Δυο Σαούλ: Προτερήματα ή εξοχότητα; Μετάφραση Ιωνά Ζάϊντελ


 ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ

Νέοι άνθρωποι αναρωτιούνται, τι προϋποθέσεις υπάρχουν σε σχέση με την υπηρεσία για τον Κύριο Ιησού. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει μερικές προϋποθέσεις κυριολεκτικά. Άλλες μαθαίνουμε μέσα από βιογραφίες ανθρώπων, τους οποίους δείχνει ο Θεός μέσα στην Αγία Γραφή. Έτσι όπως το βλέπουμε σε δυο διαφορετικά άτομα, τα οποία ονομάζονταν Σαούλ.

Ο βασιλέας – ο απόστολος

«… Δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος. Διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν» (Α΄ Σαμ. ις΄ 7).

Τί προϋποθέσεις πρέπει να πληρούν χριστιανοί, οι οποίοι θέλουν να υπηρετήσουν τον Κύριο Ιησού και να εργαστούν προς όφελος του λαού του Θεού; Χρειάζονται ειδικές διανοητικές ικανότητες, καλή εμφάνιση, αξιόλογη καταγωγή, τίτλους, ειδική εκπαίδευση, σθεναρή υγεία…;

Για μερικές υπηρεσίες αναφέρει η Αγία Γραφή πραγματικά ορισμένες, απαραίτητες προϋποθέσεις (Α΄ Τιμ. γ΄, Τιτ. α΄ 6). Πέραν αυτού δείχνει όμως με θετικά και αρνητικά παραδείγματα, πόσο διαφορετικά άτομα δόξασαν ή ατίμασαν τον Κύριο με τη ζωή και την υπηρεσία τους. Μπορούμε να εξετάζουμε αυτά τα παραδείγματα και να μαθαίνουμε ειδικά απ’ αυτές τις αντιθέσεις.

Είναι ενδιαφέρον, ότι δυο εντελώς αντίθετοι άνθρωποι στην Αγία Γραφή φέρουν το ίδιο όνομα: ο Σαούλ, ο πρώτος βασιλέας του Ισραήλ, και ο Σαύλος (Σαούλ), ο απόστολος Παύλος αργότερα. Και οι δυο έχουν ένα αξιοσημείωτο κοινό στοιχείο: κατάγονται και οι δυο από τη φυλή Βενιαμίν (Α΄ Σαμ. θ΄ 1.2, Φιλ. γ΄ 5). Εδώ όμως τελειώνουν ουσιαστικά τα κοινά στοιχεία, τα οποία αναφέρει η Αγία Γραφή. Οι αντιθέσεις είναι τεράστιες!

Σαούλ ο βασιλέας

Ο πρώτος Σαούλ έχει πολλά εξωτερικά προτερήματα: είναι νέος, πλούσιος, ωραίος και ασυνήθιστα ψηλός (Α΄ Σαμ. θ΄ 1.2). Σήμερα θα είχε τις καλύτερες προδιαγραφές, για να κάνει καριέρα στον κόσμο, ο οποίος χαρακτηρίζεται συχνά από τα ΜΜΕ. Ακόμη κι ένας άνθρωπος του Θεού όπως ο Σαμουήλ τυφλώνεται από την εμφάνισή του και λέει: «Βλέπετε εκείνον, τον οποίον εξέλεξεν ο Κύριος, ότι δεν είναι όμοιος αυτού μεταξύ παντός του λαού» (Α΄ Σαμ. ι΄ 24).

Στην αρχή ο Σαούλ είναι ταπεινός και διστακτικός (Α΄ Σαμ. θ΄ 21, ι΄ 23). Ανάγει τις πρώτες στρατιωτικές επιτυχίες ως βασιλέας στον Θεό (Α΄ Σαμ. ια΄ 13), ο Οποίος επιβεβαιώνει την ευαρέσκεια Του (Α΄ Σαμ. ι΄ 6-11). Γρήγορα όμως ο Σαούλ δείχνει, ότι του λείπουν ο αληθινός φόβος Θεού και η απλή υπακοή (Α΄ Σαμ. ιγ΄ 14, ιε΄ 30). Παραβλέπει θείες διατάξεις (Α΄ Σαμ. ιε΄ 9) και δείχνει πνευματική περηφάνεια (Α΄ Σαμ. ιγ΄ 8-13). Όταν μεγαλώνουν σ’ αυτόν η περηφάνεια και η υπερεκτίμηση του εαυτού του, φτιάχνει ένα άγαλμα του εαυτού του (Α΄ Σαμ. ιε΄ 12).

Με ύπουλο τρόπο απατάει τον Σαμουήλ (Α΄ Σαμ. ιε΄ 13.15). Όταν ο Σαμουήλ τον ελέγχει, αποδίδει την ενοχή σε άλλους (Α΄ Σαμ. ιε΄ 21). Τελικά κάνει μια φαινομενική ομολογία (Α΄ Σαμ. ιε΄ 24.30). Ο Θεός τον απορρίπτει και του μεταδίδει μέσω του Σαμουήλ εκείνο το οποίο Εκείνος θεωρεί σημαντικό: «Μήπως ο Κύριος αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Κυρίου; Ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν. Η υπακοή, παρά το πάχος των κριών. Διότι η απειθεία είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας. Και το πείσμα, καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία» (Α΄ Σαμ. ιε΄ 22.23).

Η συνέχεια της πορείας του Σαούλη είναι τρομακτική: «Πνεύμα πονηρόν παρά Κυρίου ετάραττεν αυτόν» (Α΄ Σαμ. ις΄ 14). Ο Σαούλ στη συνέχεια παρουσιάζει ενδεικτικά πνευματικού σκότους (Α΄ Σαμ. ιζ΄ 55), υποφέρει από ανεξέλεγκτες ορμές οργής (Α΄ Σαμ. κ΄ 30.33) και μανία καταδίωξης (Α΄ Σαμ. κβ΄ 8). Συχνά τείνει προς εξωτερικά φρόνιμες εκδηλώσεις αισθημάτων (Α΄ Σαμ. κγ΄ 21) και κατάθλιψη (Α΄ Σαμ. κδ΄ 17). Και όλα αυτά ως μεγάλος άνδρας με βασιλική μεγαλοπρέπεια.

Στο τέλος ο Σαούλ αναζητά καταφυγή σε μια μάντισσα.

Μαζί με τους γιους του λαβαίνει τραγικό τέλος. Ο Θεός ο Ίδιος κρίνει σχετικά μ’ αυτόν: «Ούτως απέθανεν ο Σαούλ, δια την ανομίαν αυτού την οποίαν ηνόμησεν εις τον Κύριον, εναντίον του λόγου του Κυρίου, τον οποίον δεν εφύλαξε. Και έτι διότι εζήτησεν άνθρωπον έχοντα πνεύμα μαντείας, δια να ερωτήση, και δεν ηρώτησε τον Κύριον» (Α΄ Χρον. ι΄ 13.14).

Σαύλος, ο απόστολος Παύλος αργότερα

Ο δεύτερος Σαούλ (ο Κύριος Ιησούς τον προσφωνεί έτσι στο Πραξ. θ΄ 4) είναι ήδη στα νεανικά του χρόνια ζηλωτής για τον Θεός και τις πατροπαράδοτες παραδόσεις (Πραξ. κς΄ 9-11, Γαλ. α΄ 14). Θέλει να υπηρετήσει τον Θεό καταδιώκοντας τους χριστιανούς (Πραξ. κς΄ 9-11). Ο Κύριος Ιησούς όμως μπροστά στη Δαμασκώ μπαίνει στο δρόμο του, και το φως Του τον ρίχνει στη γη (Πραξ. θ΄). Ο Σαούλ μετανοεί. Η υπόλοιπη ζωή του χαρακτηρίζεται πλέον από αφοσίωση και υπακοή προς τον Κύριο Ιησού.

Ο Παύλος δεν φαίνεται να είχε μια τόσο εντυπωσιακή εμφάνιση σαν το βασιλέα Σαούλ – τουλάχιστον έτσι κρίνει τον εαυτό του (Β΄ Κορ. ι΄ 10). Υποφέρει από κάποια αναπηρία, η οποία φαίνεται πως τον εμπόδιζε πολύ (Β΄ Κορ. ιβ΄ 7). Προφανώς δεν έχει κάποια περιουσία, αλλά εργάζεται με τα χέρια του, για να εξασφαλίσει τα προς το ζειν του εαυτού και των συνοδών του (Πραξ. κ΄ 34).

Ο Παύλος είχε δηλαδή εξωτερικά άσχημες προϋποθέσεις για μια υπηρεσία, η οποία συνδέεται με ταξίδια και ταλαιπωρίες. Εν τούτοις ο Κύριος Ιησούς χρησιμοποιεί ειδικά αυτόν με ιδιαίτερο τρόπο. Δίνει σ’ αυτόν την αποστολή, να ολοκληρώσει τον Λόγο του Θεού (Κολ. α΄ 25) και να μιλήσει για το μυστήριο του Χριστού (Κολ. δ΄ 3). Μέσω των ταξιδιών του ο Παύλος άλλαξε την κοινωνία τόσο δραστικά όσο κανένας άνθρωπος αυτού του κόσμου. Η αφοσίωση και προθυμία του να υποφέρει (Πραξ. κ΄ 24) ήταν πρότυπο και κίνητρο για αμέτρητους χριστιανούς, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο και να εφαρμώσουν τις σκέψεις του Θεού περί της εκκλησίας Του – και μάλιστα μέχρι σήμερα.

Ποιο είναι το μυστικό αυτής της επιτυχίας; Ο Παύλος γνωρίζει τη μεγαλοπρέπεια και εξοχότητα του Κυρίου  του και βλέπει τον εαυτό του στο θείο φως: «Πλην εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν δια τον Χριστόν, μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, δια τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα δια να κερδήσω τον Χριστόν» (Φιλ. γ΄ 7.8). Όπως υπό το Σολομώντα έγινε μέσω της πληθώρας χρυσού το αργύριο ίδιο με τις πέτρες (Β΄ Χρον. θ΄ 20.27), έτσι βλέπει ο Παύλος στο φως της δόξας του Χριστού πόσο μικρή είναι η αξία των φυσικών προτερημάτων του. Αλλιώς από τον βασιλέα Σαούλ ο Παύλος δεν στήνει άγαλμα, αλλά δείχνει διαρκώς τον Έναν: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός» (Φιλ. α΄ 21).

Υπηρεσία για τον Κύριο στην εποχή μας

Ο Κύριος συνεχίζει να ζητεί τέτοιους αφιερωμένους πιστούς, τους οποίους θέλει να χρησιμοποιήσει όπως Εκείνος θέλει. Η σύγκριση των δυο Σαούλ δείχνει, τί είναι σημαντικό γι’ Αυτόν: Ακόμη και σε μια εποχή, στην οποία τα ΜΜΕ προβάλλουν νέους, ωραίους, πλούσιους και πεπεισμένους για τον εαυτό τους ανθρώπους, και όπου φάινεται πως εκπομπές ανάδειξης ταλέντων και πλαστικές εγχειρήσεις είναι καθημερινότητα, ισχύουν οι κανόνες της Αγίας Γραφής αδιάλλακτοι για τους χριστιανούς.

Ο υπηρέτης του Χριστού έχει τον Κύριο ως πρότυπό του. Βλέπει την εξοχότητα και την δόξα Του ως τελείου υπηρέτη.

Ένας καλός υπηρέτης είναι «εντρεφόμενος εν τοις λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας» (Α΄ Τιμ΄ δ΄ 6). Τα φυσικά προτερήματα δεν είναι προϋπόθεση για την υπηρεσία του Κυρίου. Ο Κύριος Ιησούς έδωσε μεγάλες αποστολές και σε ανθρώπους αγράμματους και αμόρφωτους (Πραξ. δ΄ 13).

«Επειδή βλέπετε την πρόσκλησίν σας, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός δια να καταισχύνη τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός δια να καταισχύνη τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξέλεξεν ο Θεός, και τα μη όντα, δια να καταργήση τα όντα, δια να μη καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού» (Α΄ Κορ. α΄ 26-29).

 

Paul-Gerhard Jung

Μετ.: Ιωνάς Ζάϊντελ

Comments are closed.