Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

΄Ενα μάθημα για τις πραγματικές αξίες…

Ήταν Πρωτοχρονιά. Τα δυο μου παιδιά πήγαιναν τότε στο δημοτικό σχολείο και περίμεναν με ανυπομονησία τα δώρα τους. Σκέφτηκα πως είχα μια καλή ευκαιρία να τα διδάξω με ποιο τρόπο πρέπει να κρίνουν και να εκτιμούν κάτι σε μια δεδομένη στιγμή. Πήρα λοιπόν δυο μεγάλα ισομεγέθη κουτιά και αφού έβαλα μέσα στο καθένα από ένα μολύβι, τα τύλιξα το ένα σε χρυσαφένιο και το άλλο σε ασημένιο περιτύλιγμα, δένοντάς τα με μια όμορφη κορδελίτσα. Ύστερα πήρα ένα σπιρτόκουτο και έβαλα μέσα δυο χρυσούς σταυρούς. Το τύλιξα με ένα κομμάτι από εφημερίδα και το έδεσα με ένα σπάγκο. Όταν ήλθε η ώρα της απονομής των δώρων, τοποθέτησα και τα τρία κουτιά μπροστά τους και τους είπα να διαλέξουν από ένα. Κοίταζαν με απορία τα κουτιά, αλλά σε λίγο πήραν την τελική τους απόφαση. Η κόρη μου διάλεξε το χρυσό και ο γιος μου το ασημένιο κουτί. Αλλά όταν αφαίρεσαν το περιτύλιγμα, το περιεχόμενο τους απογοήτευσε. «Το τρίτο κουτάκι τι περιέχει μπαμπά»; Είπε η κόρη μου. «Άνοιξέ το και θα δεις», της απάντησα. Το άνοιξε και όταν είδε τους χρυσούς σταυρούς, παραλίγο να ξεσπάσει στο κλάμα. «Μας ξεγέλασε το περιτύλιγμα», είπαν και οι δυο τους περίλυποι. «Τώρα που καταλάβατε ότι δεν πρέπει να σας παρασύρει η εξωτερική εμφάνιση ενός πράγματος, κρατείστε από ένα σταυρό, για να θυμάστε αυτή την αρχή», είπα με τόνο συμβουλευτικό.

Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική μας ζωή, αγαπητέ αναγνώστη. Οι ευλογίες του Θεού δεν βρίσκονται σε «χρυσά περιτυλίγματα». Όταν κάνεις τις επιλογές σου, προσπάθησε να καταλάβεις τι κρύβεται στο «περιτύλιγμα». Ο Θεός μπορεί να σου στείλει τις καλύτερες ευλογίες ακόμα και σε ένα κουτάκι δεμένο με το σπάγκο.

Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com