Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Σ |
Ε ένα γεγονός όπως αυτό των Εκλογών βασικό ρόλο στις δημοσκοπήσεις παίζει μια ομάδα κόσμου, που συνήθως κρίνουν το αποτέλεσμα. Είναι οι λεγόμενοι αναποφάσιστοι. Ο πιο γνωστός και διάσημος αναποφάσιστος, που τελικά έμεινε στην Ιστορία ακριβώς επειδή έκρινε τελεσίδικα ένα ιστορικό αποτέλεσμα, είναι ο Πιλάτος.
Οι Ιουδαίοι τού έφεραν τον Ιησού για να προσυπογράψει τον θάνατό του, επειδή λόγω ρωμαϊκής κατοχής ήταν ο μόνος αρμόδιος να επικυρώνει τις θανατικές καταδίκες. Για ώρες ο Πιλάτος δεν μπορούσε να πάρει μια απόφαση τι θα κάνει με τον Ιησού. Και όταν τελικά παραιτήθηκε από την υποχρέωσή του ήταν για το δικό του κακό..
Τι έκανε ο Πιλάτος για να τον πούμε αναποφάσιστο;
1. Προσπάθησε να μεταφέρει την ευθύνη στους άλλους
Μόλις είδε τα δύσκολα ο Πιλάτος παρέπεμψε τον Ιησού στον Ηρώδη, που είχε ‒όπως θα λέγαμε σήμερα‒ την κατά τόπον αρμοδιότητα. Ήταν βασιλιάς στη Γαλιλαία. Κι ο Πιλάτος μόλις άκουσε πως ο κατηγορούμενος ήταν Γαλιλαίος, νόμισε πως βρήκε μια καλή ευκαιρία να μεταθέσει την ευθύνη στον Ηρώδη.
Μεταθέτοντας όμως την ευθύνη δεν λύνεις κανένα πρόβλημα.
2. Το πρόβλημα ξαναγύρισε στον Πιλάτο
Μπορεί ο Πιλάτος με πονηριά να προσπάθησε να αποδιώξει μια βαριά ευθύνη από πάνω του αλλά ο Ηρώδης ήταν πιο πονηρός. Αφού χλεύασε και περιέπαιξε τον Ιησού τον έστειλε πίσω στον Πιλάτο. Κι ο Πιλάτος δεν απαλλάχτηκε από το πρόβλημα ούτε όταν πρόσφερε στον όχλο τον Βαραββά, ούτε όταν προσπαθούσε να βρει αιτίες απαλλαγής. Το πρόβλημα ξαναγύριζε σ’ αυτόν.
Το ζήτημα της επιλογής μας ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, στον Χριστό και στην απώλεια είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποτινάξουμε από πάνω μας όσα τεχνάσματα κι αν επινοήσουμε.
3. Υποτίμησε την αναγκαιότητα της απόφασης
«Τι κακό έκανε ο άνθρωπος;» άρχισε να λέει στον όχλο. «Δεν του βρήκα τίποτα που να επισύρει τη θανατική καταδίκη· θα τον βασανίσω, λοιπόν, και θα τον ελευθερώσω». Σαν να τους έλεγε: «Πάρτε τον πίσω κι αφήστε με στην ησυχία μου. Δεν θέλω να μπλέξω με τα θρησκευτικά σας ζητήματα…» Γι’ αυτόν υπήρχε και η λύση της «μη απόφασης».
Φίλε μου, το ζήτημα της απόφασής σου για τον Χριστό δεν είναι ένα απλό θεολογικό ζήτημα. Δεν είναι θέμα δόγματος ή εκκλησιαστικής παράδοσης ή φιλοσοφικής τοποθέτησης. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Είναι ζήτημα τοποθέτησης του εαυτού σου με την πλευρά του Ιησού, οπότε είναι θέμα ζωής, ή με την πλευρά των εχθρών του Ιησού, οπότε είναι ζήτημα θανάτου.
4. Δεν ήταν πρόθυμος να πληρώσει το τίμημα της επιλογής του
Στη συνέχεια οι Ιουδαίοι βλέποντας τον κυβερνήτη ν’ αμφιταλαντεύεται τον έβαλαν μπροστά σ’ ένα μεγάλο δίλημμα: ή αυτόν ή τη φιλία του αυτοκράτορα. Κι ο Πιλάτος αποβλέποντας στη φιλία του αυτοκράτορα τους παρέδωσε τον Ιησού. Δεν ήταν διατεθειμένος να πληρώσει το κόστος της απόφασής του να ταχθεί με τον Χριστό!
Η παράδοση λέει πως μετά από καιρό ανακλήθηκε από την Παλαιστίνη και πέθανε εξόριστος έχοντας τη δυσμένεια του αυτοκράτορα. Έγινε στη ζωή του αυτό που είχε πει ο Χριστός: όποιος προσπαθήσει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει. Ό,τι προσπαθείς να κερδίσεις ή να διαφυλάξεις ζώντας μακριά από τον Χριστό, το χάνεις.
Πολλοί αναρωτιούνται: «πώς θα μπορώ να ζω τη ζωή μου όταν έρθω στον Χριστό; Θα χάσω τους φίλους μου, τους πελάτες μου, τις παλιές μου συνήθειες, οι άλλοι θα με κοροϊδεύουν. Άσε καλύτερα…»
Αλλά μια τέτοια ζωή μακριά από τον Χριστό είναι ζωή χαμένη.
5. Η αμαρτία δεν ξεπλένεται με μια λεκάνη νερό
Πολύ παραστατική η εικόνα που μας διασώζει ο Ματθαίος (27,24-25) με τη λεκάνη το νερό που ζήτησε ο Πιλάτος για να απαλλαχθεί από οποιαδήποτε ευθύνη. Η φρ. «νίπτω τα χείρας μου» από δω προέρχεται για να πει κάποιος ότι δεν θέλει να έχει καμιά ευθύνη.
Αλλά καμιά λεκάνη νερό δεν μπορεί να αποσείσει την ευθύνη σου όταν βρεθείς μπροστά στον σταυρό του Χριστού, όπως δεν απαλλάχθηκε κι ο Πιλάτος από τις ευθύνες του πλένοντας τα χέρια του.
Παραδέξου πως η δική σου αμαρτία ανέβασε τον Χριστό στον σταυρό και ζήτησέ του με πίστη να σε συγχωρήσει και να σε κάνει έναν νέο άνθρωπο. Είναι ανάγκη ν’ ακούσεις τη φωνή του Θεού που σε καλεί:
«Έβαλα μπροστά σου τη ζωή και τον θάνατο, την ευλογία και την κατάρα. Διάλεξε, λοιπόν, τη ζωή για να ζήσεις… Να αγαπάς τον Κύριο, τον Θεό σου, να τον υπακούς και να είσαι αφοσιωμένος σ’ αυτόν, γιατί αυτός είναι η ζωή σου»
(Ιησούς Ναυή 30,19-20 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου).