Διαβάζουμε στην Βίβλο, πως ο λαός Ισραήλ ήταν μπλεγμένος συχνά με πολεμικές συρράξεις. Οι Ισραηλίτες, όπως και κάθε λαός, είχαν αναπτύξει τη δική τους στρατηγική. Καταρχήν ζητούσαν καθοδήγηση από τον Θεό και έπειτα έστελναν κατασκόπους να ανιχνεύσουν την περιοχή και τις εχθρικές δυνάμεις. Ως εκεί όμως. Οι αριθμητικές αναλογίες δεν έπαιζαν κανέναν απολύτως ρόλο.  Οι 300 του Γεδεών νίκησαν ένα  ολόκληρο στράτευμα. Ο μικρός Δαβίδ νίκησε  τον γίγαντα Γολιάθ. Παρόλα αυτά ο ίδιος, ο Δαβίδ, ως βασιλιάς διέπραξε ατόπημα ενώπιον του Κυρίου, όταν έκανε απογραφή του στρατού του. Μήπως κι εμείς το ίδιο δεν κάνουμε πολλές φορές; Αντί να εμπιστευτούμε τον Κύριο, μετράμε τις οικονομικές, τις φυσικές αλλά και τις ψυχικές μας δυνάμεις σε σχέση με τα αντίστοιχα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. ΄Ετσι, αμφιβάλλουμε για την δύναμη του Θεού και πέφτουμε στην αμαρτία της απιστίας. Όταν βλέπουμε τα προβλήματα μας και αναλογιζόμαστε τις περιορισμένες μας δυνάμεις, ας μην λησμονούμε πως οι δυνάμεις μας δεν επαρκούν και πρέπει να στραφούμε για βοήθεια στον Κυρίαρχο  Θεό, που μπορεί να   κρίνει την έκβαση της μάχης. Ο Λόγος Του, στον οικονομικό τομέα λέει: πλούσιοι πτώχευσαν και φτωχοί πλούτισαν. Στο δε σωματικό: τα παλικάρια τα γερά σκοντάφτουνε και πέφτουν αλλά εκείνοι που στον Κύριο ελπίζουν θα ανανεώσουν τις δυνάμεις τους σαν τον αητό. Όσο για την ψυχή: ελάτε σε Εμένα οι κουρασμένοι και οι φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω. Ο στρατός των  Ελλήνων στην Επανάσταση του 1821 γνώρισε θριαμβευτικές νίκες. Την πιο συντριπτική του όμως ήττα την γνώρισε όταν οι δυνάμεις του υπερτερούσαν των αντιπάλων. Το ίδιο έπαθαν και οι Ισραηλίτες πολιορκώντας με δικό τους σχέδιο την πόλη της Γαι. Συμπέρασμα: «Έλπιζε στον Κύριο και μην στηρίζεσαι στη σύνεση σου». Διότι εκεί όπου παρεμβαίνει η θεία δικαιοσύνη δεν μπορεί να αντιταχθεί η ανθρώπινη λογική.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ