Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης
Πριν λίγες μέρες διαβάσαμε και ακούσαμε για έναν Ούγγρο, τον Λάζλο Άντρασεκ στο Gyor, που κέρδισε στο ΛΟΤΤΟ 1.700.000 ευρώ, και πώς αυτό άλλαξε η ζωή του. Ο Λάζλο ήταν άνεργος και άστεγος, κοιμόταν όπου έβρισκε στο ύπαιθρο, σε παγκάκια και στο χώμα, μέχρι που με τα λίγα κέρματα που είχε αγόρασε το τυχερό δελτίο.
Ο άνθρωπος αυτός μόλις εισέπραξε τα λεφτά ξεπλήρωσε τα χρέη του και στη συνέχεια δώρισε μεγάλο μέρος των κερδών για τη δημιουργία ενός κέντρου φροντίδας για τους άστεγους, τους αλκοολικούς και τις γυναίκες που έχουν υποστεί συζυγική κακοποίηση.
Η πράξη του αυτή προκάλεσε συγκίνηση, έγινε πρωτοσέλιδο και έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο.
Δεν ξέρω τι θα έκανα εγώ, εάν κέρδιζα ένα τέτοιο ή και μεγαλύτερο ποσό.
Προβληματίζομαι πολύ.
Πρώτα – πρώτα, δεν αγοράζω λαχεία ούτε παίζω τυχερά παιγνίδια, απλούστατα γιατί δεν πιστεύω στην τύχη. Όσες φορές έχω παίξει μέχρι τώρα, συνήθως στο Πρωτοχρονιάτικο Λαχείο, έχω χάσει τα λεφτά μου. Αυτό είναι πολύ φυσικό και λογικό. Οι πιθανότητες να κερδίσω είναι από ελάχιστες έως καμία.
Εκτός από αυτό, για να κερδίσω εγώ πρέπει μια ολόκληρη πόλη σαν την Κατερίνη 60.000 άτομα να χάσουν τα δικά τους λεφτά – κι αυτό δεν το βρίσκω σωστό, δηλαδή να χάσουν οι άλλοι για να κερδίσω εγώ.
Πες, όμως, ότι η τύχη σπάζει το ποδάρι της και κερδίζω. Τι θα γίνει μετά από αυτό;
- Πρώτα – πρώτα, όλοι οι φίλοι και συγγενείς θα μου ζητάνε δανεικά και αγύριστα.
- Όλοι οι γνωστοί, συνάδελφοι και συμμαθητές, το ίδιο.
- Η γυναίκα μου θα θέλει να αγοράσουμε μεγαλύτερο και καλύτερο σπίτι. Κι εκείνη την εκδρομή στη Σκανδιναβία που της έχω υποσχεθεί εδώ και πολλά χρόνια αλλά όλο την αναβάλλω και έχει άπιαστο όνειρο.
- Εγώ τώρα, να μην αλλάξω το παλιό SKODA που έχω και να πάρω ένα αμάξι της προκοπής; Να μη πάρω μια βάρκα για να πηγαίνω για ψάρεμα; Ένα τροχόσπιτο; Και μια πολυθρόνα lazyboy, από εκείνες που κάνουν και μασάζ; Τέλος, και δυο εισιτήρια πρώτη θέση στα γήπεδα της Βραζιλίας για να δω τα ματς της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
- Τα παιδιά και τα εγγόνια μου, όλοι έχουν ανάγκες, χρωστάνε, είναι άνεργοι, σπουδάζουν, έχουν κόκκινα δάνεια, και θα πρέπει να τους βοηθήσω.
- Όλοι οι Σύλλογοι, πολιτιστικοί, χορευτικοί, φιλανθρωπικοί, η Φιλόπτωχος, θα έρχονται να μου ζητάνε ενίσχυση.
- Η εκκλησία το ίδιο, για την αποπεράτωση του ναού, για τα συσσίτια.
- Οι Γιατροί του Κόσμου, η Ιεραποστολή στην Αφρική.
- Το Κοινωνικό Ιατρείο και Φαρμακείο.
- Τα αδέσποτα σκυλιά και τα τραυματισμένα πουλιά.
- Να μη δώσω κάτι και στο κόμμα; – Δεν ξέρεις τι γίνεται, μπορεί κάποτε να χρειαστούμε κάτι.
- Το χειρότερο από όλα νομίζω ότι θα είναι οι εκβιασμοί. Οι αδίστακτοι κακοποιοί μόλις το μάθουν θα με απειλούν να μου σπάσουν το αυτοκίνητο, να απαγάγουν τον εγγονό, και άλλα τέτοια φοβερά, οπότε θα χάσω τον ύπνο μου και θα βλέπω συνέχεια εφιάλτες.
Μετά από όλα αυτά, τι μου μένει;
Ή θα πρέπει να μεταναστεύσω σε ένα μακρινό μέρος στη Νότια Αμερική, άγνωστος μεταξύ αγνώστων φορώντας περούκα, ή να μείνω και να μου τα φάνε όλα, οπότε θα ξαναγυρίσω πάλι ρέστος στην παλιά μιζέρια.
Τι να κάνω;
Πρόβλημα μεγάλο! Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα!