Γράφει η Βάσια Λιβιτσάνου- Υδραίου, Νομικός
Ο κύριος Φίλιππος Κουτσάφτης είναι ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας Αθηνών και ίσως ο πιο διάσημος ιατροδικαστής των τελευταίων δεκαετιών. Έχει κληθεί να μελετήσει και να αποφανθεί για τα μεγαλύτερα σύγχρονα εγκλήματα και οι εκθέσεις του πρόσφεραν πολύτιμα στοιχεία στις Αρχές.
Πρόσφατα, κλήθηκε να κάνει μια διαφορετική «νεκροψία» και «έκθεση» για τον μαρτυρικό θάνατο του Ιησού. Ο κύριος Κουτσάφτης, έκανε για αρκετό καιρό μια συστηματική μελέτη για το θέμα, εξετάζοντας όλες τις πηγές και αναλύοντας τα Πάθη και το θάνατο του Ιησού με επιστημονικό τρόπο καταρρίπτοντας όλες τις θεωρίες που αμφισβητούν ότι ο Χριστός πέθανε πάνω στο Σταυρό, με τελικό σκοπό να αμφισβητηθεί η Ανάστασή Του.
Τα πάθη του Κυρίου μας σύμφωνα με τον κ. Κουτσάφτη είναι ψυχοσωματικά. Μετά το Μυστικό Δείπνο όταν προσεύχεται στο όρος των Ελαιών τρέχει από το μέτωπό του ιδρώτας και αίμα .Το Ευαγγέλιο δικαιώνεται 2000 χρόνια μετά αφού η επιστήμη αποφάνθηκε πως όταν ένας οργανισμός βρεθεί σε μεγάλη ψυχοσωματική ένταση (όπως ο Ιησούς που γνώριζε ότι θα αναλάβει την ανθρώπινη αμαρτία σαν αντικαταστάτης του πεσόντος ανθρώπου και ότι θα αντιμετωπίσει τη θεία δικαιοσύνη πάνω στο σταυρό) γίνεται ρήξη μεγάλου αριθμού τριχοειδών αγγείων και το αίμα που απελευθερώνεται αναμειγνύεται με τον ιδρώτα, το βάφει κόκκινο και ύστερα αναβλύζουν μαζί από το δέρμα.
Μετά τη σύλληψή του ο Ιησούς πέρασε από έξη εξαντλητικές και κοπιαστικές ανακρίσεις. Από τον Άννα στον Καϊάφα, στο συνέδριο , στον Πιλάτο, στον Ηρώδη και ξανά στον Πιλάτο. Στα μεσοδιαστήματα κακοποιήθηκε με 4 πολύωρους και βάρβαρους βασανισμούς, αλυσοδεμένος διήνυσε απόσταση έξι περίπου χιλιομέτρων κι όλα αυτά νηστικός, διψασμένος και άυπνος. Του ασκήθηκε έντονη ψυχοσωματική βία, τον έγδυσαν τρείς φορές, τον έντυσαν άλλες τόσες, τον μαστίγωσαν με φραγγέλιο που είχε λουριά με απολήξεις σφαιρίδια και άκρες από κόκαλα. Κάθε φορά που το συγκεκριμένο μαστίγιο έπεφτε στο σώμα αυτά τα αντικείμενα έμπαιναν μέσα στις σάρκες του βασανιζόμενου και όταν το τραβούσε ο βασανιστής για να ξαναχτυπήσει του έσκιζαν το δέρμα. Οι πληγές που προκάλεσε το φραγγέλιο στον Κύριο ήταν φοβερές σε όλη την οπίσθια επιφάνεια και την πλάγια κοιλιακή και θωρακική χώρα. Μόνο από αυτό ο Χριστός πρέπει να έχασε πολύ μεγάλη ποσότητα αίματος. Άλλο ένα τρομερό πράγμα που ποτέ πριν δεν είχε ξανασυμβεί αλλά και ποτέ μετά ήταν το ακάνθινο στεφάνι. Το κατασκεύασαν από μια τζιτζιφιά, ένα ευλύγιστο φυτό που ευδοκιμεί στην περιοχή με πολύ μεγάλα και σκληρά αγκάθια. Μέχρι τότε, τα στεφάνια των καταδίκων ήταν σιδερένια και προσαρμόζονταν με βάση το κρανίο. Το τριχωτό της κεφαλής είναι γεμάτο αιμοφόρα αγγεία Η αιμορραγία λοιπόν ήταν μεγάλη και ο πόνος αφόρητος από τα αγκάθια στα νεύρα.
Και συνεχίζει ο κ. Κουτσάφτης στην πραγματογνωμοσύνη του. Όταν ο Κύριος φορτώθηκε το Σταυρό που έπρεπε να κουβαλήσει, αυτός δεν ήταν ένα ξύλο πλανισμένο όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες αλλά δυο κορμοί γεμάτοι σκληρό φλοιό και ρόζους. Αυτός ο βαρύς κορμός, μπήκε μέσα στις πληγές του προκαλώντας Του αφόρητο πόνο. Ο Κύριος σέρνει τα βήματά Του και πλέον δεν έχει ανάσες και αρκετό οξυγόνο στο αίμα Του, τα πόδια του λυγίζουν και είναι αδύνατον να περπατήσει. Με βάση τη λογική, εκεί στην πορεία προς τα Γολγοθά, έπρεπε να είναι το τέλος. Μετά όμως έρχεται η σταύρωση. Το καρφί στην παλάμη ανάμεσα στη κερκίδα και την ωλένη δίνει τραγικό πόνο γιατί τραυματίζει το μέσο νεύρο. Σκεφτείτε αν ακουμπήσουμε ελάχιστα το νεύρο του αγκώνα μας πόσο έντονο πόνο νιώθουμε. Ο θάνατος ου Κυρίου μας ήταν ένας θάνατος αργός και βασανιστικός. Με την ανύψωση του στο Σταυρό ο Χριστός αντιμετώπισε
-υποχρεωτική ορθοστασία που του δημιούργησε ορθοστατική υπόταση
– υποχρεωτική ακινησία που δε έδινε τη δυνατότητα στο φλεβικό αίμα να επιστρέψει στην καρδιά.
– τρομερή δυσκολία στην αναπνοή. Δεν έκανε εκπνοές μόνο εισπνοές, αυτό συντόμευσε το θάνατό του. Επιπλέον αντιμετώπισε επιπλοκές τραυμάτων, αιμορραγία, αφυδάτωση, πείνα, δίψα και εξάντληση.
Επρόκειτο δηλαδή για ένα πολυπαραγοντικό θάνατο αφού πολλά πράγματα έδρασαν για την κατάληξη, με τελικό αίτιο την ασφυξία μαζί με την κυκλοφορική ανεπάρκεια. Μια σημαντική λεπτομέρεια ,είναι και η επιδρομή σαρκοφάγων εντόμων. Το αίμα φέρνει από πολύ μακριά έντομα που κόβουν κομμάτια από τις πληγές ενός ακίνητου ανθρώπου!
Ο Χριστός δεν πέθανε πριν την σταύρωση γιατί υπήρχε λόγος. Υπερέβη τα ανθρώπινα μέτρα κι σύμφωνα με τον κ. Κουτσάφτη το ότι ανέβηκε στο Σταυρό αποτελεί ένα ακόμα δείγμα της θεότητας Του.
Πολλοί ισχυρίστηκαν κατά καιρούς ότι ο Χριστός δεν είχε πεθάνει στο Σταυρό και έτσι δικαιολογείται και λογικά η Ανάσταση Του. Αυτό όμως δεν θα μπορούσε να ισχύει αφού ο λογχισμός της πλευράς είναι το πιστοποιητικό θανάτου του λέει ο κ. Κουτσάφτης. Η λόγχη τρύπησε τα πλευρά κι βγήκε «αίμα και ύδωρ». Από όποια πλευρά και να έγινε ο λογχισμός, με αυτό το βαρύ όπλο των δυόμιση μέτρων, δεν υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε να μείνει ζωντανός.
Όμως αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ασχολούνται με τον Χριστό αφού γι’ αυτούς δεν υπάρχει».
Αυτή είναι σύμφωνα με τον Κ. Φίλιππο Κουτσάφτη η ληξιαρχική πράξη θανάτου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ενός θανάτου όμως, που δεν μπόρεσε να κρατήσει τον αρχηγό της Ζωής στον τάφο. Κι που η Ανάστασή Του έγινε η νίκη του θανάτου και η απολύτρωση του ανθρώπου από την αμαρτία γι όλους αυτούς που πιστεύουν στο άγιο όνομά Του, αλλά και στην αιώνια ζωή που μας πρόσφερε τόσο απλόχερα.