΄Ηταν περίπου το 50 μ.Χ., όταν ο απ. Παύλος. επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη. Εκεί, κάποιοι πίστεψαν, εγκατέλειψαν τα είδωλα και επέστρεψαν στον αληθινό Θεό (Α΄Θεσ. 1/9). Στην εκκλησία αυτή, ο Απ. Παύλος έγραψε δυο σημαντικές επιστολές, στις οποίες εκτός των άλλων φαίνεται η καρδιά του αποστόλου. Οι πιστοί εκεί, μάλιστα, έγιναν παράδειγμα πίστης στις άλλες εκκλησίες…
Σ’ αυτή, λοιπόν, τη Βιβλική πόλη, τη χιλιοτραγουδισμένη Θεσσαλονίκη, ακριβώς στην καρδιά της πόλης, εδώ και 150 χρόνια υπάρχει ένας πνευματικός φάρος, που εφέτος, πιο έντονα φωτισμένος, σκορπά το φως του Ευαγγελίου, στην πόλη που την καλύπτουν τα σκοτάδια της αθεΐας και του υλισμού. .
Θα διαβάσετε, στη συνέχεια, στο σύντομο αλλά εμπεριστατωμένο κείμενο, που μας έστειλε, μετά από παράκλησή μας για μια μίνι συνέντευξη, ο ποιμένας της Γεώργιος Γούδας ÂÂ Η εκκλησία, αν και την διακόνησαν, κατά διαστήματα, διάφοροι εργάτες του Ευαγγελίου, άρχισε να λειτουργεί με πλήρες πρόγραμμα και  διάφορες δραστηριότητες την περίοδο που ανέλαβε ο πρώτος τακτικός ποιμένας της, ο Αριστείδης Μιχιτσόπουλος… Την περίοδο που ποιμένας ήταν ο Στέλιος Καλοτεράκης άρχισε να αυξάνει ο αριθμός των μελών της, κυρίως από την εσωτερική μετανάστευση, από την περιφέρεια. Και οι δυο πρώτοι ποιμένες εργάστηκαν με πιστότητα και ο καθένας έβαλε την προσωπική του σφραγίδα. Ανάλογα με τα χαρίσματα που τους προίκισε ο Κύριος, βοήθησαν στην καλύτερη οργάνωση της εκκλησίας. Στη διάρκεια της ποιμαντορίας του Στέλιου Καλοτεράκη αναγέρθηκε και ο χώρος της εκκλησίας, με δυο ευπρεπισμένους ορόφους, καθώς επίσης η πολυώροφος οικοδομή, με την κατοικία του ποιμένα και πολλών άλλων βοηθητικών χώρων. Εδώ και 25 χρόνια υπηρετεί την εκκλησία ο Γεώργιος Γούδας Εργάζεται με πιστότητα, σεμνότητα και ζεστασιά. ΄Εχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο κήρυγμα και στη διδασκαλία του Λόγου. Και τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Εκτεταμένη συνέντευξη για το Χριστιανικό Στέκι, μια σημαντική διακονία ελέους, είχαμε σε περασμένο τεύχος.
ΦτΕ
Για τα 150 χρόνια δράσης
της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Θεσσαλονίκης
Το 2015 αποτελεί πνευματικό σταθμό στη ζωή, τη δράση και την πνευματική πορεία της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας εδώ στη Θεσσαλονίκη.
Μία μικρή ομάδα ομοεθνών μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη, άρχισε από το 1860 να δείχνει τη διάθεση για μία απλή προσέγγιση της Χριστιανικής ζωής, που θα τους παρείχε το προνόμιο της εξήγησης του Ευαγγελίου και των μεγάλων Αληθειών της Αγίας Γραφής.
Όταν η μικρή αυτή ομάδα άρχισε να ενισχύεται και να μεγαλώνει σε αριθμό, έγινε επιτακτική η ανάγκη απόκτησης χώρου για τη λατρεία και την κάλυψη των πνευματικών αναγκών. Έτσι, το 1865 έχουμε την ανέγερση του πρώτου «Ευκτήριου Οίκου» και την οργάνωση της Ευαγγελικής Εκκλησίας, κατά το Πρεσβυτερικό, αρχικά, σύστημα.
Ένας από αυτούς που πρωτοστάτησαν στη διοργάνωση της Ευαγγελικής Εκκλησίας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ήταν ο Σταύρος Μιχαηλίδης, τόσο με τον κηρυκτικό του λόγο, όσο και με την εν γένει πνευματική και διοικητική παρακολούθηση του έργου. Τακτικός ιεροκήρυκας δεν υπήρξε για αρκετά χρόνια και τη φροντίδα του έργου ανέλαβαν οι πρεσβύτεροί της, Μιχαήλ Τέττος και ένας πρώην δημοδιδάσκαλος, ο Μερκούριος Αντωνιάδης, οι οποίοι κήρυτταν στην εκκλησία εκ περιτροπής.
Φτάσαμε εν μέσω μεγάλων διωγμών από τους αντιφρονούντες ομοεθνείς, στο 1897, όταν την εκκλησία ανέλαβε ως ιεροκήρυκας, ο Χρήστος Τόκκας, ο οποίος διέκοψε τις φιλολογικές του σπουδές στην Αθήνα και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Θεού και στις ανάγκες της διακονίας. Ο Χρήστος Τόκκας υπηρέτησε την εκκλησία για 4 χρόνια (1897-1901) με ευλογημένα αποτελέσματα. Μετά την αναχώρησή του για την Α΄ Ευαγγελική Εκκλησία Αθηνών, ήρθε για δύο χρόνια (1901 – 1903) ως ιεροκήρυκας στη Θεσσαλονίκη, ο Θεόδωρος Θωμαϊδης.
Την ίδια χρονιά έφτασε στη Θεσσαλονίκη, μετά την αποπεράτωση των σπουδών του στη Θεολογική Σχολή Μερσιφούντας, ο Αιδ. Αριστείδης Μιχιτσόπουλος, ο οποίος αποτέλεσε τον πρώτο ποιμένα της Ευαγγελικής Εκκλησίας Θεσσαλονίκης, τον Απρίλιο του 1903. Η εκκλησία οργανώθηκε και έχουμε την ίδρυση Κυριακού Σχολείου από 1917, την ίδρυση και λειτουργία Χριστιανικού Συλλόγου Νέων και Νεανίδων το 1927, ο σημερινός Όμιλος Νέων των Εκκλησιών μας. Ο Αιδ. Αριστείδης Μιχιτσόπουλος ποίμανε την Εκκλησία Θεσσαλονίκης επί μισό αιώνα! (1903-1953).
Μία πολυσύνθετη προσωπικότητα, με ποικίλες δραστηριότητες και εκτός των «τειχών» της Εκκλησίας. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση Ορφανοτροφείου στον Γιδά – Βεροίας και διετέλεσε Γενικός Γραμματέας στην υπηρεσία διανομής ιματισμού, σε μεγάλο αριθμό προσφύγων από τον Καύκασο, σε συνεργασία του Αμερικάνικου και Ελληνικού ερυθρού Σταυρού.
Τον αείμνηστο Αριστείδη Μιχιτσόπουλο διαδέχτηκε ο επίσης αείμνηστος Στέλιος Καλοτεράκης, επί των ημερών του οποίου η Εκκλησία αποτέλεσε μία ευαγγελική Κοινότητα περίπου 350-400 μελών («Κοινωνά Μέλη» – μέλη και φίλοι της Κοινότητας). Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του «Πανελλήνιου Ευαγγελικού Συνδέσμου», ήταν μέλος του πυρήνα της «Βιβλικής Εταιρείας» με μια διακονία, χαρακτηριστικό της οποίας ήταν η άγια ζωή, η εκζήτηση του Προσώπου του Κυρίου και η συμμόρφωση με την Εικόνα του Χριστού.
Τον αείμνηστο Στέλιο Καλοτεράκη, διαδέχθηκε ο σημερινός ποιμένας, Αιδ. Γιώργος Γούδας, που εφέτος κλείνει 25 χρόνια, ως τακτικός ποιμένας της εκκλησίας.
Η όλη πορεία της Εκκλησίας κυμαίνεται στο σύνθημα: «Να γνωρίσω τον Χριστό και να Τον κάνω και σε άλλους γνωστό», πάντοτε στο βαθμό που Του μοιάζω πνευματικά. Μέσα από αυτό τον στόχο και για αυτόν το σκοπό, απορρέουν και υπάρχουν οι σημερινές διακονίες, όπως το «Χριστιανικό Στέκι», οι Όμιλοι εφήβων Γυμνασίου – Λυκείου, το Κυριακό Σχολείο, τα μαθήματα στο «Βιβλικό Κέντρο Εκπαίδευσης» και οι ομάδες Μαθητείας (τρία Ακαδημαϊκά χρόνια). Ακόμη και οι διακονίες ελέους – εκτός από το «Χριστιανικό Στέκι» – συμβάλλουν σε αυτό το σκοπό: διανομή ρούχων – παπουτσιών – υλικών πρώτης ανάγκης και διακονία περίθαλψης.
Ο μεγάλος αριθμός παιδιών, εφήβων και νέων, έκανε επιτακτική την ανάγκη πρόσληψης Εργάτη Νεολαίας, από το Σεπτέμβριο του 2014. Τη θέση αυτή κατέλαβε ο νεαρός εργάτης του Ευαγγελίου, Σωτήρης Μπούκης, με τα πρώτα ήδη αποτελέσματα να είναι που ενθαρρυντικά.
Για όλα αυτά τα χρόνια, στο Θεό μας ας είναι όλη η Δόξα!