Η ιστορική αναφορά στον Ηλεί στο βιβλίο Α’ Σαμ. Κεφ. 1-4 είναι κλασικό παράδειγμα χαλαρότητας. “Χαλαρότητα” είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει, όταν προσωπικά συναισθήματα και ιδιαίτερη τρυφερότητα συγκρούονται με το ηθικό καθήκον ενός ανθρώπου και υπερνικούν. Έτσι, το ιερό καθήκον υποχωρεί μπροστά σε κατώτερα κίνητρα. Πολλοί καλοί άνθρωποι, όπως ο Ηλεί, ξέρουν το καθήκον τους, αλλά αποτυγχάνουν να το εκπληρώσουν.
Ο Ηλεί είχε καλές προϋποθέσεις, καλή συμπεριφορά προς την Άννα, υποταγή στου Σαμουήλ την πρώτη προφητεία, που ήταν αυστηρή επίπληξη προς την οικογένεια του Ηλεί, και ευσεβή προσήλωση στην Κιβωτό του Κυρίου, που είχε χαθεί στον πόλεμο. Κι όμως η αποτυχία του Ηλεί να περιορίσει τους γιους του (Α΄ Σαμ. 3:13) προκάλεσε την καταστροφή της οικογένειάς του, την απώλεια της Κιβωτού, τη βεβήλωση της λατρείας και την πορνεία γύρω από τον τόπο της λατρείας.
Η τραγωδία του Ηλεί ήταν η χαλαρότητα, η ανεπίτρεπτη επιείκεια έναντι των γιων του. Είχε μια ολέθρια έλλειψη αυστηρής αποφασιστικότητας. Τον χαρακτήριζε μια ανόητη τρυφερότητα που τον οδηγούσε σε αδικαιολόγητη ανεκτικότητα και τον εμπόδιζε να κάνει το σωστό. Έδειχνε ασυγχώρητη επιείκεια μη περιορίζοντας τους γιους του, και έμενε ανενεργός μπρος στην εξουσία που είχε και σαν πατέρας και σαν δικαστής.
Χαλαρότητα διακρίνει τα σπίτιά μας. Ανυπάκουα παιδιά που δε νοιάζονται για τίποτε. Απείθαρχα παιδιά, που κάνουν ό,τι τους αρέσει με όλη την ανοχή των γονιών τους. Αδίδαχτα παιδιά, που οι γονείς τους απλώς δεν τα αγαπούν αρκετά, ώστε να τα διδάξουν τιμιότητα, καλούς τρόπους και σεβασμό. Χρειάζεται μια σωστή ισορροπία αυστηρότητας και τρυφερότητας, γιατί και η μια και η άλλη από μόνη της καταντά επιζήμια.
Χαλαρότητα διακρίνει και το έθνος μας. εγκληματίες μένουν ατιμώρητοι, βρίσκοντας πάντοτε παραθυράκια στους νόμους. Αναρχικοί και ταραχοποιοί δρουν ελεύθερα. Ο Τύπος και η τηλεόραση σκορπούν ρυπαρότητα σε όλα τα στρώματα του λαού. Και μια αυξανόμενη ασέβεια έναντι του νόμου και των αρχών επικρατεί παντού. Και όμως ο θεσμός της εξουσίας έχει οριστεί από το Θεό για το καλό μας (Ρωμ. 13:1-8, Α’ Πετρ. 2:13-17).
Χαλαρότητα διακρίνει την εκκλησία. Αφήνονται ελεύθεροι πολλοί να ματαιώνουν τις δραστηριότητες της εκκλησίας. Ανήθικα μέλη της ψεύδονται, απατούν, κλέβουν, μοιχεύουν, μεθοκοπούν και όμως γίνονται ανεκτοί. Και σαρκικοί χριστιανοί, που απουσιάζουν συστηματικά από την εκκλησία και δείχνουν παντελή αδιαφορία για τα πάντα, αφήνονται να παριστάνουν τους ευσεβείς, κι όμως αρνούνται τη δύναμη της ευσέβειας. Κήρυκες και δάσκαλοι, χωρίς πραγματική κλήση γαργαλίζουν την ακοή και δεν ελέγχουν την αμαρτία. Άνθρωποι που ούτε η ζωή τους ούτε τα λόγια τους διδάσκουν γίνονται Επίσκοποι, γιατί είναι καλά μορφωμένοι και ξέρουν τη δουλειά τους.
Το μονοπάτι της υπευθυνότητας είναι πάντοτε στρωμένο με πόνο και αγωνία. Όταν εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε το έργο το δικό μας. κινδυνεύουμε ως έθνος, ως οικογένειες και ως αιώνιες ψυχές μπροστά στο Δημιουργό μας. Δεν πρέπει να αποτύχουμε εξαιτίας της χαλαρότητας.
Γράψτε τη γνώμη σας για το άρθρο: Αφήστε το μήνυμα σας στο βιβλίο επισκεπτών