«Τα δεινοπαθήματα αυτής της ζωής δε συγκρίνονται με τη μέλλουσα δόξα που θα μας αποκαλυφθεί» (Ρωμαίους 8:18)
Πέρασαν από τότε περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια, όταν ένα Σάββατο βράδυ του Ιουλίου του 1994 βρέθηκα στο Νοσοκομείο της Κατερίνης με έμφραγμα. Παρότι το τεστ κοπώσεως και όλες οι άλλες εξετάσεις, που είχα κάνει μία εβδομάδα νωρίτερα, ήταν φυσιολογικές, πριν μια εβδομάδαη καταιγίδα ξέσπασε ξαφνικά.ξέσπασε η καταιγίδα. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες μού πρόσφεραν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους. Τις κρίσιμες εκείνες ώρες ζήτησα από τον Θεό να μου δώσει τη δική Του ειρήνη και χάρη, για να είμαι έτοιμος για κάθε εξέλιξη. «Εσύ (ο Θεός) είσαι η ελπίδα μου σε ημέρα συμφοράς» (Ιερεμίας 17:17).
Τις στιγμές εκείνες της δοκιμασίας που επέτρεψε ο Θεός στη ζωή μου, κατάλαβα πιο έντονα κάτι που το πίστευα και το διακήρυττα, αλλά τώρα το βίωνα: δοκίμαζα: η ζωή μας είναι τόσο αβέβαιη, πρόσκαιρη και απρόβλεπτη. φτηνή. Η Βίβλος διακηρύττει ότι η ζωή μας μοιάζει με νέφος που διαλύεται, με λουλούδι που κόβεται, με ατμό που εξαφανίζεται, με όνειρο της αυγής… Κατάλαβα ότι τα σχέδια, τα όνειρα, οι προγραμματισμοί μας για το μέλλον, σε δευτερόλεπτα γίνονται συντρίμμια και στάχτες. Η δοκιμασία μπορεί να σε επισκεφτεί, όταν δεν την περιμένεις, μάλιστα όταν νιώθεις υγιής και όλα πηγαίνουν καλά. Κι όμως, όταν όλα δείχνουν καιρό αίθριο, ξαφνικά ξεσπά η καταιγίδα το τσουνάμι και τότε το παιδί του Θεού με σοβαρότητα πρέπει να κάνει αυτό που προτρέπει ο Εκκλησιαστής: «…σε ημέρα δοκιμασίας να σκέπτεσαι» ( Εκκλ. 7:14α).
Και τι καλύτερο και σοφότερο για τον άνθρωπο του Θεού να σκεφτεί και να διδαχτεί τα μαθήματα που χρειάζεται στη ζωή του.
Θα ήθελα να πω στον καθένα που απολαμβάνει καλή υγεία και όλα πηγαίνουν καλά, να εκφράσει τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη του στον Θεό για όλα αυτά που είναι δώρα δικά Του. Κι ακόμη, να μην είναι κοντόφθαλμος και προσκολλημένος μόνο στα φευγαλέα αγαθά αυτού του κόσμου: στα χρήματα, στα κτήματα, στις δόξες, στις επιχειρήσεις, στις απολαύσεις… Μην επιτρέψεις ποτέ το πρόσκαιρο να σου κλέψει το αιώνιο.
Λέγεται ότι, όταν πέθανε ο βασιλιάς Καρλομάγνος, τον είχαν ντυμένο βασιλικά, πάνω σ’ έναν θρόνο. Το δάκτυλό του έδειχνε το χωρίοτης Καινής Διαθήκης: «Κι άλλωστε τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει τον κόσμο ολόκληρο αλλά χάσει τη ζωή του; Ή τι θα δώσει ο άνθρωπος σαν αντάλλαγμα για τη ζωή του;» (Ματθ. 16:27). Ο Ναπολέων λίγο πριν πεθάνει, είπε: «Πεθαίνω πριν την ώρα μου… το σώμα μου τελικά θα καταστεί τροφή των σκουληκιών. Αυτή είναι η μοίρα εκείνου που οι άνθρωποι ονόμασαν “Μεγάλο Ναπολέοντα”».
Τα παθήματα είναι γενικόπαγκόσμιο φαινόμενο. Κανείς δεν μπορεί να τα αποφύγειξεφύγει- δίκαιοι και άδικοι, άγιοι και αμαρτωλοί, πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και ηλικιωμένοι…
Υπάρχει σε κάποιους κύκλους η λανθασμένη άποψη ότι, όταν γίνεις παιδί του Θεού διά της αναγεννήσεως, η στέγη του Θεού σε προφυλάσσει από τις καταιγίδες της ζωής. Αν αυτό ήταν πραγματικότητα, τότε όλοι θα γίνονταν αναγεννημένα παιδιά του Θεού με στόχο να αποφύγουν τις αρρώστιες, τα δεινά, τη φτώχεια… Ακόμη και οι πιο άγιοι του Θεού, μεταξύ τους και ο απόστολος Παύλος, πέρασαν όλων των ειδών τα παθήματα.Ο συγγραφέας της Επιστολής προς Εβραίους αναφέρει ότι πολλοί άγιοι άνθρωποι υπέφεραν του κόσμου τα δεινά: «Και διάφοροι άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμα και δεσμά και φυλακίσεις.Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, υποβλήθηκαν σε δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μαχαίρωμα, κατάντησαν να περιφέρονται ντυμένοι με προβιές και κατσικοδέρματα περνώντας από στερήσεις, θλίψεις, κακουχίες» (Εβρ. 11:36,37).
Ο πόνος έχει διάφορα πρόσωπα. Υπάρχει πόνος φυσικός, διανοητικός, συναισθηματικός, ψυχολογικός και πνευματικός. Τα παθήματα οργώνουν την επιφάνεια του χαρακτήρα μας και φέρνουν στο φως θησαυρούς που είναι κρυμμένοι. Επίσης τα παθήματα είναι ένας τρόπος του Θεού να μας μιλά. Ο C.S. Lewis είπε: «Ο Θεός μάς ψιθυρίζει στις χαρές μας, μιλά στη συνείδησή μας, αλλά φωνάζει στον πόνο μας. Τα παθήματα είναι το μεγάφωνο του Θεού για να αφυπνίσει έναν κόσμο που είναι κουφός».
Η αρρώστια μάς θυμίζει ότι εκτός από το σώμα έχουμε και ψυχή, που θα ζει αιώνια είτε στη μακαριότητα της παρουσίας του Θεού, αν δεχτούμε τώρα τη σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός με τη θυσία Του, είτε στην αιώνια Κόλαση. Τα παθήματα μάς διδάσκουν ότι ο κόσμος αυτός είναι το σχολείο για την προετοιμασία μας για τον οΟυρανό. Καθώς βρισκόμαστε στο κρεβάτι, τα μάτιά μας στρέφονται στον Ουρανό και αναπολούμεαναθεωρούμε τη ζωή μας, τις ημέρες της υγείας.καισ Σκεπτόμαστε, αν γίνουμε καλά, να αλλάξουμε πορεία και να τακτοποιήσουμε τη σχέση μας με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας.
Στις ημέρες της δοκιμασίας βλέπουμε ακόμη τη ματαιότητα και την ανεπάρκεια του κόσμου να μας ικανοποιήσει. Έχουμε τύψεις για την αμέλειά μας να μελετήσούμε τη Βίβλο και να προσευχόμαστε. ηθούμε. Τις ημέρες της υγείας αφήσαμε τη Βίβλο σ’ ένα ράφι σκονισμένη. Και τώρα, ανήμποροι για να κάνουμε κάποια άλλη δραστηριότητα, την κατεβάζουμε και τη μελετούμε με ενδιαφέρον και κράζουμε στον Θεό για βοήθεια, κάτι που το είχαμε παραμελήσει στις ηλιόλουστες ημέρες. Όλη αυτή η κατάσταση μάς οδηγεί σε μετάνοια, γιατί τις ημέρες της υγείας ακολουθήσαμε τον δρόμο μας, και παρότι ο Θεός πολλές φορές μας επισκέφτηκε με διαφόρους τρόπους, εμείς κωφεύσαμε.
Η αρρώστια ακόμη μας φέρνει κοντά στο πρόσωπο του Χριστού, που στις ημέρες της υγείας μας δεν Τον βλέπαμε σ’ όλο το μεγαλείο του και αντί γι’ Αυτόν δίναμε περισσότερη σημασία σε διάφορα εκκλησιαστικά καθήκοντά μας – εκκλησιασμό, αγαθοεργίες κ.ά. Η αρρώστια οδήγησε πολλούς στη σωτηρία της ψυχής τους. Τους κάνει ακόμη ευαίσθητους στις ανάγκες και τα παθήματα των άλλων. Ας δούμε την ασθένειά μας ως μεταμφιεσμένη ευλογία, ως φίλο και όχι ως εχθρό.και μ Μια μέρα θα καταλάβουμε την ωφέλειαευεργεσία της δοκιμασίας, υπό το φως της αιωνιότητας.
Καθώς κάθε μέρα που περνά μεγαλώνουμε σε ηλικία και προχωρούμε προςστις όχθες του αιώνιου προορισμού μας, πρέπει να αναρωτηθούμε: ρωτήσουμε τον εαυτό μας: γιατί επιθυμούμε να παραταθεί η ζωή μας, παρότι είναι γεμάτη με τόσα παθήματα; Για να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τα υλικά αγαθά και τις χαρές της ζωής αυτής; Να μαζεύουμε περισσότερα χρήματα, με κάθε τρόπο και μέσο, εκμεταλλευόμενοι τους συνανθρώπους μας; Να εκπληρώσουμε τις φίλαυτες φιλοδοξίες μας; Γιατί ενδιαφέρεσαι να απαλλαγείς από τα παθήματα και να έχεις μακροζωία; Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είμαστε πρόσκαιροι και περαστικοί σ’ αυτήν τη ζωή.Με τίποτα δεν μπορείς να προσθέσεις ούτε ένα λεπτό στη ζωή σου. Ακόμη και αν τα καταφέρεις με διάφορα φάρμακα και άλλους τρόπους να ενισχύσεις δυναμώσεις για λίγο τις φυσικές δυνάμεις σου, μην ξεχνάς ότι στο τέλος, αργά ή γρήγορα, θα αναχωρήσεις από τη ζωή αυτήν και θα πας να συναντήσεις τον Δημιουργό σου, για τον Οποίον τώρα ίσως δεν σκέφτεσαι καθόλου. αφιερώνεις ούτε ένα λεπτό να σκεφτείς.
Γιατί σκέφτεσαι γιακαιεπιθυμείςτη μακροζωία, ενώ υπάρχει ο Χριστός που σου προσφέρει ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ;. Ο ανθρώπινες συνταγές θα τα καταφέρουν να παρατείνουν τη ζωή σου, με τα παθήματα, μερικά ακόμη χρόνια. Υπάρχει όμως η συνταγή του Χριστού. Είναι το πολύτιμο Του αίμα. Πρόσεξε τα λόγια της Βίβλου: «Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε το Γιο του το Μονογενή, για να μην χαθεί ο καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν αλλά ΝΑ ΕΧΕΙ ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΑ» (Ιωάν. 3:16). Αντικατάστησε τη λέξη «ο καθένας» με το όνομά σου.