ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Γεωργίου Λ. Κοκτσίδη

 

         Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους κόλπους μιας Χριστιανικής  
Εκκλησίας. Σε νεαρή  ηλικία αποφάσισα συνειδητά να 
ακολουθήσω τον Ιησού Χριστό και έκτοτε συμμετείχα συστηματικά στη 
ζωή της Eκκλησίας μου. Σπούδασα  σε θεολογικά σχολεία και 
είχα την ευκαιρία να μαθητεύσω δίπλα σε μεγάλους δασκάλους 
της Αγίας Γραφής. Ήμουν γεμάτος σιγουριά και αυτοπεποίθηση 
για τις θεολογικές μου γνώσεις και ήμουν σταθερά προσηλωμένος 
στις θέσεις που πρέσβευε η Εκκλησία, στην οποία είχα 
μεγαλώσει. 
   
           Ποτέ δεν είχα φανταστεί πως κάποια στιγμή οι «ακλόνητες» 
πεποιθήσεις μου θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν, πως ο Θεός 
στον οποίο πίστευα θα έμοιαζε τόσο απόμακρος. Κι όμως... 
   
          Πέρσι, έχοντας μόλις ολοκληρώσει τη συγγραφή ενός ακόμη 
βιβλίου μου με θέμα την ομορφιά της ζωής με το Θεό, 
διαγνώστηκε ότι ο γιος μου έπασχε από καρκίνο στα οστά. Υποβλήθηκε 
σε πολύωρη επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου, και παρ’ 
ότι η επέμβαση ήταν επιτυχής, ακόμη μέχρι σήμερα υποβάλλεται 
σε χημειοθεραπείες. Το γεγονός με συγκλόνισε πραγματικά.  
Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, σε σύντομο χρονικό διάστημα  
διαπιστώθηκε  ότι η κόρη μου έπασχε από μελάνωμα. Ξανά 
ατέλειωτες ώρες αγωνίας και θερμής προσευχής στους διαδρόμους του 
νοσοκομείου. Όμως έμοιαζε ότι ο Θεός με είχε ξεχάσει.  
Σειρά τώρα είχε η γυναίκα μου, η οποία υποβλήθηκε σε μια 
σοβαρή εγχείρηση στο γόνατο. 
   
           Αναρωτήθηκα πού είναι πια η ομορφιά της ζωής, όπως τόσο 
γλαφυρά την παρουσίαζα στο βιβλίο μου.  Εξαντλημένος από 
τις συνεχείς δυσκολίες και την αγωνία για την οικογένειά μου, 
έγινα εύκολο θύμα για τον Εχθρό της ψυχής, το Διάβολο, ο οποίος 
γνωρίζει πότε τα παιδιά του Θεού είναι ευάλωτα. Ένιωθα μόνος, 
φοβισμένος, απογοητευμένος. Με πόνο ρωτούσα το Θεό γιατί είχε 
επιτρέψει να συμβούν όλα αυτά σε μένα. Ήθελα τόσο πολύ να 
νιώσω τη σιγουριά της παρουσίας Του  μέσα στις σκοτεινές 
ώρες που ζούσα. 
   
          Η απάντηση στα ερωτηματικά μου ήρθε λίγους μήνες 
αργότερα. Ένα φθινοπωρινό πρωινό στεκόμουν μονάχος στις όχθες μιας 
λίμνης στη Β.Καρολίνα. Η θέα των βουνών ολόγυρα, καθώς τα 
τύλιγε η πρωινή ομίχλη, και οι πρώτες αντανακλάσεις στα 
καθαρά νερά της λίμνης,  συνέθεταν ένα μαγευτικό θέαμα που με 
συνεπήρε. Η δόξα της δημιουργίας του Θεού μού αποκάλυψε 
ξαφνικά μια κρυμμένη πτυχή, που τόσο καιρό αγνοούσα. Ο μεγάλος 
Δημιουργός δεν είναι δυνατό να περιοριστεί στα στενά 
πλαίσια της δικής μου αντίληψης! Ως τώρα προσπαθούσα να εξηγήσω 
την αιτία πίσω από τις συνεχείς ατυχίες που βρήκαν την 
οικογένειά μου. Ήθελα να καταλάβω τον άπειρο Θεό μέσα από την 
περιορισμένη ανθρώπινη εμπειρία μου! Οι σκέψεις αυτές με 
συντάραξαν, καθώς μου αποκάλυπταν  πόσο έξω είχα πέσει, επειδή 
θεωρούσα ότι γνώριζα πολύ καλά τον Θεό και τον τρόπο που 
εργάζεται στη ζωή των δικών Του παιδιών. 
   
          Ξαφνικά η σιγουριά του θεολογικού μου οικοδομήματος, 
μέσα στο οποίο είχα «περιορίσει» το Θεό στα όρια της δικής μου 
αντίληψης, γκρεμίστηκε. Το μόνο που παρέμενε στέρεο ήταν οι 
αλήθειες της Αγίας Γραφής, όπως αυτές εκφράστηκαν ξεκάθαρα 
από τον ίδιο τον Κύριο. Οι όποιες ανθρώπινες θρησκευτικές 
παραδόσεις έμοιαζαν τόσο φτωχές και αδύναμες να προσφέρουν 
καταφύγιο. Πιστεύω ότι πολλοί πιστοί μέσα στην εκκλησία 
έχουν φτάσει σε παρόμοιο σημείο αναγνώρισης, αλλά δυσκολεύονται 
να το παραδεχτούν από φόβο μην κλονιστεί το πνευματικό 
οικοδόμημα της πίστης τους, που  οι ίδιοι κατασκεύασαν.. 
   
          Σε τέτοιες στιγμές αδυναμίας, τα παραδείγματα μεγάλων 
ανθρώπων της πίστης μπορούν να προσφέρουν ιδιαίτερη 
ενθάρρυνση. 
   
           Η αγία Τερέζα της ΄Αβιλας, Ισπανίδα στην καταγωγή, γεννήθηκε το 1515 και ήταν  συγγραφέας του βιβλίου «Το Εσωτερικό 
Κάστρο». Αν και υπέφερε από μια σοβαρή ασθένεια, που 
οδηγούσε το σώμα της σε παράλυση, μπορούσε με βεβαιότητα να γράφει 
: «Μέσα στο Μεγαλείο Του  μας χάρισε μια ζωή, η οποία έχει 
τη δυνατότητα να μεταμορφώνεται και να μοιάζει με αυτή του 
αγαπητού Του Γιου. Είμαι λοιπόν πεπεισμένη ότι  όσα 
προβλήματα αντιμετωπίζω, μου έχουν δοθεί από Εκείνον με σκοπό να 
με κάνουν πιο δυνατή!» 
   
          Ο Ιωάννης του Σταυρού (1542-1591), κατάγονταν από την Ισπανία. ΄Ηταν συγγραφέας του κλασσικού βιβλίου «Οι σκοτεινές ώρες της ψυχής». Διώχθηκε και βρέθηκε τελικά στη φυλακή εξαιτίας της πίστης του. Παρά τις 
αντιξοότητες γράφει : «Μακάρι όλοι οι πιστοί να μπορούσαν να 
διακρίνουν το παντοδύναμο χέρι του Θεού πίσω από τα προβλήματα 
και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν! Μέσα από αυτές τις 
δοκιμασίες ο Κύριος μας πλάθει και μας μορφώνει, έτσι ώστε να 
γνωρίσουμε καλύτερα το μεγαλείο και τη στοργική Του αγάπη. 
Για μένα είναι χαρά μου να κουβαλώ πάνω μου το σταυρό Του!» 
   
          Ο μεγάλος Άγγλος κήρυκας του Ευαγγελίου Κάρολος Σπέρτζον (1834-1892) αναφέρει: «Όταν ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του, μη νομίζετε 
ότι σας εγκατέλειψε! Σας δοκιμάζει για να Τον εκζητήσετε 
περισσότερο και με ειλικρίνεια,  ώστε , όταν σας φανερωθεί, 
να απολαύσετε την παρουσία Του σε μεγάλο βαθμό!» 
   
          Όλα τα παραπάνω παραδείγματα φανερώνουν ξεκάθαρα ότι η 
πίστη ενισχύεται μόνο όταν πραγματικά ο άνθρωπος 
αντιλαμβάνεται πως έχει ξεπεράσει τα δικά του όρια και είναι ανίκανος 
πλέον να ανταπεξέλθει με τις δικές του δυνάμεις. Τότε μόνο 
μπορούμε πραγματικά να εμπιστευτούμε ολοκληρωτικά στον 
παντοδύναμο Θεό και να  Τον εκζητήσουμε. Η αληθινή πίστη είναι 
αυτή που μπορεί να εμπιστεύεται, όταν ανθρωπίνως όλα 
μοιάζουν ότι έχουν χαθεί!  «Ας γίνει το θέλημά  Σου, Κύριε, 
έστω και αν εγώ δε γνωρίζω στο ελάχιστο ποιο είναι αυτό!», 
έγραψε ο θεολόγος Μάικλ  Νόβακ. 
   
          Είναι αλήθεια ότι συχνά οι πιστοί έχουν σχηματίσει μια 
εσφαλμένη εικόνα για το Θεό και τον τρόπο που Αυτός  
απαντάει στις προσευχές. Πολλές φορές δυστυχώς η πίστη μας 
βασίζεται στη μικρή μας εμπειρία και κλονίζεται εύκολα, όταν οι 
καταστάσεις της ζωής βγουν από τον έλεγχό μας! Η ζωντανή 
πίστη όμως βασίζεται στον ίδιο το Θεό και όχι στον τρόπο που 
πιστεύουμε ότι μας απαντάει! 
   
          Κοιτώντας πίσω τις δοκιμασίες του προηγούμενου χρόνου  
μέσα από  νέο πρίσμα, νιώθω την πίστη μου σ' Αυτόν να 
αυξάνεται! Έμαθα να εμπιστεύομαι πια τα σοφά σχέδιά Του, ακόμη 
και όταν την ώρα των δυσκολιών δεν μπορώ να καταλάβω πώς 
αυτά ξετυλίγονται!  Αμέτρητες φορές γνώρισα την αγάπη και την 
προνοητικότητά Του, ακόμα και μέσα στις σκοτεινότερες ώρες 
της ζωής μου. Αναγνωρίζω πια ότι ο Κύριος είναι ο φίλος μου 
που με κρατά από το χέρι, είναι όμως την ίδια στιγμή και ο 
μεγάλος και ανεξιχνίαστος Δημιουργός του κόσμου, Αυτός που κυβερνά αιώνια.  

Μετάφραση από τα αγγλικά: Γεώργιος Λ. Κοκτσίδης, Μηχανικός, Μηχανικός Η/Υ

Comments are closed.