Ο Ιησούς είχε πει στον Νικόδημο: «Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, αν κάποιος δεν γεννηθεί από επάνω, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού» (Ιωαν.3:3). Από τα λόγια αυτά του Ιησού, καταλαβαίνουμε πως οι μόνοι που μπορούν να αντιληφθούν την βασιλεία του Θεού είναι αυτοί που έχουν αναγεννηθεί από το Πνεύμα του Θεού. Απεναντίας, ο άνθρωπος που είναι γεννημένος από σάρκα, είναι σάρκα και δεν βλέπει την Κυριαρχία και την Κυριότητα του Θεού, ούτε αντιλαμβάνεται την Κυριότητα του Ιησού Χριστού. Ο Θεός δεν σταμάτησε ποτέ να δεσπόζει και να είναι Κυρίαρχος, στον ουρανό πάνω και στην γη κάτω και στα βάθη κάτω από αυτή. Αυτός που είναι ο Ων, ο Ην και ο Ερχόμενος, ο άπειρος, ο παντοδύναμος, οπάνσοφος Θεός, κυβερνά πάνω από όλα, σχεδιάζει, δημιουργεί, διευθύνει όλα τα πράγματα με αγάπη, σοφία και δύναμη: «Ο Κύριος ετοίμασε τον θρόνο του στον ουρανό, και η βασιλεία του δεσπόζει τα πάντα» (Ψαλ.103.19). Μέσα στο κράτος αυτό της ισχύος Του και στην εξουσία της διακυβέρνησης Του έχει πάντοτε τα πάντα κάτω από τον έλεγχο Του, βαστάζοντας και διευθύνοντας όλα προς εκπλήρωση των αιώνιων βουλών Του. Αν πρόκειται να προηγηθεί κρίση, είναι γιατί αυτή οδηγεί στην εκπλήρωση των σκοπών του ελέους Του, με σκοπό να ξαναφέρει τον άνθρωπο στη σφαίρα της διακυβέρνησης, της αγάπης, της εξάρτησης και της φροντίδας Του. Πρόθεσή Του είναι να αποκαταστήσει όλα τα πράγματα στην ομορφιά, στην τάξη και στην θελκτικότητα της αιώνιας βουλής Του.
Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια της κυριαρχίας του Θεού πρέπει να είναι απαραβίαστη μέσα στην εκκλησία. Θα πρέπει ξανά να πάρουμε θέση, έχοντας υπόψη το γεγονός πως κανένας και τίποτε δεν μπορεί να εφεσιβάλει όταν ο Θεός αποφασίσει. Πως όταν ένας άνθρωπος ή μια κοινωνία ή ένα έθνος ή μια φυλή ζητήσουν να ενεργήσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο ενάντια στην βουλή του Θεού, αυτό που θα ακολουθήσει είναι αμετάκλητη και μη αναστρέψιμη καταστροφή. Αυτές οι αναιμικές ερμηνείες του Θεού, που τον φαντάζονται σαν μια συναισθηματική Ύπαρξη, με την οποία οι άνθρωποι μπορούν να παίζουν χωρίς κόστος, πρέπει να εξαλειφθούν από την Εκκλησία και τα κηρύγματα της. Ο Κυρίαρχος αυτός Θεός δεν θα μπει και ούτε θα ταυτιστεί με τα δικά μας προγράμματα, έχει το δικό Του πρόγραμμα και σχέδιο και μας ζητά να ταυτιστούμε και να εισέλθουμε και να έχουμε μέρος σε αυτό. Ούτε μπορεί κανένας να χειραγωγήσει τον Θεό, ούτε με παρακάλια ούτε με δεήσεις. Αυτός είναι που υψώνει τους ταπεινούς και ταπεινώνει τους υπερήφανους. Ο Θεός πρέπει να κηρυχτεί ως Αυτός που είναι, όπως αποκάλυψε τον Εαυτό Του μέσα στον λόγο Του και η Εκκλησία πρέπει να επιμείνει σε αυτή την αποκάλυψη, ενάντια σε κάθε λανθασμένη άλλη αντίληψη. Ο Θεός δεν είναι ούτε Μολώχ, ούτε Βάαλ, ούτε Μαμωνάς. Είναι Θεός Κυρίαρχος, φοβερός στην οργή Του, υπερβολικός στην ευσπλαχνία Του. Ο Θεός της αλήθειας, ο Θεός της δικαιοσύνης, ο Θεός της κρίσης, της μακροθυμίας, που με κανέναν τρόπο δεν συμβιβάζεται με το σκοτάδι, αλλά και που είναι έτοιμος να απεκδυθεί την δόξα Του, για να σώσει τον αμαρτωλό άνθρωπο.
Αυτός που αναγεννήθηκε από το Πνεύμα βλέπει την βασιλεία του Θεού (βλέπει τον Ιησού Χριστό Κύριο) και εισέρχεται μέσα στην σφαίρα αυτής της Κυριότητας και της εξουσίας του Ιησού Χριστού: «Δόθηκε σε μένα κάθε εξουσία στον ουρανό και επάνω στη γη» (Μανθ.28 :18). H αντίληψη αυτή, είναι ανεκτίμητης αξίας, γιατί ελευθερώνει την ψυχή από την εξουσία και την δυναστεία του διαβόλου, που μέχρι τη στιγμή εκείνη καταπίεζε και κατακυρίευε εντός: «ο οποίος μας ελευθέρωσε από την εξουσία του σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία τού Υιού της αγάπης Του» (Κολ. 1:13). Η βασιλεία αυτή είναι βασιλεία αγάπης σε σύγκριση με αυτήν του διαβόλου που είναι εξουσία καταδυνάστευσης και αθλιότητας και έχει, όπως κάθε βασιλεία, τις δικές της διατάξεις, προνόμια για τους υπηκόους αλλά και ευθύνες. Η επί του όρους ομιλία δίδει τις κύριες κατευθύνσεις του τρόπου ζωής και συμπεριφοράς των υπηκόων της βασιλείας αυτής. Μέσα στη σφαίρα αυτής της βασιλείας δεν υπάρχουν τυχαία πράγματα, ούτε μπορεί να εισχωρήσει κάτι το ξένο ή ανεπιθύμητο, αλλά όλα είναι κάτω από τον άγρυπνο έλεγχο και τη σοφή καθοδήγηση και τον κραταιό βραχίονα του Βασιλιά της Αγάπης, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο Σατανάς και τα πνεύματα κάτω από την εξουσία του, δεν μπορούν να ενεργήσουν αυτοβούλως, αλλά μόνον κατόπιν της δικής του άδειας. Αυτός ο μεγάλος εχθρός δεν μπορεί να αγγίξει ούτε ένα από τα παιδιά του Θεού, χωρίς να δώσει αναφορά και δεν μπορεί να βλάψει ούτε ένα κομμάτι της περιουσίας τους, ούτε μια τρίχα των ζώων τους, αν δεν του επιτραπεί. Ο Σατανάς επιθυμεί να μας κοσκινίσει, όχι όμως προτού το ζητήσει. Η αιώνια πρόθεση του Θεού για τον άνθρωπο, ήταν όπως αυτός ζει πάντοτε κάτω από τη διακυβέρνηση της αγάπης Του, σε ειρήνη και ασφάλεια, σε υπακοή και με τη σειρά του να εξουσιάζει πάνω από την δημιουργία: «… τα πάντα υπέταξες κάτω από τα πόδια του· επειδή, καθώς υπέταξε σ’ αυτόν τα πάντα, δεν άφησε τίποτε ανυπότακτο σ’ αυτόν» (Εβρ. 2:8). Η εξουσία με την οποία ο Θεός έχρισε τον άνθρωπο χάθηκε βέβαια, όταν ο πρώτος άνθρωπος σταμάτησε να εξουσιάζεται από τον Θεό, την βλέπουμε όμως να επανακτάται δια της υπακοής του δευτέρου ανθρώπου του Ιησού Χριστού: «Ο οποίος είναι στα δεξιά τού Θεού, καθώς πορεύτηκε στον ουρανό, και στον οποίο υποτάχθηκαν άγγελοι και εξουσίες και δυνάμεις» (Α’ Πετρ. 3:22). Σκοπός του απολυτρωτικού έργου του Ιησού Χριστού είναι να φέρει τον άνθρωπο πίσω στην υπακοή, στην υποταγή και στην εξάρτηση του από τον Θεό και να αποκατασταθεί στη θέση εκείνη της βασιλικής δόξας και της εξουσίας. Με αυτή την βασιλική δόξα και εξουσία είναι που ο πρωτοπόρος Ιησούς τιμήθηκε από τον Πατέρα Του. Με την αναγέννηση ο Θεός μάς εισαγάγει μέσα στη θαυμαστή αυτή βασιλεία του Υιού Του, μέσα στη σφαίρα αυτής της απόλυτης Κυριότητας και εξουσίας Του, που είναι πάνω από κάθε άλλη ουράνια και πνευματική κυριότητα και εξουσία: «και μας κάθισε μαζί του στα επουράνια μέσα στον Ιησού Χριστό» (Εφ.2:6). Με τα μάτια λοιπόν του αναγεννημένου μας πνεύματος βλέπουμε και ομολογούμε πως ο Ιησούς είναι ο Βασιλιάς που ο Θεός έχρισε: «Εκείνος που κάθεται στους ουρανούς, θα γελάσει· ο Κύριος θα τους μυκτηρίσει. Τότε, στην οργή του θα μιλήσει σ’ αυτούς, και στον θυμό του θα τους συνταράξει. Εγώ, όμως, θα πει, έχρισα τον Βασιλιά μου επάνω στο βουνό Σιών, το βουνό το άγιό μου» (Ψαλμός2:4,5). Είναι ο Χριστός ο Κύριος, και τον βλέπουμε να κάθεται πάνω από αρχές και δυνάμεις και εξουσίες και κυριότητες. Τον βλέπουμε να βασιλεύει μέχρι να υποτάξει όλους τους εχθρούς Του κάτω από τα πόδια Του, αλλά και τα πόδια της εκκλησίας Του. Τον βλέπουμε ενθρονισμένο να ενεργεί με κράτος και ισχύ σαν ο Μέγας Ελεήμων Βασιλιάς που ελευθερώνει και σώζει τον λαό Του από τον δυνάστη διάβολο, που τον περιφρουρεί και τον διαφυλάττει με δύναμη και κυριαρχική εξουσία, μέχρι το τέλος: «Και ο Κύριος θα με ελευθερώσει από κάθε πονηρό έργο, και θα με διασώσει για την επουράνια βασιλεία του· στον οποίο ας είναι δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν» (Β’ Τιμ.4:18). Βλέποντας τον Χριστό, βλέπουμε τον θρόνο της χάρης και του ελέους του μακρόθυμου Θεού, τον θρόνο της δικαιοσύνης και της κρίσης Του, το σκήπτρο της ευθύτητας Του. Όταν το πνεύμα μας δει το μεγαλείο αυτής της βασιλείας, όλη η ύπαρξη κράζει και ζητά να είναι ο Βασιλιάς της, τα γόνατα λυγίζουν και η γλώσσα ομολογεί Ιησού Χριστό Κύριο .
Πώς μπορεί κάποιος να δει την βασιλεία του Θεού, αν δεν δει τον Χριστό; Και πώς μπορεί να δει κάποιος τον Χριστό, αν το Πνεύμα δεν τον αποκαλύψει; Είναι Βασιλιάς κατά την καρδιά του Θεού, σε Αυτόν είναι που ο Κύριος ο Θεός έδωσε τον θρόνο του πατέρα του Δαβίδ, για να βασιλεύει εις τους αιώνες (Λουκάς 1:32,33). Είναι ο Βασιλιάς, περισσότερο σοφός από τον Σολομώντα, Αυτός που έχει προνοήσει τα πάντα με λεπτομέρεια, ο Άρχοντας του χρόνου, ο πρίγκιπας της ειρήνης, ο άξιος Βασιλιάς, ο αιώνιος Βασιλιάς, ο Βασιλιάς της αγάπης, ο Αγαθός Βασιλιάς, ο Ελεήμων, ο Οικτίρμων Βασιλιάς που φροντίζει τον λαό Του, τον προστατεύει μέχρι τέλους. Αυτός που γνωρίζει τα πάντα πριν γίνουν, που γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων, που διαχειρίζεται τις βουλές τους, τη σκληροκαρδία τους, το μίσος του σατανά, τις βασιλείες του κόσμου, για να συνεργούν και να εξυπηρετούν τις δικές του αγαθές και αιώνιες βουλές. Τον βλέπουμε σαν τον Μεγάλο Ποιμένα Βασιλιά να οδηγεί τα πρόβατα Του, να τα προστατεύει από τους εχθρούς τους, να διαχειρίζεται αυτά που είναι ενάντια, που είναι αρνητικά, τα εμπόδια, τα σχέδια του σατανά, τις θλίψεις, τις χαώδεις περιστάσεις, που ο νους δεν μπορεί να εξηγήσει, τις αδυναμίες, τις αποτυχίες, ώστε να συνεργούν όλα μαζί για εξυπηρέτηση των σχεδίων Του για το καλό των υπηκόων Του.
Ο προφήτης Δανιήλ, στις οράσεις που ο Θεός του έδειξε, είδε την βασιλεία του Χριστού: «Και είδα σε οράματα της νύχτας, και ξάφνου, ένας σαν Υιός ανθρώπου ερχόταν μαζί με τα σύννεφα του ουρανού, και έφτασε μέχρι τον Παλαιό των ημερών, και τον έφεραν μέσα, μπροστά του. Και του δόθηκε η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, για να τον λατρεύουν όλοι οι λαοί, τα έθνη, και οι γλώσσες· και η εξουσία του είναι αιώνια εξουσία, η οποία δεν θα παρέλθει, και η βασιλεία του, η οποία δεν θα φθαρεί» (Δαν.7:13,14). Είδε τις μεγάλες Βασιλείες του κόσμου να πέφτουν και στο τέλος η βασιλεία να δίδεται στους αγίους: «μέχρις ότου ήρθε ο Παλαιός των ημερών, και η κρίση δόθηκε στους αγίους τού Υψίστου· και ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία. (Δαν.7:28). Αυτός που μας αγαπά γράφει ο Ιωάννης και μας έπλυνε με το αίμα Του, «και ο οποίος μάς έκανε βασιλείς και ιερείς στον Θεό και Πατέρα του· σ’ αυτόν είθε να είναι η δόξα και η κυριαρχική εξουσία στους αιώνες των αιώνων. Αμήν» (Αποκ.1:6) Αυτά τα θαυμαστά λοιπόν πράγματα είναι που βλέπει και αντιλαμβάνεται αυτός που αναγεννιέται από το Πνεύμα.
Όλα αυτά βέβαια είναι πράγματα θαυμαστά και γεμίζουν την καρδιά με πεποίθηση και ελπίδα και θάρρος. Αρχίζουν δε να γίνονται αντιληπτά, όταν ο άνθρωπος με μετάνοια επιστρέψει στον Θεό. Αυτό γίνεται όταν με τη χάρη του Θεού αντιληφθούμε πως η προσωπική κυριαρχία του εαυτού πρέπει να παραδοθεί στην κυριαρχική εξουσία του Θεού. Αυτό πρέπει να γίνει χωρίς άλλο, γιατί χωρίς την διακυβέρνηση του Θεού εντός, δεν μπορεί να γίνει αποκατάσταση και να έλθει η τάξη και να γίνει σωτηρία μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Ο Θεός μέσα στο κυρίαρχο Του θέλημα, είχε παραχωρήσει στον άνθρωπο το θαυμάσιο προνόμιο της ελεύθερης βούλησης. Βέβαια η πρόθεσή του Θεού ήταν, όπως ο άνθρωπος μάθει να ταυτίζει τη βούληση του με αυτήν του Θεού. Αντί αυτού όμως ο άνθρωπος κακομεταχειρίστηκε το θείο τούτο δώρο και το χρησιμοποίησε για να ανεβάσει τον εαυτό του και να διεκδικήσει τις δικές του εγωιστικές επιδιώξεις, κάνοντας τον εαυτό του μικρό βασιλιά, μέσα στον δικό του μικρόκοσμο. Αυτό ήταν εντελώς ανεπίτρεπτο , αλλά είναι επίσης και η ουσία κάθε αμαρτίας γιατί ταυτίζει τον άνθρωπο με τον Σατανά, που και αυτός έκανε ακριβώς το ίδιο. Μαζί Σατανάς και άνθρωπος σε επανάσταση ενάντια στην κυριαρχία του Θεού, έστησαν τη δική τους βασιλεία. Βέβαια, για τον Σατανά δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά ο Θεός μέσα στη χάρη Του και την πολλή Του αγάπη για τον άνθρωπο προμήθευσε σωτηρία διά του Υιού Του. Προμήθευσε την οδό για επιστροφή του ανθρώπου προς τον Θεό και την αναγνώριση εκ μέρους του πως ο Θεός είναι ο μόνος Βασιλιάς και πως χωρίς άλλο ο μικρός βασιλιάς πρέπει χωρίς άλλο να εκθρονιστεί. Αυτή είναι η ουσία της μετάνοιας και αρχή σωτηρίας αιωνίου.
Ο Παύλος γράφοντας στους Κορινθίους, τους μεμφόταν πως ήταν ακόμη σαρκικοί και γι’ αυτό ήταν που είχαν φιλονικίες και διαφορές μεταξύ τους. Η αιτία των φιλονικιών, καθώς και κάθε διαμάχης είναι ο εαυτός που διεκδικεί τα δικά του. Είναι η αντίδραση για τη διαφύλαξη της κυριαρχίας του μικρού βασιλιά που είναι εντός. Η απάντηση στο πρόβλημα των Κορινθίων και όλων των άλλων είναι ο ΣΤΑΥΡΟΣ. Ο σταυρός του Ιησού θέτει τέλος στην κυριαρχία του εαυτού, που όταν απειλείται αντιδρά με το ξίφος για να την προασπίσει. Πιστεύω πως οι περισσότερες διαμάχες στην εκκλησία του Θεού προέρχονται γιατί ο μικρός βασιλιάς δεν εκθρονίστηκε. «Τότε, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει». Ο σταυρός είναι το ξίφος του Θεού, γιατί σκοτώνει τον εαυτό και την βασιλεία Του, υποδεικνύοντας πως άλλος είναι ο Βασιλιάς. Ο Θεός το κάνει αυτό μέσα στην άμετρη Του αγάπη, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κυβερνήσει τον εαυτό του ή οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. Ο σταυρός λοιπόν είναι η σαφής υπόδειξη του Θεού προς τον κάθε άνθρωπο πως δεν μπορεί να συνεχίσει να κάνει αυτό που θέλει, όσο καλό και να φαίνεται αυτό στα μάτια του και πως πρέπει από δω και μπρος να υποτάξει το δικό του θέλημα στο θέλημα του Θεού, να σταματήσει η κυριότητα του και να παραδώσει το σκήπτρο στον αληθινό Βασιλιά. Ο βασιλιάς Δαβίδ, που έδωσε στον λαό Ισραήλ ο Θεός, ήταν άνθρωπος κατά τη δική του καρδιά, και ήταν ο τύπος του Μεγάλου Βασιλιά Ιησού. Αυτή τη βασιλεία του Θεού μέσα μας δεν μπορούμε να την δεχτούμε ή να την δούμε, αν δεν αναγεννηθούμε εκ των άνω. Τίποτε δεν μπορεί να πάει σωστά, αν ο άνθρωπος δεν κάνει ακριβώς αυτό, να ανακηρύξει τον Ιησού Βασιλέα και Κύριο του.
Αυτή η πλευρά της αλήθειας για την βασιλεία του Θεού, συνήθως αγνοείται, εντούτοις είναι τόσο σημαντική για την σωτηρία της ψυχής. Ίσως αυτό βέβαια να μην είναι η πρώτη αντίληψη, όταν ερχόμαστε στον Χριστό, αλλά πολύ γρήγορα θα πρέπει να το καταλάβει ο καθένας, πως χωρίς υποταγή στον Θεό τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα., αν όχι αδύνατα. Όταν ο Ιησούς καθίσει στον θρόνο Του μέσα σε μια καρδιά, η ψυχή ελευθερώνεται από κάθε της δυνάστη. Ελευθερώνεται από την εξουσία του σατανά και από την εξουσία της αμαρτίας, από σκοτεινά δεσμά και αλυσίδες αόρατες, ελευθερώνεται από τις εξωτερικές περιστάσεις και τις επιδράσεις των συμβάντων, γιατί παντού βλέπει το χέρι του αιώνιου Βασιλιά της αγάπης και της ειρήνης, να έχει τα πάντα κάτω από την εξουσία και την διακυβέρνηση Του, «ευχαριστώντας τον Πατέρα, που μας έκανε άξιους της μερίδας τού κλήρου των αγίων μέσα στο φως· ο οποίος μας ελευθέρωσε από την εξουσία τού σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία τού αγαπητού Υιού του» (Κολ·1:12,13).
Μίλτος Γιαπάνης, 2012