του Χάρη Ι. Νταγκουνάκη, Νομικού
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της δεκαετίας που μας πέρασε και την αφήνουμε πίσω μας μετά πολλών επαίνων είναι ότι στο διάστημα αυτό παρατηρήθηκε μια έκρηξη στις επικοινωνίες…
Και βρε παιδί μου τρομάζει κανείς πολλές φορές με το θέαμα στους δρόμους. Μια φορά εκεί που περπατούσα αμέριμνος άκουσα κάποιον να μου μιλάει πίσω μου. Τον πέρασα για γνωστό και γύρισα να δω ποιος είναι. Τίποτα. Ήταν ένας με ένα bluetooth στο αυτί που περπατούσε και «παραμιλούσε» – αλλά όχι, μιλούσε σε κάποιον στο κινητό, μόνο που δεν υπήρχε καλώδιο για να το δω.
Το καλοκαίρι στα μπαλκόνια μπορείς να ακούσεις το πρόγραμμα του απέναντι για την άλλη μέρα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με τους γονείς του ή με τους φίλους του, και πού πήγε και τι έκανε από το πρωί μέχρι τη στιγμή που τα λέει στο κινητό έξω στο μπαλκόνι «όπου πιάνει σήμα».
Το φαινόμενο συνεχίστηκε και με άλλους τρόπους που πριν 6-7 χρόνια ούτε να το διανοηθούμε μπορούσαμε! Από το 2002 έχουμε το Google για να βρίσκουμε ό,τι θέλουμε στο διαδίκτυο. Ζωντανή, συνεχώς εμπλουτιζόμενη εγκυκλοπαίδεια! Το 2006 εγκαινιάσαμε το YouTube, για ν’ ανεβάζουμε τα δικά μας βίντεο, που με τη σημερινή εξέλιξη έχουμε μια σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη «βιβλιοθήκη» ήχου και εικόνας. Το 2004 έκαναν την εμφάνισή τους τα προσωπικά διαδικτυακά ημερολόγια (ελληνιστί μπλογκ!) για να δημοσιεύουν οι χρήστες του διαδικτύου τις ιδέες τους, τις κριτικές τους και τους καημούς τους γενικότερα. Τα εκατομμύρια μπλογκ που εμφανίστηκαν από τότε έχουν τη δύναμη να κινητοποιούν τον κόσμο, ακόμα και να ρίχνουν κυβερνήσεις. Τέλος, το Facebook και το Myspace έφεραν επαναστατικές αλλαγές στην επαφή και στην επικοινωνία μεταξύ των χρηστών του ίντερνετ. Μέσω αυτών των ιστοσελίδων μπορεί κανείς να επικοινωνήσει με πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα χωρίς να σηκώσει καν το ακουστικό του τηλεφώνου.
Το ένα ερώτημα που γεννιέται καθώς καμαρώνουμε – και με το δίκιο μας – τη δεκαετία της επικοινωνίας: καλή η μεταξύ μας επικοινωνία σε τέτοιο βαθμό μάλιστα. Με τον Θεό τον Πατέρα μας, όμως, πόσο συχνά και πόσο άμεσα επικοινωνούμε; Μήπως πέσαμε με τα μούτρα στην ανθρώπινη επικοινωνία και ξεχάσαμε την επικοινωνία μας με τον Κύριο; Το λυπηρό είναι πως θέλει κι εκείνος να επικοινωνήσει μαζί μας κι εμείς έχουμε το κινητό μας κλειστό. «Η κλήση του προωθείται» αλλά για πόσο;
Το δεύτερο ερώτημα είναι πόσο εμείς ως χριστιανοί εκμεταλλευτήκαμε και χρησιμοποιήσαμε όλα αυτά τα μέσα για τον ευαγγελισμό του κόσμου; Οι «ΝΙΚΗΤΕΣ» με την ιστοσελίδα τους, άλλο ένα γέννημα της δεκαετίας που έφυγε, μπορούν και στέλνουν τα μηνύματα του λόγου του Θεού σε πολύ περισσότερους αναγνώστες απ’ ό,τι με την έντυπη μορφή τους τις δεκαετίες που πέρασαν. Φοβάμαι ότι κάποτε ο Θεός θα ζητήσει λόγο από την εκκλησία του και τους πιστούς του, γιατί αναλώνονται σε κάθε είδους μεταξύ τους επικοινωνία και παραμελούν να μεταδώσουν το μήνυμα του ευαγγελίου ότι ο Χριστός σώζει τους αμαρτωλούς, ότι υπάρχει ελπίδα σε έναν απελπισμένο κόσμο και πως αυτή η ελπίδα είναι ο Χριστός.