Πριν καιρό είχαμε διαβάσει ένα ειρωνικό σχόλιο από γνωστή ηθοποιό και παρουσιάστρια της τηλεόρασης σχετικά με την προσευχή. Της γράψαμε το παρακάτω σύντομο γράμμα:
Αγαπητή κυρία Σ. Κ., είστε μια ταλαντούχα ηθοποιός και παρουσιάστρια. Μόλις διάβασα το, κατά τα άλλα, θαυμάσιο κείμενο, στο οποίο περιγράφετε με ζωηρά χρώματα τη θλιβερή ελληνική πραγματικότητα. Λυπήθηκα όμως για την πρότασή σας, με την οποία απαξιώνετε την προσευχή. Ξεκινάτε το κείμενο σας: «Μήπως το πιο φοβιστικό πράγμα που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες είναι το « #pray for Greece;»
Ακόμη, κι αν εσείς προσωπικά δεν προσεύχεστε και δεν ξέρετε την αξία της προσευχής, τουλάχιστον θα έπρεπε να σεβαστείτε όλα εκείνα τα πρόσωπα – και δεν είναι λίγα- που αγαπούν τον Θεό και η προσευχή είναι ζωτικό μέρος της πίστης και της ζωής τους. Η προσευχή γι’ αυτούς δεν είναι σαν το λυχνάρι του Αλαντίν ή θρησκευτικό φετίχ, αλλά είναι δύναμη, ενθάρρυνση, καθώς τους δίνει την ικανότητα να μιλούν στον Κυρίαρχο Θεό. Μόνο όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν μπορούν να εκτιμήσουν την αξία της προσευχής.
‘Ένας από τους λόγους, που ο λαός μας δοκιμάζεται πολλαπλά είναι η αποστασία του από τον Θεό, δεν λέω τη θρησκεία- τέτοια έχουμε μπόλικη! Βγάλαμε τον Θεό από τα σχολεία μας, από το Κοινοβούλιό μας και από την κοινωνία μας και γίναμε ζούγκλα. Είναι άμεση ανάγκη γνήσιας επιστροφής στον Θεό, για να σωθεί η χώρα μας…»
Με την ευκαιρία αυτού του αρνητικού σχολίου για την προσευχή, να πούμε ότι η αλήθεια είναι πως και πολλοί από εμάς τους χριστιανούς που προσευχόμαστε τακτικά, πολλές φορές κάνουμε σοβαρά λάθη στο θέμα της προσευχής.
Δεν ήταν τυχαίο που πρόσφατα διάβασα ένα μακροσκελές άρθρο στα αγγλικά με τίτλο, «Επτά λάθη που κάνουμε όταν προσευχόμαστε». Μ’ εντυπωσίασε και με βοήθησε το περιεχόμενό του, επειδή
τέτοια λάθη κάνουμε, λίγο πολύ, όλοι μας.
Μεταφέρω σε διασκευή κάποια σημεία από το άρθρο αυτό του αφροαμερικάνου δασκάλου και συγγραφέα Clarence L. Haynes Jr.
Όλοι ξέρουμε ότι η προσευχή είναι ζωτικό μέρος της ζωής του πιστού. Κι όμως πολλές φορές ακολουθούμε λαθεμένους τρόπους.
Βέβαια, μερικοί προσεύχονται με ευκολία και με χαρά. Άλλοι το κάνουν με βαριεστιμάρα ή από απλή συνήθεια: «Από τις δικές μου αποτυχίες, γράφει ο αρθρογράφος, θα μοιραστώ μαζί σας επτά λάθη που κάνουν συχνά οι άνθρωποι όταν προσεύχονται»
- Μην ξεχνάμε τον σκοπό της προσευχής
Πολλοί βλέπουμε την προσευχή ως ένα ανιαρό καθήκον, σαν αγγαρεία που πρέπει να κάνουμε, αν και δεν μας ευχαριστεί. Αν έτσι νιώθουμε, τότε έχουμε λάθος προσέγγιση και κατανόηση. Η προσευχή είναι σχέση και επικοινωνία μ’ ένα Πρόσωπο. Ό Ιησούς, μας δίδαξε να ξεκινάμε την προσευχή με τα λόγια: «Πατέρα μας». Όταν κατανοήσουμε ότι στην προσευχή ξοδεύουμε χρόνο με τον Πατέρα μας, τότε έχουμε σωστή διάθεση. Είναι κάτι που με λαχτάρα ανυπομονούμε να κάνουμε. Τότε θα πούμε με τον Ψαλμωδό: «Πόσο αγαπητές είναι οι σκηνές σου, Κύριε των δυνάμεων! Επιποθεί, και μάλιστα λιποθυμεί η ψυχή μου για τις αυλές τού Κυρίου· η καρδιά μου και η σάρκα μου χαίρονται υπερβολικά για τον ζωντανό Θεό» (Ψαλμός 84:1,2).
- Όταν προσπαθούμε να κάνουμε τέλειες προσευχές
Υπάρχουν πολλοί που λένε δεν μπορώ να προσευχηθώ, γιατί δεν ξέρω τι να πω, αν και σε άλλα θέματα έχουν πολλά να πουν! Υπάρχει η κακή νοοτροπία ότι για να προσευχηθούμε, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πλούσιο και εξεζητημένο λεξιλόγιο, σωστό συντακτικό και καθορισμένη σειρά για να μας ακούσει ο Θεός! Είναι παγίδα του Σατανά να πιστεύουμε ότι πρέπει να προσευχηθούμε με τέλειες εκφράσεις.
Όσοι προσπαθούν να επιτύχουν τέλειες προσευχές, δεν έχουν κατανοήσει τι είναι πραγματικά η προσευχή. Προσευχή δεν είναι τόσο τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα μας, όσο αυτά που υπάρχουν στην καρδιά μας. Ο Θεός ανταποκρίνεται στην ειλικρίνεια τής καρδιάς μας, και όχι στην ευγλωττία και τα ωραία λόγια μας. Επομένως, μην προσπαθούμε να επιστρατεύσουμε τέλειες λέξεις, απλώς να βεβαιωθούμε αν η καρδιά σας είναι ειλικρινής και συντονισμένη με τον Θεό. «Κι όταν προσεύχεσαι, μην είσαι σαν τους υποκριτές, που τους αρέσει στις γωνιές των πλατειών και στις συναγωγές να στέκονται και να προσεύχονται για να επιδειχτούν στους ανθρώπους…» (Ματθαίος 6:6,7).
- Να είμαστε ειλικρινείς
Υπάρχουν εκείνοι που για να προσευχηθούν πρέπει να το αισθάνονται και να έχουν ιερά συναισθήματα. Ο Θεός ζητά να είμαστε ειλικρινείς και να Του πούμε ακριβώς πώς αισθανόμαστε. Εκείνος ήδη ξέρει τα πάντα για μας. «Και να το κάνετε αυτό αναθέτοντας σ’ αυτόν κάθε βιοτική σας μέριμνα, γιατί αυτός φροντίζει για σας» (Α΄ Πέτρου 5:7).
Ανεξάρτητα από το πώς αισθανόμαστε ας ανοίξουμε την καρδιά μας, στον Θεό. Εάν είμαστε πληγωμένοι, θυμωμένοι, καταθλιπτικοί, λυπημένοι, απογοητευμένοι, μοναχικοί… ή ό,τι συναίσθημα εχουμε, μπορπύμε να το φέρουμε στον Θεό. Αυτός νοιάζεται για μας. Η προσευχή δεν είναι θρησκευτική τελετουργία, είναι σχέση..
- Να μην απογοητευτούμε και τα παρατήσουμε
Μερικές προσευχές απαντιούνται γρήγορα, άλλες όχι. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο αμέσως απογοητευόμαστε και είμαστε έτοιμοι να τα παρατήσουμε. Ο Θεός δεν θέλει μόνο να ζητούμε μια και δυο φορές, αλλά να συνεχίζουμε να ζητάμε. «Μη σταματήσετε να προσεύχεστε ποτέ» (Α΄Θεσ. 5:17). «Ζητήστε… αναζητήστε …χτυπήστε …» (Ματθ. 7:7-8). Δεν γνωρίζουμε γιατί ο Θεός επιλέγει να απαντήσει σε μερικές προσευχές και σε άλλες όχι. Γι’ αυτό ο Ιησούς ενθαρρύνει να προσευχόμαστε και να μην αποκάμουμε (Λουκάς 18:1).
- ΄Όταν προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε τους ανθρώπους με δημόσιες προσευχές
Μερικοί όταν προσευχόμαστε μοιάζουμε με τον φαρισαίο της παραβολής. Παίρνουμε ανάλογη στάση και ύφος και είμαστε έτοιμοι για την παράσταση. Δίνουμε τόνο θεοσέβειας στη φωνή μας, χρησιμοποιούμε το πιο περιζήτητο λεξιλόγιο, με εντυπωσιακές (φανταχτερές) λέξεις και εκφράσεις. Κι όταν το θέαμα τελειώσει με ένα βροντερό Αμήν, περιμένουμε πολλά αμήν- χειροκροτήματα, αλλά ούτε ένας ανταποκρίνεται! Και, ασφαλώς, ο Ουρανός σιωπά. Αυτό δεν είναι προσευχή.
Όταν προσευχόμαστε απευθυνόμαστε μόνο σ’ ένα Πρόσωπο κι αυτό είναι ο Θεός. Αυτό ισχύει είτε είμαστε μόνοι είτε μπροστά σε ανθρώπους. Όταν θέλουμε να εντυπωσιάσουμε τους ανθρώπους οι προσευχές μας δεν αγγίζουν την καρδιά του Θεού. Ο Θεός είναι ο αποδέκτης της προσευχής μας κι Αυτός είναι που μπορεί να απαντήσει στην προσευχή.
Αν μας ζητήσουν να προσευχηθούμε σε μια σύναξη, να μιλήσουμε στον Θεό. και να αγγίξουμε την καρδιά Του. Να αποφεύγουμε να κάνουμε κήρυγμα στυς άλλους!
- Να μην καταφεύγουμε στην προσευχή ως έσχατη λύση.
Όταν έχουμε κάποιο πρόβλημα, συνήθως εξαντλούμε όλες τις ανθρώπινες δυνατότηες, γνωριμίες και αφού δεν βρούμε λύση με τα διάφορα μέσα, τότε καταφεύγουμε στην προσευχή ως την τελευταία επιλογή.
Ο συγγραφέας, εξομολογείται: «Δεν μπορώ να σας πω πόσα λάθη και κακές αποφάσεις έχω κάνει, επειδή κατέφυγα στην προσευχή ως τελευταία λύση. Θα πρέπει να καταλάβετε ότι ο Θεός θέλει να ζητούμε Αυτόν πρώτα, «να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του, κι όλα αυτά θα σας προστεθούν.» (Ματ. 6: 33). Πόσα πράγματα θα άλλαζαν στη ζωή μας, αν πρώτα ζητούσαμε τον Θεό!
- Να μην προσευχόμαστε καθόλου
Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε είναι να εγκαταλείψουμε την προσευχή εντελώς. Ας μην ξεχνάμε ότι, όταν προσευχόμαστε προσκαλούμε όλη την εξουσία και τα εφόδια του ουρανού να μας συμπαρασταθούν. Όταν δεν προσευχόμαστε, είναι σαν να λέμε στον Θεό δεν σε χρειαζόμαστε. Είμαστε αρκετά έξυπνοι και ικανοί να χειριστούμε όλα τα θέματα μόνοι μας. Ως Χριστιανοί, έχουμε πρόσβαση στον Παντοδύναμο, Παντογνώστη, Πανταχού Παρόντα και Κυρίαρχο Θεό που μπορεί να κάνει θαύματα στη ζωή μας. Τίποτα δεν είναι αδύνατο στον Θεό. Αν νομίζουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε στον εαυτό μας και να τα κάνουμε μόνοι μας, τότε δεν έχει νόημα να προσευχηθούμε. Μπορεί να απογοητευτούμε, ειδικά αν αισθανόμαστε ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Κι όμως, ακόμα και όταν δεν βλέπουμε τίποτα να γίνεται ο Θεός αθόρυβα εργάζεται για μας. Γι’ αυτό να συνεχίζουμε να προσευχόμαστε και μην τα παρατάμε.
Η προσευχή πολύ σημαντική στο ταξίδι της ζωής μας. Ο Θεός θέλει να κάνει σπουδαία πράγματα στη ζωή μας και θα τα ολοκληρώσει καθώς συνεχίζουμε να προσευχόμαστε.