Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Ένα από τα ξεχασμένα έθιμα του τόπου μας είναι την Καθαρά Δευτέρα οι νεώτεροι στην ηλικία να ζητούν συγγνώμη και συγχώρηση από τους μεγαλύτερους. Πολλοί μάλιστα αυτή τη μέρα κάνουν και 40 μετάνοιες.

       Το πιο εύκολο και ευχάριστο πράγμα στον κόσμο είναι να σε επαινούν, να αναγνωρίζουν την αξία και τα προτερήματά σου. Ακόμα κι αν αυτό είναι κολακεία.

       Αντίθετα, το πιο δυσάρεστο είναι να δέχεσαι αρνητική κριτική, να σου λένε ότι κάνεις λάθος, ότι έσφαλες, ότι υστερείς, ότι έχεις ελαττώματα.

       Κι ακόμα πιο δύσκολο είναι να αναγνωρίσεις τα λάθη σου και να ζητάς συγγνώμη. Και να συγχωρείς τους άλλους που σε αδίκησαν.

       Όσοι διαβάζουμε τη Βίβλο το ξέρουμε αυτό το βασικό, που δίδαξε ο ίδιος ο Ιησούς:

    Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημίν…

Νομίζω ότι θα έπρεπε να καθιερωθεί και μια μέρα, που οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα ζητάμε συγγνώμη από τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Για την κρίση που δημιουργήσαμε.

Για τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που θα ζήσουν τα επόμενα πολλά χρόνια.