Σκέψεις από από ένα γράμμα του Richard Burr
…Πολλοί πιστοί έχουν παγιδευτεί από το διάβολο και έχουν συμβιβαστεί με τον κόσμο, στον οποίον επικρατούν κάθε είδους διαστροφής και άθεης κουλτούρας, αντί να ζουν με τη δύναμη του Χριστού και να φανερώνουν τη δόξα Του. Πώς συμβαίνει αυτό; Γιατί τόσοι πολλοί Χριστιανοί σπαταλούν τη ζωή τους φλερτάροντας με το σκοτάδι της αμαρτίας; Γιατί, ενώ έχουμε προσευχηθεί εκατοντάδες φορές, δίνοντας μάλιστα και υποσχέσεις στον Θεό για αλλαγή πορείας, βρισκόμαστε πάλι βουτηγμένοι μέσα στον κυκεώνα των κοσμικών μας επιδιώξεων; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι πολύ απλή, είναι ο εαυτός μας. Ο Ιησούς δήλωσε ξεκάθαρα ότι, αν κάποιος θέλει να είναι ακόλουθός Του, πρέπει πρώτα να «απαρνηθεί τον εαυτό του» (Ματθ. 16/24). Ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύο ζωές και επιλογές: Τη ζωή του εαυτούλη μας, του εγώ μας ή τη ζωή του Χριστού. Για να ζήσω μια ζωή νίκης και θριάμβου πρέπει να πάρω μέρος στην κηδεία του εγώ μου – πεθαίνω όσον αφορά το δικό μου πρόγραμμα, και παραχωρώ τα δικαιώματα και ενδιαφέροντά μου στον Χριστό. Αποκηρύσσω τα δικά μου έργα της δικαιοσύνης. Απαρνούμαι τις δικές μου απολαύσεις και τα κέρδη αυτού του κόσμου, όταν βρίσκονται σε αντίθεση με τον Χριστό και παραχωρώ όλη μου την ύπαρξη στον Έναν, που έδωσε στη ζωή μου τη νέα γέννηση, τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.
Το δεύτερο μέρος του εδαφίου, «… και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί» καθημερινά. Κι’ αυτό μιλά για θάνατο, καθώς και για παθήματα και δοκιμασίες. Ο εαυτός μας δεν θέλει να πεθάνει, γι’ αυτό καθημερινά πρέπει να σταυρώνεται, ώστε να μπορώ να ακολουθώ νικηφόρα τον Κύριο. Σταθερά, ο Θεός μας οδηγεί μέσα από μέρη που δεν έχουμε πάει πριν και μερικές φορές σε μέρη όπου ποτέ δεν θα θέλαμε να πάμε. Με περίσσια όμως χάρη και τη δύναμή Του, που μας ενισχύει, μπορούμε χαρούμενα να πάρουμε και να σηκώσουμε υπομονετικά κάθε θλίψη, όσο οδυνηρή κι αν είναι, γνωρίζοντας ότι «στο βιβλίο σου όλες ήταν γραμμένες οι μέρες που για μένα πρόβλεπες, ακόμα πριν καμιά απ’ αυτές υπάρξει» (Ψαλμός 139:16), έως ότου φτάσουμε στην Ουράνια Πατρίδα.
Γνωρίζοντας αυτές τις αλήθειες, ας προσευχηθούμε …
Παραχωρώ τον εαυτό μου σ’ Εσένα, Παντοδύναμε Θεέ.
Ζητώ μόνο το δικό Σου θέλημά.
Να υπηρετώ την ένδοξη μεγαλοσύνη Σου.
Και να κάνω την καρδιά μου δικό Σου θρόνο…
(Διασκευή από τον πρόλογο του γράμματος του Richard Burr. Είναι ο σύζυγος της Τασούλας Ιωαννίδου, που εδώ και χρόνια είναι σοβαρά άρρωστη, αλλά αντιμετωπίζει τη δοκιμασία της με χριστιανική καρτερία, δίνοντας τη χριστιανική μαρτυρία της)