Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Παρά το γεγονός ότι είχε στον τραπεζικό του λογαριασμό 3 εκατομμύρια δολάρια, ένας 79χρονος στις ΗΠΑ, ο Τζόρτζ Κόναϊτ, που πριν από καιρό βρέθηκε νεκρός, ζούσε μια μοναχική ζωή σε μια καλύβα χωρίς θέρμανση ή σύστημα ύδρευσης. Ο Κόναϊτ είχε αναγκαστεί, πριν από μερικά χρόνια, να πουλήσει 130 στρέμματα από τα συνολικά 800 που του ανήκαν, προκειμένου να πληρώσει ένα πρόστιμο στην εφορία ύψους 130.000 δολαρίων. Από την πώληση αυτή ο ηλικιωμένος είχε λάβει το ποσό των 3 εκατομμυρίων δολαρίων.
Περιπλανιόταν στο δάσος. Φαίνεται ότι μάζευε και έκοβε μόνος του καυσόξυλα. Είχε ένα και μοναδικό φως. Το σπίτι του ήταν άνω κάτω. Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ήταν εγκαταλελειμμένο. Ο δικηγόρος του δήλωσε πως ο πελάτης του και οι δύο αδελφές του, οι οποίες είχαν πεθάνει μερικά χρόνια πριν, ζούσαν σ’ αυτό το κτήμα και δεν είχαν δουλέψει ποτέ. Όποτε χρειάζονταν χρήματα πουλούσαν και ένα μέρος της ιδιόκτητης περιοχής. Ήθελαν να μείνουν εκεί γιατί απολάμβαναν αυτόν τον τρόπο ζωής, της απομόνωσης, και να περιβάλλονται από δέντρα και ελάφια και να κάνουν βόλτες στην περιοχή. Η μόνη τους υποχρέωση ήταν οι φόροι. Δεν ήθελαν να ασχολούνται με την κυβέρνηση. Απλά δεν ήταν συνεπείς στην αποπληρωμή των φόρων, σύμφωνα με δήλωση του δικηγόρου τους. Ο Κόναϊτ δεν είχε επισκεφτεί ποτέ του οδοντίατρο και δεν είχε τηλέφωνο έως πρόσφατα, που πείσθηκε να αγοράσει ένα κινητό.
Πολλοί μοιάζουν με αυτό τον άνθρωπο. Η χάρη του Θεού τούς δίνεται απλόχερα, η αγάπη του Θεού είναι πλούσια γι’ αυτούς, κι όμως αυτοί προτιμούν να ζουν στη φτωχική καλύβα των δικών τους προσπαθειών. Νιώθουν ευτυχείς μέσα στα δάση και τις ερημιές ενός κόσμου χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, χωρίς καμιά ελπίδα. Είναι μια μορφή αντίδρασης στην απλόχερη αγάπη του Θεού. Νιώθουν ότι η αγάπη, ακόμα και του Θεού, τους υποχρεώνει –και υποχρεώσεις δεν θέλουν! Θέλουν ν’ αποκτήσουν την αιώνια ζωή με την αξία τους και αγωνίζονται, ματώνουν, σκίζονται για να ευαρεστήσουν τον Θεό. Αλλά ο Θεός λέει ότι τα καλύτερα έργα του ανθρώπου είναι σαν ένα βρώμικο κουρέλι στα μάτια του.
Ίσως κι εσύ, αναγνώστη μου, κάπως έτσι να βλέπεις τα πνευματικά πράγματα. Ο Θεός, ωστόσο, ζητάει να σχετιστεί μαζί σου. Ψάχνει στις ερημιές ή στα έρημα δάση του μάταιου κόσμου σου να σε βρει και να σε φέρει στη σωτηρία του. Ίσως ο σύγχρονος πολιτισμός με όλες του τις ανέσεις να μην είναι ακριβώς ο παράδεισος του ανθρώπου. Ίσως είχε δίκιο ο Κόναϊτ. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα του Θεού. Ο παππούς της ιστορίας μας ζούσε με τις δύο αδελφές του. Αλλά κι εκείνες κάποτε πέθαναν κι έμεινε ολομόναχος! Είχε δημιουργήσει, δηλαδή, καλές σχέσεις γύρω του και ήταν ευτυχισμένος μακριά από τη σύγχρονη τεχνολογία, αλλά κι αυτές οι σχέσεις χάθηκαν. Από την άλλη, δεν πλήρωνε τακτικά τους φόρους του. Χρωστούσε.
Ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να νιώθει ευτυχής στο περιβάλλον του αλλά είναι χρεώστης στον Θεό. Είναι αμαρτωλός. Ζει με αυτή την ενοχή. Και δεν ξέρει ότι το χρέος του έχει πληρωθεί πριν δυο χιλιάδες χρόνια πάνω στον σταυρό του Γολγοθά από τον Χριστό. Πέθανε εκείνος στη θέση μας και τώρα το χρέος των αμαρτιών μας είναι εξοφλημένο. Εκείνο που χρειάζεται είναι να πάμε να «υπογράψουμε» την αποδοχή αυτής της εξόφλησης, και να συνδεθούμε με τον Θεό για να μπορέσουμε να πορευτούμε την υπόλοιπη ζωή μας με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Αν ζητήσεις το έλεος του Θεού με μετάνοια και πίστη μέσα σου, αν παραδοθείς στη χάρη του Θεού, τότε φεύγεις από την απομόνωση ή κι από τις εφήμερες σχέσεις σου και συνάπτεις αιώνια σχέση με τον Δημιουργό σου Θεό, που τώρα είναι και σωτήρας σου.
Έχεις κάνει αυτό το βήμα; Έχεις επικαλεστεί τον Θεό στην ερημιά της ζωής σου;