που μπορούν να υποσκάψουν το έδαφος και να μας αφανίσουν, συμπαρασύροντας το οικοδόμημα που χτίσαμε πάνω σε άμμο.
Μάλλον πρέπει να χτίζουμε πάνω στο βράχο ο οποίος δεν μπορεί να μετακινηθεί και είναι στημένος πάνω στο πιο αμετάθετο και αμετακίνητο πράγμα του κόσμου, το Λόγο του Θεού. Αυτός δημιούργησε το Σύμπαν. Δεν υπάρχει τίποτε πιο αξιόπιστο από το Λόγο του Θεού. Σε τελευταία ανάλυση το καθετί που υπάρχει στο Σύμπαν απ’ αυτή την πηγή έχει προέλθει. Όταν λοιπόν ακουμπάμε στο Λόγο του Θεού, στη διαθήκη του Θεού, στηριζόμαστε στο πιο βέβαιο και αξιόπιστο πράγμα που υπάρχει στον κόσμο. «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει», είπε ο Ιησούς, «οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει» (Ματθ. 24/35).
Κύριε, Σε ευχαριστούμε για τη νέα Σου διαθήκη, την Καινή Διαθήκη, που αποτελεί τη νέα ρύθμιση της ζωής μας και η οποία μας χορηγεί την ελευθερία και τη δύναμη να Σε υπακούσουμε.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιούλικα Κ. Masry
(© 2007 by Elaine Stedman, από το βιβλίο του συγγραφέα The Power οf His Presence
devotional@raystedman.org , April 25 2011)