Του Αγγέλου Δαμασκηνίδη
Ο πατριωτισμός στα παλιά χρόνια ήταν ανθηρός, θέρμαινε πολλές Ελληνικές καρδιές. Σήμερα μείναμε στις εθνικές εορτές.
Βγάζουμε μερικές σημαίες, που σιγά – σιγά λιγοστεύουν κάθε χρόνο, μερικοί λόγοι, παρελάσεις και πέφτουμε πάλι στη ρουτίνα της καθημερινότητας…Τώρα γίναμε πεζοί. Δε μας συγκινούν και τα πατριωτικά ποιήματα: «Ελλάδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δε λάμπει». Σήμερα την πατρίδα μας την διαφημίζουμε αρνητικά με το να ελεεινολογούμε την κατάστασή μας…
Παρ’ όλο που από τους Βυζαντινούς χρόνους, συνδέθηκε η Ελλάδα με το χριστιανισμό, ο σύνδεσμος αυτός δεν φαίνεται να ωφέλησε ούτε την εκκλησία, ούτε την πολιτεία. Σήμερα μάλιστα φτάσαμε στο σημείο να υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στους υπευθύνους του Έθνους και της Εκκλησίας.
Κι όμως μπορούμε ν’ αποδειχθούμε πραγματικοί πατριώτες και μάλιστα να εμπνευστούμε από παραδείγματα χριστιανών, όπως ο απόστολος Παύλος, που ήταν πραγματικός πατριώτης, «είχε λύπη μεγάλη και αδιάλειπτη οδύνη στην καρδιά του για τη σωτηρία του Έθνους του, τους Ισραηλίτες, για να γνωρίσουν τον Χριστό» (Ρωμ. 9:1-4).
Η μεγαλύτερη υπηρεσία αγάπης στο έθνος μας είναι να βοηθήσουμε τους πατριώτες μας, όχι μόνο να ενδιαφερθούμε για την πρόοδο του έθνους μας στον πολιτισμό, αλλά πως θα τους βοηθήσουμε σαν άτομα να γίνουν αληθινοί, γνήσιοι, συνειδητοί υπεύθυνοι πολίτες, αλλά να βρουν και τον αιώνιο προορισμό τους, να σωθούν από την κατάρα και την κατηφόρα που έχει η αμαρτωλή ζωή μας, διότι μόνο αν θα γίνουμε συνειδητοί χριστιανοί, μπορούμε να είμαστε και αληθινοί πατριώτες.
Χρειάζεται όμως να μπει στην καρδιά μας πόνος για τις ψυχές που χάνονται. Τι μπορεί να ωφελήσει η φροντίδα για το σώμα, όταν κουρελιάζεται η ψυχή του Έλληνα; Η ευθύνη όλων των ηγετών της εκκλησίας είναι μεγάλη, κι όλων των ασχολουμένων με τη νεολαία. Όσο μεγαλύτερη είναι η αξία την οποία υπηρετούμε, τόσο σπουδαιότερη είναι η ωφέλεια που προσφέρεται.
Ακούτε τι είπε ο ίδιος ο Χριστός, που λέμε ότι Τον πιστεύουμε: «Τι ωφελείται ο άνθρωπος αν τον κόσμον όλον κερδίσει την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;» (Ματθ. 16:26). Ω αγαπητοί μου! Ας σκεφτούμε σοβαρά πάνω στα λόγια αυτά του Χριστού! Σήμερα το ξέρουμε, το βλέπουμε κάθε μέρα διαφθείρονται χάνονται για πάντα, χάνονται αιώνια αθάνατες Ελληνικές ψυχές!
Το ξέρουν, οι υπεύθυνοι ότι θα δώσουμε λόγο, όσοι φυσικά πιστεύουν σοβαρά στα λόγια του Χριστού; Στην κρίση μια μέρα θα μας πει, «Πού είναι δάσκαλε τα παιδιά σου, πού είναι ιερείς και επίσκοποι το ποίμνιό σας; Δεν κατάλαβες ότι μπήκαν λύκοι και κατασπάραξαν τα πρόβατα;! Από τα χέρια σας θα ζητήσω το αίμα τους που χάθηκε (Ιεζεκιήλ 3:18).
Ο Θεός να μας ελεήσει όλους!
Γράψτε τη γνώμη σας για το άρθρο: Αφήστε το μήνυμα σας στο βιβλίο επισκεπτών